Αναλύσεις, πρωτοσέλιδα, έκτακτα δελτία, τηλεοπτικούς διαξιφισμούς, κλειστές και ανοιχτές συσκέψεις απασχολεί το ενδεχόμενο ενός Grexit. Κι ενώ κάποιοι αγωνιούν, αψιμαχούν για μια πραγματικότητα χειροπιαστή ή για το σύμβολο μιας άλλης πραγματικότητας, μιας ιδέας, ορισμένοι… στοιχηματίζουν. Μια ακμάζουσα στοιχηματική αγορά έχει ανοίξει και πάλι γύρω από το Grexit. Σε ένα από τα μεγαλύτερα βρετανικά γραφεία στοιχημάτων, στο προηγούμενο «άνοιγμα» οι πιθανότητες ήταν 3 προς 1, σήμερα είναι 9 προς 4 (η παραμονή στο ευρώ 1 προς 3). Αντίπαλο γραφείο στοιχημάτων δίνει 2 προς 1 στο Grexit. Ο πυρετός του τζόγου λίγο πριν από την τελική ρίψη του κύβου. «Δεν είναι δημοσκόπηση, δεν είναι exit poll, δεν είναι gallop, είναι πρόβλεψη, η δική σου πρόβλεψη», γράφει ιστοσελίδα στοιχημάτων.
Το διαδικτυακό παιχνίδι των προβλέψεων είναι ένας πολυσυλλεκτικός τζόγος δυσθεώρητων διαστάσεων, που εμπλέκει ένα απέραντο κοινό. Για τους μη άμεσα εμπλεκομένους, που αρέσκονται να αφουγκράζονται τάσεις, να ερευνούν πληροφορίες, να σφυγμομετρούν επιταχύνσεις και συναισθήματα, να συμψηφίζουν αδράνειες, να καταλήγουν σε συμπεράσματα και να ποντάρουν, δεν είναι ίσως τίποτα περισσότερο από μια αναμέτρηση με τον εσωτερικό τους μετρητή καταστάσεων, αξιολογητή ισορροπιών, εκτιμητή πιθανοτήτων.
Για τον άμεσα εμπλεκόμενο (διότι και Ελληνες ποντάρουν) φανερώνει μια οχληρή αποστασιοποίηση, μια παχυδερμική αδιαφορία, σχεδόν έναν κοινωνικό και πολιτικό κυνισμό. Διότι, ναι μεν το στοίχημα είναι ζαριά, έξαψη, ένταση, πάθος, μαγνήτης –το άγγιγμα του (ψευδο)νοήματος που προσφέρει το παιχνίδι–, ή απλά το αλατοπίπερο στο χαλαρό περιθώριο των πολιτικών «πηγαδιών» καφενείου, όμως σε ένα τόσο καθοριστικό «γύρισμα σελίδας» φανερώνει τον εκφυλισμό των κρίσιμων ημερών σε χαλαρή «κερκίδα», του πολίτη όχι τόσο σε οπαδό, που φανατίζεται, συγκρούεται, μισεί, ουρλιάζει, εκτονώνεται, αλλά σε καταναλωτή προγνωστικών, κυνηγό «γκανιάν», που διαβιοί ουδέτερα μέσα σε συμβάντα που τραυματίζουν. Τα καυτά ερωτήματα για το αύριο εκπίπτουν σε «μπαρμπούτι», η κοινωνική συνείδηση αγγίζει το ναδίρ – την αναμονή των αποδόσεων αντί των μεγάλων απαντήσεων για το κοινό μέλλον.
Είναι μία από τις συνέπειες της παρατεταμένης αγωνίας, της μαύρης αυλαίας που έχει τραβηχτεί και δεν μπορούμε να δούμε την άλλη πλευρά; Είναι οι αδιάκοπες προφητείες, οι συνεχείς παλινωδίες, το διαρκές σκωτζέζικο ντους, ο πανικός για την τελευτώσα ελληνική οικονομία; Ο φόβος είναι αυτός που σβήνει τη φωτιά της σκέψης, που ωθεί στην απάθεια; Το βέβαιο είναι πως φόβος και απάθεια παγώνουν κάθε εκκίνηση, την ανασύσταση της υπόσχεσης για θεραπεία. Για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο σταθερότητας μέσα στο ευρωπαϊκό μωσαϊκό. Για μια διευρυμένη κοινωνία, που ίσως καταφέρει να εξασφαλίσει, εάν αντιμετωπίσει αντιξοότητες, παίγνια, «ταχύτητες», συγκρούσεις, μια περισσότερο ισόρροπη συμμετοχή των μελών της.
Μέσα από αυτές τις συγκρούσεις, από αυτήν την αγωνία θα προκύψουν, οφείλουν να προκύψουν, πιο αποτελεσματικές λύσεις. Ο κίνδυνος ενεργοποιεί. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αναδημιουργία. Οι συνθήκες συναγερμού θέτουν σε λειτουργία τη δυναμική της διαλεκτικής, με βασικό ποθούμενο την προσέγγιση, τη συνέργεια, εντός κι εκτός.