Η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας βρίσκεται στο κέντρο της εχθρότητας που οφείλει να τρέφει κάθε συνεπής «αριστερός» προς την κεντρική τράπεζα, την οποία θεωρεί «όργανο» επικράτησης της «μονοδιάστατης πολιτικής του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού». Δυστυχώς για όσους σκέφτονται με αυτό τον τρόπο, τόσο ο εθνικός νόμος όσο και οι διεθνείς συνθήκες και, κυρίως, η ιδρυτική πράξη της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης ορίζουν ότι κάθε εθνική κεντρική τράπεζα, δηλαδή η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χαίρουν απόλυτης και, πρακτικώς, ανεξέλεγκτης ανεξαρτησίας.
Η ιδεολογική αυτή καχυποψία κάνει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να θυμώνουν όταν η ΕΚΤ δεν «επιτρέπει» το άνοιγμα του ποσού των εντόκων γραμματίων. Παγιδευμένοι σε αυτή την αντίληψη, αποδίδουν στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος εχθρότητα πολιτική και μάλιστα με πρόθεση να υπονομεύσει το έργο της λαϊκής εξουσίας. Χειρότερα ακόμη, εκδηλώνουν με επιθετικότητα και καθεστωτική οργή, διά της επίσημης εφημερίδας της κυβέρνησης, την πρόθεσή τους να γκρεμίσουν έναν από τους πυλώνες της ένταξής μας στο ευρώ. «Υπόλογος ο Στουρνάρας», ήταν χθες ο πρώτος τίτλος στην πρώτη σελίδα της «Αυγής», οργάνου του κυβερνητικού συνασπισμού. Επί μιας υποθέσεως με αρκετές σκοτεινές γωνιές, για την οποία άλλωστε χρησιμοποιήθηκε μια άλλη «Εφημερίς», που διαπρέπει ως «όργανο» ενημέρωσης των κυβερνητικών προθέσεων.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο επικίνδυνα απ’ όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε.
Η βαθύτερη αιτία του μένους με το οποίο επιτίθενται ορισμένοι κυβερνητικοί στην ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας βρίσκεται, τελικά, σε μια λανθασμένη ανάγνωση των κανόνων. Ηδη πριν από τις εκλογές, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν ότι η νέα κυβέρνηση αυτονοήτως θα τύχαινε διευκόλυνσης για την έκδοση εντόκων γραμματίων πρόσθετης αξίας. Με τον τρόπο αυτόν υπολόγιζαν να καλύψουν ποσά 5-6 δισ., περίπου δηλαδή το ισόποσο των δόσεων του δεύτερου δανείου που δεν είχε λάβει η κυβέρνηση Σαμαρά, μετά τις αντιρρήσεις που είχε προβάλει με το μέιλ Χαρδούβελη επί των απαιτήσεων της τρόικας.
Ομως, το «πλαφόν» των 15 δισ. ευρώ, για τη μετατροπή ιδιωτικών καταθέσεων σε κρατικά γραμμάτια, το είχε ορίσει η τρόικα. Η ΕΚΤ δεν ήταν ποτέ ευτυχής με με μια τόσο μεγάλη μεταφορά κεφαλαίων από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος. Οσο, όμως, η Ελλάδα βρισκόταν «εντός πλαισίου», η τρόικα υπέγραφε ως τριτεγγυητής του εσωτερικού αυτού δανεισμού.
Κάποιοι στον κυβερνητικό χώρο δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι στη Φρανκφούρτη νιώθουν άβολα με τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης. Η πραγματική ευθύνη του κ. Στουρνάρα είναι ότι δεν έχει ζητήσει την ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων που περνούν στα χέρια του κράτους, όσο η κυβέρνηση αρνείται να σταθεροποιήσει τα δημοσιονομικά πράγματα.