Ερπειν διαρκείας

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι συνομιλίες με τους εταίρους ήταν σκληρές (και πότε δεν ήταν;), ενώ ο κ. Γιουνκέρ άσκησε κριτική στην αντιευρωπαϊκή ρητορική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση. Επίσης, υποτίθεται ότι το βάρος των μεταρρυθμίσεων που εκκρεμούν έπεσαν αποκλειστικά στην ελληνική πλευρά (λογικό), οι εταίροι αξίωσαν ο πρωθυπουργός να τους φέρει πακέτο με μεταρρυθμίσεις, το οποίο θα πάει για άμεση ψήφιση προκειμένου να αποδεσμευτούν τα 1,9 δισ. από τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών – αυτό είναι ένα ρεζουμέ από την προχθεσινή σύνοδο και όσοι γνωρίζουν καλύτερα μιλούν για αποκλιμάκωση, για «ανάσα» και πάει λέγοντας.

Κάθε φορά που πλησιάζει μια τέτοια σύνοδος κορυφής, όμως, οι περισσότεροι περιμένουμε έναν κάποιο «πυροβολισμό» εκ μέρους των εταίρων, ο οποίος ακόμη δεν έχει συμβεί. Θα έλεγα, ευτυχώς, με μεγάλη χαρά, αλλά μπαίνω σε σκέψεις μετά: δηλαδή, κάπως έτσι θα σερνόμαστε εσαεί; Μέσα στην ακατάπαυστη αβεβαιότητα και την αγωνία, στις εκροές από τις ελληνικές τράπεζες και τις κορώνες περί επιστροφής στη δραχμή μεμονωμένων, και πολύ συγκεκριμένων, μελών του κόμματος που κρατάει τον κύριο κορμό του κυβερνητικού σχήματος;

Ο περίφημος «πυροβολισμός», ή αλλιώς το «γεγονός» (πιστωτικό, έξωσης από το ευρώ κτλ.), παραμένει μια διαρκής απειλή, ένας πόλεμος νεύρων που υφίστανται οι πολίτες, οι οποίοι όμως, την ίδια στιγμή, υφίστανται και αυτό το άκρως τοξικό έρπειν διαρκείας. που και αντιπαραγωγικό είναι και συνιστά μια αργή και βαθύτατη φθορά, συλλογική και ατομική. Η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα βήμα σημειωτόν, «παίζει μπάλα» όταν συνδιασκέπτεται στο εξωτερικό αλλά όταν επιστρέφει στην έδρα της, μπροστά στις ενστάσεις και στα κολλήματα των αριστερίστικων, αντιευρωπαϊκών και δραχμολατρών μελών και ομάδων της, αρχίζει τα αναμασήματα και τις παλινωδίες, επινοεί κάθε τόσο κάποιον εκβιασμό εκ μέρους της Ευρώπης, πλησιάζει κάποια σύνοδος κορυφής, όλα μοιάζουν να κρέμονται από μία κλωστή και τελικώς «παίρνουμε πάλι μια ανάσα», λες και μόλις βιώσαμε μια εικονική εκτέλεση. Για πόσο ακόμη μπορεί να πάει έτσι όμως; Διότι και αυτό που λέμε «πάτος» μοιάζει να εκτείνεται στο άπειρο. Είναι και αυτό ένα είδος κόλασης. Το μόνο ανακουφιστικό και ελπιδοφόρο; Πως όλες οι πλευρές συμφώνησαν ότι η χώρα μας πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Οσο αυτό θα συμβαίνει, θα αναπνέουμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή