Την Κυριακή οι Ελληνες καλούνται να ψηφίσουν: 1) επί μιας ασαφούς ερώτησης που οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν· ένα ερώτημα που συμπεριλαμβάνει το «Preliminary Debt Sustainability Analysis» ήτοι «προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους», 2) για μια πρόταση που δεν έγινε ποτέ επισήμως από κανέναν· ήταν μία από τις δεκάδες ανεπίσημες και υπό διαπραγμάτευση προτάσεις, 3) για μια πρόταση που επίσης δεν υπάρχει πλέον στο τραπέζι.
Παρ’ όλα αυτά, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης, με πρώτο τον πρωθυπουργό, επιμένει ότι το δημοψήφισμα είναι για διαπραγματευτικούς λόγους· παρά το γεγονός ότι με τη ρήξη των διαπραγματεύσεων η οικονομία βουλιάζει και χιλιάδες ηλικιωμένοι ταλαιπωρούνται στις ουρές των ΑΤΜ. «Ελα, μωρέ τώρα», υπονόησε ο «αριστερός» διοικητής του ΙΚΑ κ. Γιάννης Θεωνάς. Μην το κάνουμε και «ανατολικό ζήτημα»…
Η προπαγάνδα της κυβέρνησης έχει ξεφύγει στη σφαίρα του παραλόγου. Παλεύει, λέει, για τις συντάξεις των ηλικιωμένων και δεν τις δίνει. Διαπραγματεύεται, λέει, πέντε μήνες και καλεί τους πολίτες να αποφασίσουν επί μιας μπερδεμένης και ανύπαρκτης πρότασης. Ομνύει στη Δημοκρατία και ακολουθεί πρακτικές δικτατορικών καθεστώτων, βάζοντας τον κρατικό μηχανισμό να προπαγανδίζει υπέρ της πρότασής της. «Μα είναι πρότασή της», θα πει κάποιος. Αφού είναι πρότασή της, τότε όφειλε ως υπεύθυνη κυβέρνηση και μάλιστα με νωπή λαϊκή εντολή να πάρει το πολιτικό βάρος του ΟΧΙ και να μην πετάει την καυτή πατάτα στους πολίτες που δεν είχαν ματακούσει στη ζωή τους το «Preliminary Debt Sustainability Analysis»· και μπορεί να μην την ακούσουν ακόμη κι όταν φτάσουν στην κάλπη. Ο ανεύθυνος πρωθυπουργός προσπαθεί να κάνει συνένοχο τον ελληνικό λαό για την ανικανότητά του να προσφέρει αυτό που υποσχόταν προεκλογικά: μια καλύτερη συμφωνία, μέσα στο πλαίσιο του ευρώ.
Με οποιοδήποτε αποτέλεσμα πάει τη Δευτέρα ο αρχιτέκτονας της χρεοκοπίας κ. Αλέξης Τσίπρας στις Βρυξέλλες, η μόνη απάντηση που θα πάρει είναι γέλωτας. Δηλαδή με το ΟΧΙ, θα του πουν «ΟΧΙ, σε τι; Δεν έχουμε ρωτήσει κάτι…». Με το ΝΑΙ θα του πουν «ΝΑΙ σε τι; Στην πρόταση της Πέμπτης ή της Παρασκευής που ήταν βελτιωμένη;». Με δεδομένη δε την τεράστια ζημιά στην οικονομία που προκάλεσαν οι πανικόβλητοι χειρισμοί του κ. Τσίπρα, η πρόταση της επόμενης εβδομάδας θα είναι ακόμη χειρότερη από αυτήν που έχουμε. Τι θα κάνει τότε ο πρωθυπουργός; Θα μας καλέσει εκ νέου σε δημοψήφισμα ή θα την απορρίψει (χωρίς τη λαϊκή εντολή) για να μας πάει στη δραχμή;
Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το σχέδιο ήταν ευθύς εξαρχής η αποκοπή από την Ευρώπη για την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος τύπου Τσάβες, χωρίς περιορισμούς. Το σκληρό ευρώ –που απαιτεί θυσίες– είναι για την προστασία των πολιτών από την ακατάσχετη ροπή των κυβερνήσεων να τυπώνουν και να ξοδεύουν όσα δεν έχουν. Η Ελλάδα χωρίς τους περιορισμούς της ΟΝΕ (και χωρίς τα δάνεια των περασμένων ετών) θα ξαναζήσει το πληθωριστικό πανηγύρι της δεκαετίας του ’80, όταν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι έχαναν το 20% του εισοδήματός τους κάθε χρόνο. Η δραχμή, όπου μας οδηγεί η κυβέρνηση, θα είναι τυπωμένα χαρτιά χωρίς αξία για τους πολλούς και πλούτος για τους ημέτερους επιχειρηματίες και κομματικούς γκαουλάιτερ. Θα είναι η χειρότερη αναδιανομή πλούτου, από τους πολλούς στους λίγους· από τους φτωχούς συνταξιούχους στους ισχυρούς φαρμακοβιομήχανους που λόγω ελλείψεων εισαγωγών, θα διαμορφώνουν τις τιμές των σκευασμάτων σε όποιο ύψος θέλουν.
Η δειλία του κ. Τσίπρα να πάρει αποφάσεις ως πρωθυπουργός έριξε διά του δημοψηφίσματος τη χώρα στα βράχια. Με το ΟΧΙ η κυβέρνηση προσπαθεί να κάψει και τα σωσίβια. Οταν το καταφέρουν κι αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα «το ρίξει πάλι στην παλαβή». Λογικό. Αφού περνάει…