Η ευρωπαϊκή μας…καθημερινότητα

Η ευρωπαϊκή μας…καθημερινότητα

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μπροστά στο κεκαλυμμένο δίλημμα, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρωζώνη, πλήθος Ελληνες αποφαίνονται ότι είναι και θέλουν να παραμείνουν Ευρωπαίοι, δεν διανοούνται την ύπαρξή μας εκτός Ε.Ε., παρά τα δύσκολα φορτία και τις μακροχρόνιες αντιξοότητες. Οντως, ποιος μπορεί να φανταστεί την Ελλάδα εκτός ενός πλαισίου ζωής, προϊόν πολυετούς συγχρωτισμού με τους απαιτητικούς εταίρους; Ολος ο κρατικός μηχανισμός και οι παραφυάδες του έχουν προσαρμοστεί στα κοινά ευρωπαϊκά καλούπια, στις «αρτηρίες» τους ρέουν κοινές νόρμες, στα ταμεία τους εισρέει χρήμα από κοινό κορβανά. Πώς θα συντηρηθούν τα δίκτυα παραγωγής ιδεών, υποδομών, αγαθών, προόδου, χωρίς τα δεκάδες ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα σε όλους τους τομείς; Χωρίς ΕΣΠΑ και ΕΠ και ΤΕΠ και ΠΕΠ, χωρίς Life, Interreg, Med, Urbact, Progress, χωρίς Comenius και Erasmus και Youth in Action, χωρίς Leonardo Da Vinci και Build up skills, χωρίς «ΝΕΡ-300», Horizon 2020 κ.ο.κ. Χωρίς τους περιορισμούς στην αλόγιστη χρήση πόρων, την ανεξέλεγκτη διάθεση απορριμμάτων, χωρίς την ευρωπαϊκή εμπειρία στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και του τοπίου;

Με πολύ αργούς ρυθμούς προσαρμοζόμαστε στις επιταγές μιας περισσότερο οργανωμένης χώρας. Μάθαμε να δίνουμε λογαριασμό για ανεξέλεγκτες χωματερές, ανύπαρκτα αποχετευτικά δίκτυα, επικίνδυνα τοξικά απόβλητα. Συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούμε επ’ άπειρον να εισπράττουμε ποσά για ένα νοικοκύρεμα που δεν γίνεται, να δαπανούμε κονδύλια σε ανερμάτιστους σχεδιασμούς, έργα ημιτελή ή «φαντάσματα», έργα κατακερματισμένα για να φουσκώνει ο λογαριασμός, έργα για την εξυπηρέτηση τοπικών συμφερόντων. Με τον έλεγχο και την ύφεση έπαψε το φαγοπότι, έκλεισαν οι αδιαφανείς στρόφιγγες και φάνηκε να βαδίζουμε πλέον σε ορθολογικότερους δρόμους.

Είναι εγκληματικό να διαγράψει κανείς αυτό το βαρύ κεκτημένο, όλη την εμπειρία της τριβής… εισόδου μας στο ευρωπαϊκό σύμπαν.

Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, ΝΑΙ ή ΟΧΙ, το βέβαιο είναι ότι θα βρει την Ελλάδα διχασμένη. Αν δεν υποχωρήσει η διχόνοια και το μίσος, το ξίδι και η χολή, δεν θα καταφέρουμε να σύρουμε τα πρώτα δύσκολα βήματα. Και ενωτικά, μόνο η αναγνώριση του Ευρωπαίου που όλοι έχουμε μέσα μας θα μπορούσε να λειτουργήσει· η αποδοχή ενός χώρου πιο ευρύ, πέρα από τα σύνορά μας, που είναι δυνητικά το πλήρες πεδίο μας. Ακόμη και οι ευρωφοβικοί, οι αντιευρωπαίοι (π.χ., Λεπέν, Φάρατζ) ενεργούν έχοντας τη συνείδηση ενός ευρωπαϊκού και όχι μόνο ενός εσωτερικού ακροατηρίου. Απέναντι σε μεγάλα παγκόσμια ζητήματα δεν είμαστε οι Ελληνες, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, αλλά οι Ευρωπαίοι… με κοινές επιδιώξεις, κοινές φοβίες και, πλέον, κοινές μνήμες.

Ποιες πράξεις, ποιοι χρεώστες, ποιοι πιστωτές συνθέτουν τον Ισολογισμό των γενεών της Ενωμένης Ευρώπης θα το κρίνει η ιστορία.

Σήμερα θα πρέπει να τη στηρίξουμε. Για να μην καταλήξουμε μια χώρα που ζημιώθηκε γιατί δεν το πάλεψε έγκαιρα, γιατί έδρασε καθυστερημένα και γιατί διατεινόταν πως θα δικαιωθεί ενώ είχε απεμπολήσει το δίκιο της.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή