Και το «δεν υπάρχει» ταιριάζει εδώ και το «ουάου» και το «ήμαρτον». Κανένα όμως από τα κλισεδάκια, παλιά και νέα, με τα οποία ανταποκρινόμαστε αυτόματα σε ό,τι μας καταπλήσσει, δεν αντέχει να σηκώσει το βάρος μιας είδησης που κανονικά θα ’πρεπε να είναι πρωτοσέλιδη και να παιχτεί από κανάλια και ραδιόφωνα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι παίχτηκε. Αντιγράφω από την «Οικονομική Καθημερινή» (29.5): «Σύμφωνα με ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, “την 26η Μαΐου 2015, μετά από συντονισμένες ενέργειες των εμπλεκόμενων υπηρεσιών της, διεκπεραιώθηκε σημαντικού ενδιαφέροντος φορολογική υπόθεση η οποία αφορούσε παλιότερα έτη και βρισκόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε εκκρεμότητα. Αποτέλεσμα ήταν η είσπραξη από έναν και μόνο φορολογούμενο του ποσού των 14.800.206,00 ευρώ”».
Οντως σημαντικότατου ενδιαφέροντος η υπόθεση. Για το ιλιγγιώδες μέγεθος της φοροδιαφυγής κατ’ αρχάς, κοντά δεκαπέντε εκατομμύρια. Δεύτερος πια και πολύ πίσω ο κ. Λ. Μπόμπολας, με τα 1,8 εκατομμύρια που πλήρωσε τις προάλλες, όταν το Mega επέμενε ότι «τέτοιου είδους χειρισμοί προκαλούν ανησυχία και δυσπιστία στον επιχειρηματικό κόσμο». Ποιοι «χειρισμοί»; Μα το ότι, επιτέλους, κάποιος από τους μεγαλοοφειλέτες υποχρεώθηκε να σεβαστεί τις… υποχρεώσεις του.
Σημαντική επίσης η υπόθεση και για το γεγονός ότι ο τρανός χρεοφειλέτης είχε την ευγενή καλοσύνη να τα πληρώσει όλα μεμιάς – ίσως για να μη χάσει το ρεκόρ και μείνει έξω από το Βιβλίο Γκίνες. Ιδιαίτερη αξία έχει και η παράμετρος χρόνος, όπως ασαφώς περιγράφεται με τη φράση «η υπόθεση αφορούσε παλιότερα έτη και βρισκόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε εκκρεμότητα». Πόσο παλιά είναι άραγε αυτά τα «παλιότερα χρόνια»; Και πόσο μεγάλο το «μεγάλο χρονικό διάστημα»; Εντάξει, κάποια φαντασία τη διαθέτουμε όλοι, αλλά για να μην καούν χλωρά και ξερά μαζί, η Γενική Γραμματεία όφειλε να μιλήσει συγκεκριμένα για το συγκεκριμένο. Πέντε χρόνια; Δέκα; Δεκαπέντε; Με πόσες και ποιες κυβερνήσεις δηλαδή ο καλός άνθρωπος κατόρθωνε να αναστέλλει, να αναβάλλει, να αναιρεί; Πόσων και ποιων οικονομικών υπουργών τη θητεία πέρασε αλώβητος; Πόσες ακριβώς εξαγγελίες περί επιβολής φορολογικής δικαιοσύνης άκουσε με το πλατύ χαμόγελο της αδιαφορίας, συνεχίζοντας να απολαμβάνει τα πλούτη του με ήσυχη φορολογική συνείδηση;
Ασαφές και το προφίλ του ευπατρίδη: «Γνωστό πρόσωπο που δραστηριοποιείται στον τουριστικό τομέα, στα ναυτιλιακά, στις ενοικιάσεις σκαφών αναψυχής και στον κατασκευαστικό τομέα». Πολυπράγμων λοιπόν. Και πολυμήχανος φαίνεται, σαν τον Οδυσσέα, για να τα ’χει καταφέρει να χρωστάει τόσα για τόσα χρόνια. Πόσα; Τόσα που μας αναγκάζουν να είμαστε για μία και μόνη φορά με τον κ. Σόιμπλε, ο οποίος επανέλαβε προ μηνός ότι πρέπει «να πιάσουμε τους πλούσιους Ελληνες που δεν πληρώνουν φόρους». Να κυκλοφορεί ασύλληπτη στην ψυχή του Γερμανού υπουργού κάποια κρυφομπολσεβίκικη συνιστώσα;