Η νέα φάση στην ήδη μακρότατη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως την έχει σχεδιάσει το πρωθυπουργικό επιτελείο, περιλαμβάνει τρία κρίσιμα ζητήματα. Τα εξέθεσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας καθώς δεν κατόρθωσε να ξεφύγει από το ορθολογικό πρέσινγκ που του επιφύλαξε προχθές βράδυ ο Ν. Χατζηνικολάου.
Πρώτον, ο πρωθυπουργός πήρε, επιτέλους, πάνω του, ολόκληρη την ευθύνη όσων έχουν συμβεί και εκείνων που θα προσπαθήσει να κάνει να συμβούν στις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Αντιλαμβάνεται καλύτερα τώρα ότι η χώρα έχει πάει πολύ χειρότερα από τότε που αυτός ανέλαβε τα ηνία και ότι οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε είναι εξίσου μεγάλοι και άμεσοι με εκείνους της άνοιξης πριν από πέντε χρόνια.
Δεύτερον, ο πρωθυπουργός έδειξε, για πρώτη φορά, να κατανοεί την περιπλοκότητα των ευρωπαϊκών θεσμών και την αδυναμία του κόμματός του «να τα βάλει» με το κεκτημένο της Ενωσης. Η άποψη ότι θα πυρπολήσει τις θέσεις των Συντηρητικών στην Ευρώπη έκανε χειρότερα τα πράγματα για τα εθνικά συμφέροντα.
Τρίτον, ο πρωθυπουργός επιθυμεί να μοιραστεί την ιστορική ευθύνη της ολέθριας σύγκρουσης, που θα μπορούσε να προκύψει, με τον λαό. Αντιλαμβάνεται την παγίδα στην οποία έχει ο ίδιος πέσει, αφού όσο η κοινή γνώμη υποστηρίζει την -καταστροφική κατά τα λοιπά- διαπραγμάτευση τόσο βυθίζεται το κόμμα του στην αποτελμάτωση της εθνικής οικονομίας και στην απομόνωση του κράτους.
Πράγματι, το Σύνταγμα προβλέπει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να ζητήσει από τον λαό την άποψή του «για κρίσιμα εθνικά θέματα». Με απευθείας ψηφοφορία, καταργώντας δηλαδή, για μια στιγμή, την αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, κατόπιν πάντως θετικής εισήγησης της απόλυτης πλειοψηφίας των βουλευτών.
Ο κ. Τσίπρας βλέπει το θέμα υπ’ αυτή τη γωνία λήψης. Δεν θα ζητήσει την έγκριση από τον λαό επί νόμου που θα έχει πάρει την έγκριση της Βουλής. Πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο ξεπερνά το εμπόδιο που θέτει το Σύνταγμα.
Ο κ. Τσίπρας επιδιώκει να λάβει «λευκή επιταγή». Ο δρόμος αυτός είναι ολισθηρός. Ποια θα είναι η εντολή που θα ζητήσει; Σε ποιο ερώτημα θα κληθεί να απαντήσει ο πολίτης; Πώς θα οριοθετηθεί η ισχύς της λαϊκής εξουσιοδότησης;
Η κυβέρνηση δείχνει να μη θέλει να πάρει στις πλάτες της το βάρος των αποφάσεων που καλείται να λάβει. Στρίβει διά του αρραβώνος, βαπτίζοντας την τρέχουσα ευθύνη διαχείρισης των κοινών πραγμάτων «εθνικό θέμα». Ας μην κρυβόμαστε. Το μόνο πραγματικά εθνικό ζήτημα είναι κατά πόσον οι αποφάσεις που θα εισηγηθεί η κυβέρνηση στη Βουλή, ως αποτέλεσμα των συζητήσεων που έχει με τους Ευρωπαίους, οδηγούν την Ελλάδα εκτός ευρώ και εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.