Ο απλός Ελληνας αυτήν την περίοδο έχει πολύ μπερδεμένες σκέψεις. Ο απλός Ελληνας είναι αυτός που ανησυχεί γιατί έχει δουλέψει σκληρά στη ζωή του και τώρα αναρωτιέται για την κατρακύλα της χώρας σε ελάχιστο διάστημα. Ξέρει ότι έχει φτάσει στο κατώτατο σημείο αξιοπρέπειας και ψυχικής ισορροπίας. Αλλά νιώθει ανακούφιση, καθώς όλα δείχνουν ότι η απειλή του Grexit απομακρύνθηκε. Εφτασε στο σημείο να είναι ευγνώμων για τα αυτονόητα: επειδή κάποια στιγμή θα ανοίξουν οι τράπεζες. Επειδή θα αποφύγουμε την πλήρη κατάρρευση.
Και μόλις επιστρέψει η καθαρή ματιά, ο απλός Ελληνας πολίτης θα πρέπει να διατυπώσει τα εύλογα ερωτήματα. Για την τεράστια ύφεση στην οποία μας οδήγησαν οι καταστροφικοί χειρισμοί της κυβέρνησης, για τον τεράστιο κλονισμό κάθε οικονομικής δραστηριότητας, για την παράταση του Μνημονίου με τη σκληρότερη μορφή που θα μπορούσαμε να έχουμε, για την καταβαράθρωση του εθνικού κύρους.
Και όλα αυτά, μαζί με το δημοψήφισμα-μαριονέτα, τον διχασμό και τα παχιά λόγια του λαϊκισμού. Ο απλός Ελληνας πολίτης ξυπνάει, ευτυχώς, σε μία χώρα που παραμένει μεν στο ευρώ, αλλά που θα πρέπει να εργαστεί πάρα πολύ σοβαρά για να μην κινδυνεύσει και πάλι. Και ο απλός Ελληνας πολίτης αναρωτιέται: ποιος θα εφαρμόσει το Μνημόνιο, ποιος θα εγγυηθεί τις μεταρρυθμίσεις, ποιος θα απομονώσει τα ακραία πρόσωπα της συγκυβέρνησης;
Ο απλός Ελληνας πολίτης έχει επίγνωση ότι η απόκλιση από τη Δυτική Ευρώπη έχει μεγαλώσει. Το νιώθει στον αέρα, στην ποιότητα της δημοκρατίας, στην παροχή της προσβλητικής δημαγωγίας που βρίσκει ένα κοινό, στην πλειονότητά του, υπνωτισμένο. Ο απλός Ελληνας πολίτης ξυπνάει μέσα στο ευρώ, ευτυχώς, αλλά έντονα προβληματισμένος, τραυματισμένος και βαθύτατα ανήσυχος.
Οσοι τον οδήγησαν σε αυτό το σημείο της εξωφρενικής παρακμής θα είναι οι ίδιοι που θα σηκώσουν τη χώρα; Οσοι ωθούσαν τον κόσμο να ψηφίσει «Οχι» και έσερναν τους χορούς στο Σύνταγμα, είναι αυτοί που θα προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις;
Για όλους αυτούς τους λόγους ο απλός Ελληνας πολίτης παραμένει ιδιαίτερα αποστασιοποιημένος. Θα τα δώσει όλα για να ξαναχτίσει την οικονομία και να σηκώσει και πάλι τη χώρα, αλλά η εμπιστοσύνη έχει διαρραγεί. Η αποκατάσταση αυτής της πίστης επείγει. Ποιος όμως θα την εγγυηθεί;