Οτι το κέντρο της Αθήνας αποπνέει μυρωδιά σωματικής ανάγκης είναι αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, όπως και ότι, προχωρημένη άνοιξη πια, το ένα ρουθούνι οσφραίνεται ανθισμένες νεραντζιές και το άλλο κάτουρο. Οτι η καθημερινότητα στην πρωτεύουσα υποβαθμίζεται, και πάλι, ταχύτατα, είναι επίσης γεγονός. Εγκατάλειψη, ανθρώπινα ράκη, αυξημένη εγκληματικότητα. Η Ομόνοια, που έχει σχεδόν μετατραπεί σε διαμετακομιστικό κέντρο προσφύγων, έχει την τιμητική της αυτόν τον καιρό, με το θερμόμετρο να ανεβαίνει. Μπορεί ο δήμος να πλένει κάθε βράδυ τις μεγάλες πλατείες, η αμμωνία όμως παραμένει, ανεξίτηλη. Ανάμεσα σε όσους διανυκτερεύουν σε στοές ή εσοχές πολυκατοικιών προστέθηκαν και περίπου 50 οικογένειες Σύρων προσφύγων, ανθρώπων που διαθέτουν ταξιδιωτικά έγγραφα και αναζητούν τρόπους διαφυγής. Απευθυνθήκαμε στον δήμο για τα κλειστά ξενοδοχεία της περιοχής, μας απάντησαν ότι ανήκουν σε ιδιώτες, στο Δημόσιο ή σε φορείς του Δημοσίου όπως το Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας. Για να λειτουργήσει, προσωρινά, το Lα Mirage, για παράδειγμα, θα αρκούσε η βούληση του υπουργού Π. Καμμένου.
Πρόσφατα, ο επίτροπος Μετανάστευσης, Δ. Αβραμόπουλος, ανακοίνωσε στο συνέδριο της ΚΕΔΕ, στη Χαλκιδική, ότι από τον αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό για τα ζητήματα της μετανάστευσης, στην Ελλάδα αναλογούν 460 εκατ. ευρώ, υπό την προϋπόθεση της υποβολής εθνικού σχεδίου δράσης, το οποίο περιλαμβάνει και τις υποδομές. Λύσεις υπάρχουν. Εστω μικρές παρεμβάσεις, εμβαλωματικές, που μπορούν όμως να προσφέρουν τις «πρώτες βοήθειες» σε μια τραυματισμένη πρωτεύουσα. Η διαπραγμάτευση και η συμφωνία, που απορροφούν όλη την ενέργεια της κυβέρνησης και της ειδησεογραφίας, δεν προοιωνίζονται ανάκαμψη. Απλώς επιβίωση και, μάλιστα, στοιχειώδη. Το περιβάλλον, όμως, μέσα στο οποίο ζούμε αντανακλά, με τον πιο άμεσο και αποστομωτικό τρόπο, την παρατεταμένη κρίση. Η Αθήνα των άνω των 4 εκατ. κατοίκων, σε τουριστικό πυρετό αυτήν την εποχή, διαθέτει ένα αξιοθρήνητο κέντρο. Δεν είναι μόνο η Ομόνοια (χωρίς δημόσιες τουαλέτες) ή η πλατεία Βικτωρίας και οι γύρω δρόμοι, είναι και η περιοχή της Νομικής Σχολής, με τους χρήστες να έχουν αυξηθεί τον τελευταίο καιρό. Μια βρώμικη και δύσοσμη πρωτεύουσα δεν εξωραΐζεται με διαφημιστικές καμπάνιες, όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που την κατοικούν τη διασχίζουν όλο και πιο βιαστικά, κρατώντας τη μύτη τους.