«Μέχρι στιγμής η Ελλάδα δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα προκειμένου να αξιοποιηθεί η λίστα Λαγκάρντ, και συνεχίζουν οι πλούσιοι να μην πληρώνουν φόρους», είπε στον Αλέξη Τσίπρα η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ. Ομολογημένη αλήθεια. Οχι ότι δεν είναι γνωστοί οι φοροφυγάδες. Αυτή τη στιγμή εξετάζονται 25.000 υποθέσεις φοροδιαφυγής και γίνεται προσπάθεια να μπουν μέχρι το καλοκαίρι στα ταμεία περί τα 2,5 δισ. ευρώ, όμως οι αξιοσημείωτες εισροές αποτελούν μάλλον υπόθεση του μακρινού μέλλοντος. Η φοροδιαφυγή επιμένει να αγγίζει τα 15 δισ. ευρώ ετησίως. Από τις 6.775 offshore έχουν ελεγχθεί οι 251 και από τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν (99 εκατ.) εισπράχθηκαν μόνο 15 εκατ. ευρώ. Από τα 2.062 ονόματα της λίστας Λαγκάρντ (κλάσμα της πραγματικότητας· σε 10.000 υπολογίζονται οι Ελληνες με καταθέσεις μόνο σε ελβετικές τράπεζες) έχουν ανοίξει οι φάκελοι των 370, έχουν ελεγχθεί οι 37, ενώ μόλις τέσσερις έχουν πληρώσει (30 εκατ. ευρώ). Δεν απέδωσαν ακόμη οι όποιοι έλεγχοι στις λίστες Λουξεμβούργου και Λιχτενστάιν. Από τους ελέγχους σε 54.246 εμβάσματα εξωτερικού (2009-2011) έχουν ελεγχθεί 500 και από τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί (175 εκατ.) έχουν εισπραχθεί 35 εκατ. (Εν γένει λίγοι εξοφλούν οφειλές – 3,4 εκατ. Ελληνες την τελευταία διετία δεν το κάνουν. Από παλιές και νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές, που ανέρχονται σε 76 δισ. ευρώ, έχουν εισπραχθεί μόλις 2 δισ. ευρώ).
Ειδικά με τις λίστες η κωλυσιεργία είναι εντυπωσιακή, η αδράνεια διαλυτική, οι καθυστερήσεις απέραντες σε σύγκριση με τα εκκωφαντικά παραδείγματα άλλων κρατών (διότι όλοι φοροδιαφεύγουν· στο ένα τρισ. ετησίως εκτιμάται η φοροδιαφυγή στην Ε.Ε.), τα οποία δρουν ταχύτατα, αποσπώντας από τους παραβάτες, συναινετικά συνήθως, δισ. ευρώ. Από την αντίστοιχη λίστα Λαγκάρντ η Γαλλία εισέπραξε 1,2 δισ. ευρώ, η Γερμανία 2,5 δισ. ευρώ, η Ισπανία 6 δισ. ευρώ και η Ιταλία 570 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα η Γερμανία από το 2006 αγοράζει έως και τέσσερις αντίστοιχες λίστες ετησίως από το Λιχτενστάιν, την Ελβετία και το Λουξεμβούργο, έναντι αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, με αντάλλαγμα τα επιπλέον δημόσια έσοδα. Πάντως η ελληνική λίστα Λαγκάρντ, «πικρό ποτήριο» για αρκετούς εκ των ιθυνόντων, έχει αναχθεί σε υπόθεση «πιλότο». Αν δεν γίνει κάτι με αυτήν, θα είναι σαν η πολιτεία να παραδέχεται ότι είναι αφερέγγυα, αναξιόπιστη, σε συνεχή παλινδρόμηση ανάμεσα στο μαχαίρι για τη μάζα και το χάδι στους ημέτερους, στον αποσπασματικό έλεγχο και το μαύρο σκοτάδι της λήθης, ανίκανη να προβεί σε ένα λυσιτελές διάβημα.
Ο φοροφυγάς -ο μόνος άμεσα κερδισμένος καθώς όλα εν τέλει αποβαίνουν υπέρ του, οι παρατάσεις, οι ευεργετικές ρυθμίσεις- δεν θα νοιαστεί ποτέ για τη ζημιά στα δημόσια ταμεία, το πισώπλατο χτύπημα στον έντιμο ανταγωνιστή, τη στρέβλωση στην αγορά που ωθεί τα άτομα να επιλέγουν δραστηριότητα με δυνατότητα απόκρυψης εισοδημάτων, την ανισοκατανομή των φορολογικών βαρών. Η πολιτεία των χαλαρών αντανακλαστικών και της δολιχοδρομίας πρέπει να νοιαστεί. Να οργανώσει το ευρηματικό, αποφασισμένο ανθρώπινο δυναμικό και να το οδηγήσει στη μέγιστη απόδοσή του. Χωρίς να λοξοκοιτά. Ελευθερωμένη από το βάρος της βολικής ανικανότητας, από τις πονηρίες που μηχανευόταν μέσα στο τίποτα, παγιώνοντας δυσάρεστες «εικόνες», αποκρουστικά στερεότυπα.