Οι εκατό μέρες κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με την επικουρία των ΑΝΕΛ, δεν άλλαξαν τον κόσμο· την Ελλάδα δηλαδή. Δεν θα μπορούσαν να την αλλάξουν. Kαι όχι μόνο επειδή ο χρόνος αυτός είναι πολύ λίγος για να κατορθωθεί η απαλλαγή της χώρας από τα προβλήματα που συσσώρευσαν οι δεκαετίες. Ούτε μόνο επειδή μια παράταξη άγευστη εξουσίας, και με την απειρία της έχει να αναμετρηθεί και με την έλλειψη προετοιμασίας σε πολλά (πράγμα που οδήγησε σε αντιφατικές αυτoσχεδιαστικές κινήσεις) και με την αντίδραση τμημάτων του κρατικού μηχανισμού. Το ψηλότερο εμπόδιο σχετίζεται με το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν πορεύεται μόνη της, ελεύθερη από εξωτερικές υποχρεώσεις ή και καταναγκασμούς, με ακέραιη εθνική κυριαρχία και στέρεη οικονομική αυτονομία.
Είναι μια χώρα υπερχρεωμένη. Δεσμευμένη. Και να ήθελε να αποφασίσει μόνη της, ανταποκρινόμενη στην εκλογική εντολή, δεν θα της το επέτρεπαν οι βαριές υποχρεώσεις της, που έχουν υποθηκεύσει τη ζωή και των επόμενων γενεών. Δεν θα της το επέτρεπαν οι πιστωτές, πρωτίστως οι Ευρωπαίοι εταίροι της, που, αντί της δίκαιης αλληλεγγύης, προτιμούν να την αντιμετωπίζουν σαν στυγνοί δανειστές. Και ας γνωρίζουν ότι με τη στυγνότητά τους η εξαρτημένη ελληνική οικονομία θα στεγνώσει εντελώς, με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό για ένα κοινωνικό σώμα βαριά καταπονημένο ψυχικά και σοβαρά εξασθενημένο οικονομικά. Για να αιτιολογήσουν την άρνησή τους επικαλούνται μονότονα την ασυμφωνία σε αριθμούς και ποσοστά, που όμως αλλάζουν προς το εξουθενωτικά απαιτητικότερο, από οικονομική άποψη, και προς το μειωτικά σκληρότερο, από πολιτική σκοπιά, όποτε εμφανίζεται στον ορίζοντα ένα αδύναμο φωτάκι.
Ολα αυτά δεν απαλλάσσουν την κυβέρνηση από τα λάθη της στη διαπραγμάτευση, ορισμένα από τα οποία άλλωστε τα αναγνώρισε και ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. Μολαταύτα, διαπιστώνεται ότι ανάμεσα στα πράγματα που δεν άλλαξαν μετεκλογικά είναι και η σειρά κατάταξης των κομμάτων και η μεταξύ τους διαφορά. Οπως πιστοποιούν όλες οι δημοσκοπήσεις, όποιας απόχρωσης κι αν είναι το φύλλο ή ο σταθμός που τις παραγγέλνει, έχει βέβαια μειωθεί το ποσοστό συμφωνίας με την κυβερνητική διαπραγματευτική τακτική, παραμένοντας πάντως υψηλό, ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο κρατάει άνετα το προβάδισμά του. Οσο για τη διαφορά του από τη δεύτερη Ν.Δ., διατηρείται μεγάλη, γύρω στις δεκαπέντε μονάδες, σε ορισμένα γκάλοπ μάλιστα δείχνει να διευρύνεται. Στα ποσοστά των άλλων κομμάτων δεν παρατηρείται ουσιώδης μεταβολή, αν και για το ΠΑΣΟΚ η εκλογική επιβίωση εμφανίζεται όλο και πιο δύσκολη.
Η καθήλωση των αντιπολιτευόμενων κομμάτων πολύ δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί επιβράβευση της αντιπολιτευτικής στρατηγικής τους. Ειδικά όσον αφορά τα δύο κόμματα που συγκυβερνούσαν έως τον Ιανουάριο, η στασιμότητά τους (στα καλύτερα γι’ αυτά γκάλοπ) φανερώνει ότι και η πολιτική τιμωρία τους συνεχίζεται, αλλά και ότι η μετεκλογική στάση των ηττημένων ηγετών τους ελέγχεται ως μη ανταποκρινόμενη στο μέγεθος της προσωπικής τους ευθύνης. Αν δεν διάβασαν ακόμη το καθαρό μήνυμα των εκλογών, ούτε το αμείλικτο των δημοσκοπήσεων δεν βλέπουν;