Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στη δυστοπία που είχε παρουσιάσει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος, να μπουκάρουν δηλαδή οι αρχές στα σπίτια για να πάρουν τα λεφτά από τα στρώματα των πολιτών και της αποκάλυψης που έκανε η υφυπουργός Οικονομικών, Νάντια Βαλαβάνη, για κρατικό έλεγχο στις θυρίδες. Ναι! Και τα δύο είναι φριχτός αυταρχισμός του κράτους, αλλά η διαφορά δεν έγκειται μόνο στην αισθητική των δύο μέτρων.
Η διαφορά αφορά τα κίνητρα και την εσωτερική λογική. Να θυμίσουμε ότι ο κ. Χρυσόγονος είπε πως «σε ένα θεωρητικό και απευκταίο σενάριο στο οποίο δεν θα υπήρχε συμφωνία, τότε μπορεί να προέκυπταν έκτακτες συνθήκες και οι αρχές, που θα αναλάμβαναν εκτός κοινοβουλευτικού πλαισίου, θα έπρεπε να συγκεντρώσουν ό,τι χρήματα υπάρχουν σε φυσική μορφή στα χέρια των Ελλήνων προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση της χώρας» (Παραπολιτικά 31.5.2015). Η κ. Βαλαβάνη δικαιολόγησε τον κρατικό αυταρχισμό, να δεσμεύσει τα λεφτά των θυρίδων ως εξής: «κάποιος μπορεί να έχει πολλά περισσότερα λεφτά κατατεθειμένα στον τραπεζικό λογαριασμό του, απ’ όσα έχει κάποιος άλλος στη θυρίδα του. Είναι δυνατόν ο ένας να μπορεί να πάρει μόνο 60 ευρώ την ημέρα και ο άλλος να πάρει πάνω από 60 ευρώ;» (Alpha 5.7.2015)
Αυτό που είπε ο εγγράμματος κ. Χρυσόγονος είναι φριχτό, αλλά έχει εσωτερική συνοχή. Σε περιόδους οξείας κρίσης το κράτος κάνει πολύ χειρότερα πράγματα σε βάρος των πολιτών, αλλά τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Μπορεί και να στέλνει τους ασφαλίτες στα σπίτια των πολιτών, δημεύει τα μετρητά και να κάνει «κοινωνική πολιτική»· όλοι ξέρουμε πως γίνεται στην Ελλάδα αυτή. Με οικονομικούς όρους αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί και «βίαιη αύξηση της ρευστότητας».
Η λογική της κ. Βαλαβάνη είναι η τυπική της κομπλεξικής Αριστεράς που «δεν παλεύει για τον σοσιαλισμό· θέλει μόνο την κατάρρευση του καπιταλισμού. Δεν έχει ποτέ κυβερνητικό πλάνο· έχει μόνο γινάτια για τους άλλους» (Καθημερινή 3.7.2015). Και το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο συμπλεγματισμός δεν είναι ποτέ δημιουργικός. Πηγάζει από αγραμματοσύνη και είναι αντιπαραγωγικός.
Φυσιολογικά σε μια χώρα με έντονο πρόβλημα ρευστότητας μια κυβέρνηση, πριν προχωρήσει στις «εκτός κοινοβουλευτικού πλαισίου» διαδικασίες του κ. Χρυσόγονου, όχι μόνο δεν θα απαγόρευε αλλά αντιθέτως θα έδινε κίνητρα στους κατόχους τραπεζικών θυρίδων να βγάλουν στην αγορά το φυσικό χρήμα που είναι παρκαρισμένο στις θυρίδες. Θα ήταν μια ένεση ρευστότητας, σαν τις τελευταίες σταγόνες νερού στην έρημο. Αντιθέτως αυτό που δεν ξέρει, ή δεν καταλαβαίνει, η κ. Βαλαβάνη, είναι πως οι τραπεζικοί λογαριασμοί δεσμεύτηκαν διότι οι τράπεζες δεν έχουν πλέον χαρτονομίσματα και δίνουν με το σταγονόμετρο των 50 ή 60 ευρώ. Εξ ου και διακηρύσσει το γινάτι της «γιατί κάποιοι να παίρνουν πάνω από 60 ευρώ; Ε, γιατί;».
Βεβαίως δεν θα περιμέναμε τίποτε περισσότερο από μια υπουργό, που ο κ. Αλέξης Τσίπρας της ανέθεσε τα φορολογικά θέματα χωρίς να τη ρωτήσει αν τουλάχιστον ξέρει πώς μοιάζει η φορολογική δήλωση. Δυστυχώς, συμπλεγματικοί κι αγράμματοι στέλνουν τη χώρα στην άβυσσο. Θα το πληρώσουμε ακριβά και όχι μόνο οικονομικά. Ανθρωποι με τέτοια γινάτια είναι κίνδυνος για τους δημοκρατικούς θεσμούς…