Ο πρωθυπουργός βρίσκεται στις Βρυξέλλες και καταβάλλει τις δικές του προσπάθειες για να εξασφαλίσει τη συμφωνία που αυτός κρίνει λιγότερο επώδυνη οικονομικά και περισσότερο διαχειρίσιμη πολιτικά. Το αν θα είναι καλή ή όχι, αν θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από αυτήν που θα εξασφάλιζε η προηγούμενη κυβέρνηση, είναι μια ουσιαστική συζήτηση που πρέπει να γίνει, και θα γίνει, αλλά όχι σήμερα.
Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει ως χώρα αυτή τη στιγμή είναι να κλείσει η συμφωνία με όσο το δυνατόν λιγότερο υφεσιακά μέτρα και αφού ο πρωθυπουργός την «περάσει» από την Κεντρική Επιτροπή και την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, εξασφαλίζοντας ουσιαστικά την υπερψήφισή της, τα άλλα κόμματα έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους για να αναδείξουν ενδεχόμενες αδυναμίες της και να προχωρήσουν σε συγκρίσεις. Αλλά όλα αυτά μετά, όχι πριν από την αποδοχή της από τον ΣΥΡΙΖΑ. Για λόγους πρακτικούς και εθνικού συμφέροντος.
Η αντιπολίτευση, και πρωτίστως η αξιωματική, οφείλει να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης, να κατανοήσει ότι οι ώρες είναι κρίσιμες, ότι τίποτα δεν έχει κλείσει και πως η χώρα εξακολουθεί να κινδυνεύει με άτακτη χρεοκοπία. Από τη στιγμή που αποδέχεται ότι η μη επίτευξη συμφωνίας θα έχει καταστροφικές συνέπειες, η αντιπολίτευση οφείλει να διευκολύνει, όχι να δυσχεράνει τις διαδικαστικές κινήσεις του πρωθυπουργού. Να περιορισθεί στην υποστήριξη ενός διαφορετικού μείγματος λιγότερων φόρων και περισσότερων μειώσεων δαπανών, αλλά μέχρις εκεί.
Τα ασφυκτικά χρονικά όρια αυξάνουν τον κίνδυνο ατυχήματος. Οι ισορροπίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν εύθραυστες. Μια βεβιασμένη αντίδραση τις επόμενες ώρες θα ήταν επικίνδυνη, όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τη χώρα.
Ολοι, τόσο τα στελέχη του κυβερνητικού συνασπισμού όσο και αυτά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γνωρίζουν ότι το ελληνικό κράτος δεν θα έχει στο τέλος του μήνα τα χρήματα που χρειάζονται για την καταβολή μισθών και συντάξεων και την αποπληρωμή της συνολικής δόσης του Ιουνίου προς το ΔΝΤ.
Υπό αυτό το πρίσμα, η Ν.Δ., όπως και τα άλλα φιλοευρωπαϊκά κόμματα της αντιπολίτευσης, οφείλουν να συμπεριφερθούν «εθνικά». Δεν χρειάζεται τις επόμενες ώρες ισοπεδωτική κριτική. Μπορεί να υπάρξει αργότερα. Αλλά όχι τώρα. Να μη δυσχεράνουν τη θέση του πρωθυπουργού τη στιγμή που αυτός αντιμετωπίζει τεράστιες αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός του, σε σημείο που να τίθεται εν αμφιβόλω η αποδοχή της συμφωνίας από την Κεντρική Επιτροπή και την Κοινοβουλευτική Ομάδα, καθώς τα στελέχη, όπως και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνονται ότι πέραν της όποιας επικοινωνιακής διαχείρισης, καλούνται να αποδεχθούν σκληρά μνημονιακά μέτρα τα οποία βρίσκονται σαφώς στον αντίποδα των προεκλογικών υποσχέσεων του κόμματος.
Εάν στρατηγικός στόχος είναι να μην υπάρξει συμφωνία, να κηρύξει η χώρα εσωτερική και εξωτερική χρεοκοπία και να κλείσουν οι τράπεζες, τότε η αντιπολίτευση μπορεί να επιτεθεί στον κ. Τσίπρα, να τον επικρίνει να κάνει ό,τι μπορεί για να τινάξει στον αέρα την προσπάθειά του να διαχειρισθεί την κινούμενη άμμο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και να φέρει τη συμφωνία στη Βουλή.
Αν, αντίθετα, στρατηγική επιδίωξη είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και η διασφάλιση του ευρωπαϊκού της προσανατολισμού, τότε ο χειρισμός πρέπει να είναι διαφορετικός. Το μείζον είναι να υπάρξει συμφωνία. Αφού την υπογράψει ο κ. Τσίπρας και την «περάσει» από τα όργανα του κόμματός του, θα έχουν όλο τον χρόνο, αρχικά στη συζήτηση στη Βουλή και φυσικά μετά, όταν πλέον η χώρα θα εισέρχεται σε ασφαλέστερο χρηματοδοτικό περιβάλλον, να ασκήσουν την κριτική τους, να ανεβάσουν τους τόνους, να αναδείξουν ανακολουθίες. Αλλά τότε, όχι σήμερα ή αύριο.