Η εικόνα της ρήξεως που κυριάρχησε την Τρίτη αναιρέθηκε αιφνιδίως χθες, με την ανακοίνωση του περιεχομένου της τηλεφωνικής συνομιλίας του πρωθυπουργού, κ. Αλέξη Τσίπρα, με τον πρόεδρο της Κομισιόν, κ. Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, και την κοινή δήλωση των τριών «θεσμών». Η δραματοποίηση είναι στοιχείο αναπόσπαστο της πολιτικής δράσεως, και αφορά όλους τους εμπλεκομένους.
Ολοκληρωμένη λύση δεν πρόκειται, ασφαλώς, να υπάρξει, αλλά το Eurogroup της 11ης Μαΐου θα εξασφαλίσει πιθανότατα μία ελεγχόμενη αιμοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Η χώρα θα εξακολουθεί να βρίσκεται στον θάλαμο της εντατικής, έως ότου επιτευχθεί μια νέα συνολική συμφωνία, αλλά θα έχει αποκλεισθεί το ενδεχόμενο αιφνίδιου θανάτου ή «ατυχήματος». Στην πραγματικότητα, αυτή ήταν η επιδίωξη της κυβερνήσεως του κ. Τσίπρα, σε αυτήν τη φάση.
Το πλέον ακανθώδες πρόβλημα των συζητήσεων σε Αθήνα και Βρυξέλλες ήταν το ασφαλιστικό και τα εργασιακά. Επιδίωξη του τέως πρωθυπουργού, κ. Αντώνη Σαμαρά, ήταν να ενταχθούν τα δύο αυτά θέματα στην επόμενη φάση της ευρύτερης διαπραγματεύσεως με την Ε.Ε. Αυτή είναι και η επιδίωξη της σημερινής κυβερνήσεως. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανακοίνωση για τη συνομιλία των κ. Τσίπρα και Γιουνκέρ αναφέρεται συγκεκριμένα σε αυτά ακριβώς τα θέματα, με διατύπωση εξόχως επιμελημένη, που επιτρέπει μια «ευπρεπή ερμηνεία» και από τα δύο μέρη.
Είχαν προηγηθεί, βεβαίως, «αιματηρές συγκρούσεις» στο πλαίσιο του Εurogroup, αλλά τα όργανα αυτά της Ε.Ε. κατά κανόνα λειτουργούν με όρους θηριοτροφείου και οξύτατων αντιπαραθέσεων, έως ότου εξευρεθεί ο κοινός τόπος. Είναι ενδιαφέρον ότι η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε σε αυτό το επίπεδο όχι από άναρθρους μαρξιστές ή «συμμορίτες», αλλά από «αποστάτες» της μεγαλοαστικής τάξεως της Ελλάδος, σπουδαγμένους στα ίδια πανεπιστήμια από τα οποία προέρχεται και η σημερινή παγκόσμια ελίτ. Διεξήχθη ένας αγώνας διανοητικής υπεροχής στο πλαίσιο του Εurogroup, τα μέλη του οποίου δεν είναι οικονομολόγοι, αλλά πολιτικοί, εφαρμοστές θεωριών, που επεξεργάσθηκαν οι «ομοδίδακτοι» των κ. Γιάνη Βαρουφάκη, Ευκλείδη Τσακαλώτου και άλλων «αποστατών» της ανωτάτης κοινωνικής τάξεως.
Δημιουργήθηκε χάος και ασυνεννοησία φυσικά και τελικώς ο διευθυντής της «Κόκκινης Ορχήστρας», ο κ. Αλέξης Τσίπρας, με τη βοήθεια της καγκελαρίου κ. Αγκελα Μέρκελ, μιας εξόχως ενδιαφέρουσας πολιτικής προσωπικότητος, φαίνεται να οδηγούν τις εξελίξεις σε έναν «έντιμο συμβιβασμό».
Εάν τελικώς τα πράγματα κινηθούν προς θετική κατεύθυνση, τότε υπάρχει το ερώτημα των αντιδράσεων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, όμως, είναι θέμα που αφορά αποκλειστικώς τον κ. Τσίπρα και όχι την Ε.Ε. Σε αυτή του την προσπάθεια θα έχει τη στήριξη του σκληρού πυρήνα των λεγομένων «σταλινικών». Οι υποχωρήσεις στο επίπεδο της τακτικής θα θεωρηθούν ως το αναγκαίο βήμα σε μια πορεία γενικής ανατροπής. Η επανάσταση θα είναι διαρκής, όπως και επί ΠΑΣΟΚ.