Τα ανήσυχα καλοκαιρινά βράδια η πλατεία Συντάγματος γεμίζει τηλεοπτικά συνεργεία, και οι ξένοι δημοσιογράφοι κάνουν τα stand ups τους πλάι στους θορυβώδεις σκέιτερς, που προσφέρουν ενδιαφέροντα πλάνα στα ούτως ή άλλως συναρπαστικά ρεπορτάζ τους. (Οπως είχε σχολιάσει πρόσφατα και ο σκιτσογράφος της «Κ» Δημήτρης Χαντζόπουλος, ο Αλφρεντ Χίτσκοκ έχει σκίσει τα πτυχία του μπροστά στο θρίλερ της ελληνικής κρίσης και των πρόσφατων διαπραγματεύσεων.) Οι περισσότεροι ανταποκριτές είναι καλών προθέσεων, υπάρχει όμως ένα εξοργιστικό στοιχείο στα ρεπορτάζ πολλών εξ αυτών: η ηδονοβλεψία τους απέναντι σε μια καταστροφή, ο τουριστικός χαρακτήρας της θλίψης τους, ο ψευτοσυναισθηματισμός των γραπτών και των λόγων τους.
Οι σύγχρονοι αυτοί Βύρωνες έρχονται στη χώρα για λίγες μέρες, εισβάλλουν άτσαλα στην καθημερινότητά μας και προσπαθούν να την περιγράψουν με σχήματα και στερεότυπα που αντλούν από τις συχνά λιγοστές γνώσεις τους περί μυθολογίας ή ιστορίας. Μια καθημερινότητα τόσο σύνθετη, την οποία ακόμη και εμείς παρακολουθούμε αποσβολωμένοι και άυπνοι. Το αποτέλεσμα είναι εκνευριστικές τοποθετήσεις, όπως το πρόσφατο tweet του Βρετανού δημοσιογράφου, Πολ Μέισον, που αποκήρυξε όσους αποδοκιμάζουν την κυβερνητική πολιτική, ως «Γερμανοτσολιάδες», αλλά και οι επαναστατικές εκκλήσεις από Νομπελίστες (και μη) αρθρογράφους να ψηφίσουμε περήφανα ΟΧΙ. Πολ Κρουγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Βόλφγκανγκ Μούνχαου έσπευσαν να μας ενημερώσουν ότι θα συμπαρατάσσονταν με την κυβερνητική γραμμή. Από την ασφάλεια των γραφείων τους στη Νέα Υόρκη, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο. Η προσωπική εξέγερσή τους είναι διαμεσολαβημένη, πραγματοποιείται με πρωταγωνιστές εμάς και εκείνους θεατές. Ο δυτικός τρόπος ζωής τους, όχι μόνο ο υλικός, αλλά και ο αξιακός, είναι εγγυημένος. Την ίδια ώρα η δική μας θέση στην Ευρώπη διακυβεύεται, και εκείνοι οι αθεράπευτα ρομαντικοί μάς καλούν να ολοκληρώσουμε την αυτοχειρία στο όνομα της αντίστασης.
«Με ποιο στρατόπεδο πολέμησε ο παππούς σου στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;», ζήτησε να μάθει ο κ. Μέισον από τον διαδικτυακό του συνομιλητή και ύποπτο ως «Γερμανοτσολιά». Επρόκειτο για χυδαία εισβολή στα ιστορικά τραύματα μιας χώρας από έναν επισκέπτη-ρεπόρτερ σε μια στιγμή ιδιαίτερα εύθραυστη για την ενότητα του λαού. Σέβομαι απολύτως έναν μακροχρόνια άνεργο, που κατεβάζει καντήλια κατά των πιστωτών. Αναπτύσσω όμως ιδιαίτερη δυσανεξία απέναντι σ’ έναν ξένο δημοσιογράφο που έχει γράψει τον πρόλογο του βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη, το οποίο σημειωτέον επανακυκλοφορεί μετά την παραίτησή του, εξασφαλίζει πάντα πρώτος όλες τις διαρροές από τον πρώην υπουργό Οικονομικών και εν συνεχεία απαξιώνει με διχαστικούς χαρακτηρισμούς όσους ψήφισαν ΝΑΙ.