Η δεκαετία του ’60, που έδωσε σε όλο τον κόσμο τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη, τους Μπιτλς, τον Ντίλαν Τόμας, τον Ρούντι Νουρέγεφ, το Rock n’ Roll, τα «Παιδιά των λουλουδιών», έχει χαρακτηρισθεί δικαιολογημένα «εποχή των θαυμάτων» και των θαυματοποιών.
Την εποχή εκείνη γεννήθηκε μια ομάδα παιδιών που η ζωή και η μόρφωση τους έφερε κοντά, τους έκανε φίλους αδελφικούς και καλλιτέχνες δημιουργούς με νέες ιδέες, ο καθένας στον τομέα του. Γιώργος Κουμεντάκης, ο μουσικός και συνθέτης, Ζάφος Ξαγοράρης, ο καλλιτέχνης σχεδιαστής, με ηχητικές εγκαταστάσεις και δράσεις στον δημόσιο χώρο, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, δημιουργός της Ομάδας Εδάφους, χορευτής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ο Νίκος Αλεξίου, γλυπτικές συνθέσεις και ο Αλέξης Μπίστικας, σκηνοθέτης κινηματογράφου.
Οι δύο τελευταίοι «έφυγαν» νωρίς, αλλά πρόλαβαν ν’ αφήσουν, ο μεν Αλεξίου έργο τελειωμένο που θα συνεχιζόταν με τη σφραγίδα του και ο Μπίστικας 9 ταινίες μικρού μήκους, με «Τα Μάρμαρα» να ξεκινούν την παγκόσμια σταυροφορία της Μελίνας Μερκούρη, τη «Γραβάτα» να μιλάει για θέμα που κανείς δεν τολμούσε να θίξει τότε και «Το Χάραμα» που μιλάει για το δικαίωμα των γυναικών στον έρωτα και στην καριέρα, πρώτη και τελευταία του ταινία μεγάλου μήκους. Ηταν όλοι τους μια συντροφιά αγοριών που τρόμαζες με τις ιδέες και τις ικανότητές τους. Μαζί και η Εύα Στεφανή, βραβευμένη σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ, αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, που διδάσκει Θεωρία του Κινηματογράφου.
Η ομάδα άνοιξε τα φτερά της, μένει πάντα ενωμένη και σ’ εμάς απομένει να τους καμαρώνουμε και να τους αγαπάμε. Είναι η δυναμική γενιά της Ελλάδας των δημιουργών, που θα συνεχίζει να μας εκπλήσσει θετικά με το έργο και την καλλιτεχνική προσφορά της…
Αφορμή γι’ αυτό έδωσε η εκδήλωση και η έκθεση του Ζάφου Ξαγοράρη στο Μουσείο Μπενάκη – κτίριο οδού Πειραιώς, που γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Καλλιτέχνες σε διάλογο με το Μουσείο Μπενάκη», σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο και εγκαινιάστηκε χθες. Η εγκατάσταση στο Αίθριο και στη ράμπα θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Μαΐου 2015. Η εγκατάσταση «Λοξή Τάξη» είναι συνέχεια της ενασχόλησης του Ζάφου Ξαγοράρη με παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο και τις λειτουργίες του. Η «Λοξή Τάξη» διερευνά τον τρόπο εκπαίδευσης ως έκφραση κοινωνικής αλλαγής. Μία σχολική τάξη είναι προσαρμοσμένη έτσι ώστε να ανταποκρίνεται σε συνθήκες υπαίθριας διδασκαλίας σε λοξό έδαφος. Η υπαίθρια αυτή τάξη με θρανία, έδρα, καρέκλες αναφέρεται σε μορφές εκπαίδευσης που ιστορικά εφαρμόζονται σε συνθήκες κρίσης, όπως πόλεμος, σεισμός, στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η φωτογραφία της μοναδικής Βούλας Παπαϊωάννου δείχνει την πηγή της έμπνευσης μέσα στον χρόνο.
Ο Ζάφος Ξαγοράρης είναι αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και προσκεκλημένος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και στο Πανεπιστήμιο Sassari στη Σαρδηνία.
Είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς και τους παρακολουθούμε…
ΤΗΛΕΦΟΣ