Εμπιστοσύνη στον Γιάνη…

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Καταιγισμό σχολίων προκάλεσε η lifestyle φωτογράφιση για το Paris Match, του Γιάνη Βαρουφάκη και της συζύγου του στο σπίτι τους στην Αθήνα, σε όλα τα δυνατά στιγμιότυπα οικιακής ξεγνοιασιάς. Ο υπουργός Οικονομικών είναι διασημότητα και το χαίρεται χωρίς καμία αναστολή. Δείχνει να τον απασχολούν ελάχιστα, πρωτόκολλα και κανόνες συμπεριφοράς του δημόσιου προσώπου, μέλους της κυβέρνησης, σε ένα εύθραυστο για τη χώρα περίγυρο, η έγνοια για το –υπεράνω του προσωπικού– κοινό συμφέρον, η αγωνία μήπως ψήγμα ιδιοτέλειας βαρύνει τη δημόσια θέση του, η αίσθηση ότι είναι υπόλογος για κάθε του πράξη. Γρήγορος, ευρηματικός, ευπροσάρμοστος, πληθωρικός, παίζει μπάλα σε όλα τα γήπεδα, χωρίς να θέτει κόκκινες γραμμές στην επικοινωνία, με την άνεση της απόλυτης εμπιστοσύνης στον Γιάνη…

Δείχνει να εφαρμόζει, με τον πλέον εμφατικό –θα μπορούσε να πει κανείς κραυγαλέο– τρόπο, τους κανόνες της δυτικής πολιτικής κουλτούρας, ότι το δημόσιο πρόσωπο, αυτομάτως αναγνωρίσιμο, προβεβλημένο, σημαίνον, οφείλει να είναι διαρκώς εκτεθειμένο στην κριτική, να είναι διάφανη κάθε στιγμή του, δημόσια ή ιδιωτική. Αντίθετα με ό,τι ισχύει για τους κοινούς θνητούς, η ιδιωτική ζωή των οποίων είναι απόλυτα προστατευμένη από τον νόμο, τίποτα επιλήψιμο δεν υπάρχει στην έκθεση του δημόσιου προσώπου. Ολα στο φως! Ο Βαρουφάκης όχι μόνο δεν προσπαθεί να αποφύγει τα μέσα ενημέρωσης, αλλά τους προσφέρεται.

Με απόλυτη φυσικότητα ταλαντεύεται ανάμεσα στην πεζότητα της καθημερινής ζωής (στριμωγμένος στην οικονομική θέση ενός αεροπλάνου) και στα «υψηλά δώματα» (Eurogroup) που μοιράζεται με τους άλλους πολιτικούς των χωρών της Ευρώπης, δημιουργώντας μια ωφέλιμη αντίφαση, ανάμεσα σε μια κατάσταση συνηθισμένη και στην περίοπτη θέση όπου εκλογικό σώμα και πρωθυπουργός τον τοποθέτησαν γενναιόδωρα. Εκεί, κάτω από τους προβολείς, δείχνει να μην παύει στιγμή να εργάζεται. Να παράγει ιδέες και να δίνει ερμηνείες, σαν να υπακούει σε ένα εσώτερο «ον» που ρητορεύει ασταμάτητα. Ο υπουργός χαλαρώνει, αλλά η μούσα του ποτέ, αγρυπνά και γεννοβολά αδιάλειπτα.

Ολα αυτά δημιουργούν την ιδέα ενός υπερανθρώπου, ενός πλάσματος ξεχωριστού, που κολακεύει το κοινό του (καθώς του δίνει την ευκαιρία να μοιράζεται τις στιγμές μιας ράτσας επίλεκτων), και ταυτόχρονα επαναστατεί σπάζοντας τα ταμπού (μπορεί, ενδεδυμένος με σπορ ροκ μπουφάν να διαγράφει ελιγμούς στην ευρωπαϊκή σκακιέρα, ή με την ίδια φωνή που μιλά εξομολογητικά να αναγγέλλει τα νέα μεταρρυθμιστικά μέτρα). Ή μήπως απλώς παίζει με την ακατάλυτη, αλεξίποινη, απολυμαντική φύση του πολιτικού αξιώματος; Το αποτέλεσμα είναι ένα, να εμφανίζεται ακόμη μεγαλύτερος αστέρας – πόσοι υπουργοί έχουν fun club;

Το ζητούμενο είναι να αξιολογεί τις δηλώσεις του και τον αντίκτυπο στους αποδέκτες τους. Διότι το λαμπερό ιλαρό αυτό στερέωμα δεν είναι και τόσο ακίνδυνο. Ολη η ανεκδοτολογική πολυλογία που συνοδεύει τα κομψοτεχνήματα ή τα πυροτεχνήματα των υπουργικών ιδεών δεν ψυχαγωγεί μόνο, ασκεί και πολιτική. Δημιουργώντας νέες μυθολογίες και νέες παραδοχές, που επισείουμε ως φόβητρα. Οχι, δεν είναι η ιδιοσυγκρασία μας η μοναδική μας διδασκαλία, τα γυρίσματα των καιρών η μόνη μας γνώση. Μπορούμε. Δηλαδή θα μπορέσουμε αν ο αυτοθαυμασμός και η αυτολατρία δεν κολοβώσουν τη δεξιοσύνη και τη νοημοσύνη μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή