Λίγες είναι οι στιγμές που το μέλλον μιας χώρας, ενός έθνους, εξαρτάται από τις κινήσεις ενός ανθρώπου. Η Ιστορία και ο μύθος αναφέρονται εμφατικά σε τέτοιες επιλογές – όπως του Κόδρου, βασιλέα των Αθηνών, που προκάλεσε ο ίδιος τον θάνατό του όταν έμαθε την προφητεία ότι η πόλη του θα έπεφτε στους εχθρούς εάν ο βασιλιάς της παρέμενε αλώβητος. Σήμερα, στην αμείλικτη πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αντιμετωπίζει μια πρόκληση ιστορικών διαστάσεων: καλείται να αποφασίσει τι θα κάνει για να υπηρετήσει την Ελλάδα, ό,τι και αν του κοστίσει. Ολες του οι επιλογές είναι δύσκολες, με λίγες πιθανότητες για καλή έκβαση στην υπόθεση. Αλλά οι μεγάλες προκλήσεις προσφέρουν έδαφος όχι μόνο για ήττες αλλά και για νίκες, εάν οι πρωταγωνιστές επιλέξουν σωστά.
Ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να αναμετρηθεί με την Ιστορία, να διαλέξει τον δρόμο που θα οδηγήσει στη λύτρωση ή στην τραγωδία. Η συντριπτική νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής τον καθιστά αναμφισβήτητο πρωταγωνιστή της ελληνικής πολιτικής σκηνής και υπεύθυνο για το όποιο αποτέλεσμα στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και δανειστές. Οι επιλογές του είναι τρεις: να κρατήσει την έως τώρα στάση, να μην προχωρήσει σε συμβιβασμό με τους εταίρους, και να χρεωθεί τις συνέπειες, οι οποίες ίσως οδηγήσουν σε έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ· να επιχειρήσει να υπερβεί τον εαυτό του, το κόμμα και τους ψηφοφόρους του, ερχόμενος σε ρήξη με τους συντρόφους και τις ιδέες του· να φυγομαχήσει, λέγοντας ότι δεν μπορεί αυτός να εφαρμόσει συμφωνία με τους εταίρους και να παραιτηθεί ή να προκηρύξει εκλογές.
Η πρώτη επιλογή είναι η πιο εύκολη – να συνεχίσει την πορεία του ως έχει, να μην ταράξει τα νερά εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να οδηγήσει την Ελλάδα σε εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον. Η δεύτερη είναι η πιο δύσκολη, απαιτώντας δυνάμεις και αποφασιστικότητα που ο κ. Τσίπρας δεν έχει δείξει να διαθέτει έως τώρα. Είναι, όμως, η μόνη διέξοδος που προσφέρει ελπίδα να παραμείνει η χώρα εντός ευρώ και να επέλθει η σταθερότητα και η ανάπτυξη. Η τρίτη επιλογή μπορεί να μοιάζει με έξοδο από την άμεση δυσκολία, αλλά θα είναι άλλος ένας τακτικισμός, όπως το δημοψήφισμα, που μαρτυρά αναποφασιστικότητα, ίσως και δειλία, αφήνοντας άλλους να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις.
Αυτές τις ώρες ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αισθάνεται απελπιστικά μόνος. Είναι αδιανόητο ότι ολόκληρη χώρα –και δη μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης– έφθασε σε σημείο να περιμένει από έναν άνθρωπο να καθορίσει το μέλλον της. Προφανώς ο ίδιος, οι στενοί σύμβουλοι, οι αυλοκόλακες και παθιασμένοι οπαδοί δεν υπολόγισαν σωστά τις συνέπειες των πράξεων και της απραξίας των τελευταίων πέντε μηνών. Επίσης, η Ευρώπη αποδείχθηκε ότι δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί «ενδοοικογενειακές» δυσκολίες. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει μόνος του να αποφασίσει εάν θα επιμείνει σε μια πορεία που μόνο ζημία προκάλεσε στη χώρα, ή αν θα ριχθεί στη μάχη για να σώσει ό,τι σώζεται για την Ελλάδα. Ας γνωρίζει ότι μόνο εάν δώσει τη μάχη για όλους τους Ελληνες, είτε πέσει είτε πετύχει, θα βρει πολύ περισσότερους σύμμαχους απ’ όσους θα χάσει, πολύ περισσότερους απ’ ό,τι φαντάζεται.