Φυσικά και δεν είναι διεφθαρμένοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ –όχι όλοι, τουλάχιστον– που ψήφισαν «ναι σε όλα» κάνοντας νόμο του κράτους όλες εκείνες τις –αν μη τι άλλο περίεργες– τροπολογίες, μεταξύ των οποίων ήταν και η εξαίρεση στη «Διαύγεια». Ανόητοι είναι. Πίστεψαν το παραμύθι που οι ίδιοι έλεγαν, ότι δηλαδή η διαφθορά στο κράτος είναι προϊόν μόνο του δικομματισμού και μια αριστερή κυβέρνηση έχει καλές προσθέσεις και συνεπώς θα τα κάνει όλα καλά. Ξεχνούν όμως την «παραβολή της διαφθοράς», εκείνη που ξέχασε ο επίσης καλών προθέσεων αλλά καταστροφικών αποτελεσμάτων πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Γράφαμε τότε («Καθημερινή» 13.9.2006) ότι η διαφθορά «φύεται και στις καλύτερες οικογένειες. Ας αναλογιστούμε λίγο τι διημείφθη στο Ορος των Ελαιών. Αν στην πιο αγία συντροφιά της ανθρώπινης ιστορίας ο ένας στους δώδεκα αποδείχθηκε διεφθαρμένος, πρέπει να ελπίζουμε σε καλύτερα ποσοστά ηθικής στο αχανές Δημόσιο των 700.000 υπαλλήλων; Και αν ένας μαθητής μπορεί να προδώσει τον Υιό του Θεού έναντι 30 αργυρίων, τότε περιμένουμε να μην υπάρχει ένας στους δέκα από τους πολιτικούς ή τους δημόσιους λειτουργούς που δεν θα προδώσει (έναντι μάλιστα μεγαλύτερων ποσών) τους πολίτες; Καλή και άγια είναι η ηθική διαπαιδαγώγηση, αλλά την είχε ο Ιούδας και μάλιστα από τον καλύτερο δάσκαλο της οικουμένης. Χρήσιμες είναι και οι ποινές, αλλά πολλές φορές δεν μειώνουν τη διαφθορά, απλώς αυξάνουν το αντίτιμό της. Στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, οι ποινές ήταν εξαιρετικά αυστηρές. Εφταναν μέχρι τη θανάτωση των διεφθαρμένων, για να αποδειχθεί τελικά ότι το δέλεαρ του παράνομου πλουτισμού ήταν ισχυρότερο από τον φόβο της τιμωρίας».
Μόνο συνθήματα
Δυστυχώς απ’ ό,τι φαίνεται και στα ζητήματα δημόσιας διοίκησης, και ειδικά της διαφθοράς, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μόνο συνθήματα και κανένα σχέδιο. Α, ναι… Και πολλές καταγγελίες του στυλ «δεν δικαιούσθε να ομιλείτε εσείς, που “μπήξε δείξε” και επιπλέον είστε και μνημονιακοί». Η αντιμετώπιση των φαινομένων διαφθοράς είναι θεολογική. Από κει οι «κακοί» που πήγαν στο πυρ το εξώτερον και από εδώ οι «αγαθοί», οι οποίοι ακόμη κι αν υπήρξαν «κακοί» του δικομματισμού στο παρελθόν, από τη στιγμή που εκστόμισαν την ομολογία πίστεως «ένας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο θεός μου», έγιναν αυτομάτως αγαθοποιοί. «Είναι δυνατόν να μιλάτε ότι η Αριστερά στήνει κομματικό και πελατειακό κράτος;» είπε κάποια στιγμή στη Βουλή ο κ. Βούτσης, και το χειρότερο είναι ότι μπορεί να το πίστευε, όπως το πιστεύουν τα περισσότερα στελέχη του κόμματος ότι αν φορέσει τα ρούχα αλλιώς, αλλάζει ο Μανωλιός.
Θα τολμήσουμε δε μία πρόβλεψη: αν μακροημερεύσει αυτή η κυβέρνηση, θα αποδειχθεί η πιο διεφθαρμένη όλων. Οχι γιατί και η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται, ούτε γιατί τα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο βρώμικα από τους προηγούμενους· σε μια κοινωνία, η αναλογία «ηθικών»-«ανήθικων» αποδεικνύεται προϊόντος του χρόνου σταθερή σε όλους τους χώρους. Θα αποδειχθεί η πιο διεφθαρμένη, διότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: α) Δεν κατανοούν τη σημασία των θεσμών, αλλά αντιθέτως πολλάκις διακηρύσσουν ότι ο σκοπός, που για την Αριστερά είναι εξ ορισμού ο καλύτερος, αγιάζει τη διάβρωσή τους. Σε αυτή τη διάβρωση των θεσμών –που πραγματικά μπορεί να μη γίνεται με κακή πρόθεση– εμφιλοχωρεί η διαφθορά, β) δεν έχουν κανένα σχέδιο για τη δημόσια διοίκηση και στην απουσία αυτού του σχεδίου φύονται τροπολογίες για βόλεμα ημετέρων, αυτά που ονομάζουν «διόρθωση αδικιών», γ) διακρίνονται από εκείνη την υπερφίαλη συμπεριφορά που θέλει «εχθρούς του λαού» όλους όσοι κάνουν κριτική στους «φίλους του λαού», δηλαδή στην κυβέρνηση.
Ηδη κάποια πρώτα κρούσματα με σοβαρές υπόνοιες διαφθοράς είδαν το φως της δημοσιότητας. Αυτά δεν έγιναν αντικείμενο ενδελεχούς διερεύνησης, αφενός διότι ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη διατηρεί επικοινωνιακή υπεροχή (και κράζει ως «παπαγαλάκι της Μέρκελ» όποιον τα επισημαίνει) και αφετέρου οι πολίτες ακόμη είναι μπουχτισμένοι από τα κρούσματα με σοβαρές υπόνοιες διαφθοράς των προηγούμενων, τα οποία επίσης δεν είχαν διαλευκανθεί για τους ίδιους ακριβώς λόγους που δεν γίνονται και τα νυν αντικείμενο ενδελεχούς εξέτασης (δημοφιλία κυβερνήσεων στις αρχές, συν το «δεν δικαιούστε διά να ομιλείτε»).
Η ανάσταση της ΜΟΜΑ
Το βασικό πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι τα κρούσματα διαφθοράς (αυτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σε κάθε κοινωνία) αλλά κατά πόσο δημιουργούνται ή καταστρέφονται οι θεσμοί που περιορίζουν τη διαφθορά. Εδώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δημιουργεί αρνητικό ρεκόρ· θεσπίζει κατ’ ουσίαν ευκαιρίες διαφθοράς. Δεν θα αναφερθούμε μόνο στην κατάργηση της «Διαύγειας», έστω την 31.12 έκαστου έτους, που κατ’ ουσίαν σημαίνει καθολική κατάργηση αφού κάθε επίδοξο λαμόγιο ξέρει ότι έχει πλέον μία «σκοτεινή μέρα» να κρυφτεί. Δεν θα αναφερθούμε επίσης στις διάφορες «περίεργες τροπολογίες», που όπως τον παλιό κακό καιρό πλημμύριζαν τα νομοσχέδια με τους πομπώδεις τίτλους όπως «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης – Καταπολέμηση γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση – Αποκατάσταση αδικιών και άλλες διατάξεις»· αυτός ήταν ο τίτλος του νομοσχεδίου Κατρούγκαλου, που τακτοποιούσε τους κληρονόμους των περιπτερούχων και τους «παραχωρείται απευθείας, κατόπιν αίτησής τους, το δικαίωμα εκμετάλλευσης της ίδιας θέσης, για χρονικό διάστημα δέκα ετών» (άρθρο 27, παρ. 2). Θα αναφερθούμε στην πολυαγαπημένη των Δεξιών και εσχάτως των Αριστερών ΜΟΜΑ, την οποία ανασταίνει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος.
Ουδείς αμφισβητεί το γεγονός ότι υπάρχει διαφθορά στον τομέα των δημοσίων έργων. Η πολυχρονεμένη μας όμως αριστεροδεξιά κυβέρνηση, αντί να σκεφτεί περαιτέρω μηχανισμούς διαφάνειας και λογοδοσίας σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα, ξαναγυρνά τη χώρα στη δεκαετία του ’50 για να επιβεβαιωθεί το ρηθέν «συντηρητισμός είναι η ανοησία να περιμένεις τα ίδια αποτελέσματα κάνοντας τα ίδια και τα ίδια. Νεοσυντηρητισμός είναι η ανοησία να περιμένεις καλύτερα αποτελέσματα κάνοντας τα ίδια και τα ίδια». Κι εδώ έχουμε το εξής οξύμωρο: στο πρόβλημα της πιθανής διαφθοράς του υπουργείου Υποδομών και Δημοσίων Εργων, η κυβέρνηση απαντά με την ανάθεση έργων σε ένα εξ ορισμού πιο αδιαφανές υπουργείο, που είναι –για ευνόητους λόγους– το Εθνικής Αμυνας. Η απόφαση αυτή καθαυτή δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες διαφθοράς και σπατάλης, φαινόμενα τα οποία (μπορεί) θα τα μάθουμε στο άμεσο μέλλον.
Τα χειρότερα εγκλήματα στην ιστορία έγιναν από ανθρώπους που είχαν θεολογικού τύπου προθέσεις. Κατά τον ίδιο τρόπο η χειρότερη διαφθορά θα προκληθεί από τη διακυβέρνηση ενός κόμματος που βλέπει μανιχαϊστικά τον κόσμο («εμείς-αυτοί») και αδυνατεί να επεξεργαστεί σε βάθος τα κοινωνικά φαινόμενα και τις βαθιές παθογένειες ώστε να επεξεργαστεί σοβαρές λύσεις. Εδώ η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη βρήκε ένοχο το Μνημόνιο για το φριχτό φονικό της τετράχρονης Αννυς από τον πατέρα της, περιμένετε σοβαρή επεξεργασία για την καταπολέμηση της διαφθοράς από αυτό το κόμμα;