Ηταν μια στάλα στην αρχή… Κάτι απειλές του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκου Φίλη του στυλ «να προσέχει ο ΣΚΑΪ πώς μεταδίδει τις ειδήσεις…», κάτι πιο χοντρά του κ. Πάνου Καμμένου «περί ανατίναξης καναλιών στο Φάληρο…», κάτι «προειδοποιήσεις» της πρόεδρου της Βουλής κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου ότι αν οι δημοσιογράφοι δεν λένε τη δική της αλήθεια «θα με βρουν απέναντί τους…», κάτι επιστολές του υπουργού Επικρατείας κ. Αλέκου Φλαμπουράρη στην «Καθημερινή» για τον ενοχλητικό Στέφανο Κασιμάτη ότι « (δημοσιογράφοι;) σαν κι αυτόν δεν θα περνούσαν ούτε έξω από την πόρτα της εφημερίδας» («Καθημερινή» 24.6.2015).
Ακολούθησαν οι προτροπές της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ (πρώην ΑΝΕΛ, αλλά τα δύο κόμματα δεν έχουν πλέον και μεγάλες διαφορές) κ. Ραχήλ Μακρή προς τον κ. Γιάννη Πανούση ότι δεν έπρεπε να στείλει τα ΜΑΤ για να προστατεύουν τον ΣΚΑΪ από έξαλλους που τον είχαν περικυκλώσει «αλλά τον εισαγγελέα», οι εισαγγελείς Πρωτοδικών Αθηνών που διέταξαν έρευνα «προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ΜΜΕ παραβίασαν την εκλογική νομοθεσία, σχετικά με το θέμα του δημοψηφίσματος», και η έγκληση του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ (όργανο ελεγχόμενο από την «Πρόοδο») για εννιά δημοσιογράφους, προκειμένου να «ελεγχθεί» αν τήρησαν τους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας ή όχι. Βεβαίως αυτό το όργανο δεν είδε ποτέ ΕΡΤ, ούτε τις φοβερές ερωτήσεις προς την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου του στυλ «θέλω να ρωτήσω κάτι για σας. Βλέπω, βλέπουμε όλοι ότι δίνετε μεγάλες μάχες καθημερινά και -καλά να είστε- σας βλέπω έτσι με ψυχραιμία να αντιμετωπίζετε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι φιλοφρόνηση τώρα αυτό, αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω: πού το βρίσκετε το σθένος για όλο αυτό; Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε όλοι να έχουμε το ίδιο σθένος. Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει πάντα; Το αναπτύξατε;» (ΕΡΤ 11.6.2015). Στο αριστεροκρατούμενο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ δεν έχουν δει ολόκληρο τον κρατικό ενημερωτικό μηχανισμό να προπαγανδίζει το «Οχι» στο δημοψήφισμα· είδαν μόνο «προπαγάνδα» των ιδιωτικών ΜΜΕ υπέρ του «Ναι». Δεν είδαν καν την ευθεία παρέμβαση του γενικού γραμματέα Συντονισμού του κυβερνητικού έργου κ. Χριστόφορου Βερναρδάκη, που ήθελε να ορίσει ακόμη και τα ερωτήματα των δημοσκοπήσεων. Να σημειώσουμε εδώ ότι παλαιό αίτημα της Αριστεράς (τότε που ήταν ακόμη Αριστερά) υπήρξε η κατάργηση του χουντικού κατάλοιπου, δηλαδή της Γ.Γ. Ενημέρωσης. Χάθηκε κι αυτό…
Η ευθύνη των ΜΜΕ
Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες πολίτες πρέπει να έχουν πολλά παράπονα από τα Μέσα Ενημέρωσης. Αυτά όμως πρέπει να είναι τα αντίθετα απ’ όσα η, καθοδηγούμενη από την προπαγάνδα της «Προόδου», κοινή γνώμη πιστεύει. Πρέπει να ασκείται σφοδρή κριτική διότι τα ελληνικά ΜΜΕ δεν προειδοποίησαν προ του 2009 για την κρίση που έρχεται και όχι να ψέγονται τώρα διότι ανέδειξαν την καταστροφή που ελλοχεύει. Γράφαμε παλιότερα, όταν πλέον ήταν εμφανής η κρίση και η Ελλάδα ζούσε τα πρώτα χρόνια του μνημονίου, για την «είδηση μιας χρεοκοπίας» που έχασαν τα ελληνικά ΜΜΕ. «Εχει γίνει της μόδας στα ΜΜΕ να αναφερόμαστε στην αποτυχία του πολιτικού συστήματος που μας έφερε στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Αυτή είναι υπαρκτή, αλλά πάλι… Την καμπούρα μας την κοιτάξαμε καθόλου; Οταν επί 5,5 χρόνια η οικονομία βυθιζόταν πού βρίσκονταν όλοι οι σημερινοί θρηνωδοί να κραυγάσουν και να προειδοποιήσουν; Κανείς δεν είδε τα στοιχεία που έδειχναν εκτροχιασμό; Κανείς δεν παρατηρούσε ότι την περίοδο 2004-2008 το δημόσιο χρέος αυξανόταν με ετήσιο ρυθμό 12 δισεκατομμυρίων ευρώ; Κανείς δεν πρόσεχε ότι οι πρωτογενείς δαπάνες του κράτους, δηλαδή μετά την αφαίρεση των περίφημων τόκων, αυξήθηκαν κατά 72% (στα τέλη του 2003 ήταν 31,3 δισ. ευρώ αλλά στα μέσα του 2009 έφθασαν τα 54 δισ. ευρώ!). Κανείς δεν έβλεπε ότι οι μισθολογικές δαπάνες στην κεντρική διοίκηση, δηλαδή μόνο των υπουργείων, αυξήθηκαν κατά 64%; (σ.σ.: από 13,2 δισ. ευρώ στα τέλη του 2003, έφτασαν το 2008 στα 21,6 δισ. ευρώ). Κανείς δεν άκουσε για μαζικές προσλήψεις, για τριπλασιασμό κάποιων επιδομάτων, για τη δημιουργία 695 νέων δημόσιων οργανισμών και 467 νέων αμειβόμενων επιτροπών;» (περιοδικό Esquire, Ιούνιος 2010).
Είναι τεράστια η ευθύνη των δημοσιογράφων που πλην ολίγων δεν προειδοποιούσαν για την επερχόμενη χρεοκοπία. Μόνο που τώρα δεν ψέγονται γι’ αυτό, ούτε τα αριστεροκρατούμενα συνδικαλιστικά όργανα έψαξαν να βρουν γιατί οι πολίτες δεν έμαθαν ποτέ για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, τις σπατάλες, και τελικά το κραχ του ελληνικού κράτους. Η ΕΣΗΕΑ, η ΠΟΕΣΥ, δεν έκανε ούτε ένα συνέδριο γι’ αυτά. Τώρα ψέγονται οι δημοσιογράφοι ως κινδυνολόγοι διότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους επισημαίνοντας τις απειλές. Τώρα στήνονται πειθαρχικά συμβούλια όχι για να ψέξουν τα παπαγαλάκια της τότε κυβέρνησης που μιλούσαν για «θωρακισμένη οικονομία», αλλά ούτε να ψέξουν και τα παπαγαλάκια της νυν κυβέρνησης που μιλούν για τη «θωρακισμένη διαπραγμάτευση» (από κάθε κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη ή την Ε.Ε.). Ζούμε οργουελιανές καταστάσεις πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας, ένα χυδαίο παιγνίδι με την ενημέρωση που κάνει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Δυστυχώς κάποιοι έπεσαν θύμα ενός έντεχνου insception· το φαιοκόκκινο μέτωπο προπαγανδίζει επιτυχώς με ψεύδη, περί δήθεν προπαγάνδας των άλλων! Σατανικό! Εκείνοι που έλεγαν ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσουν οι τράπεζες» κατηγορούν τους άλλους που αληθώς προειδοποιούσαν «προσοχή, όπως πάμε θα κλείσουν οι τράπεζες». Οσοι ψευδώς προπαγάνδιζαν ότι «δεν υπάρχει περίπτωση Grexit» εγκαλούν τους άλλους που φώναζαν «προσοχή, κινούνται οι διαδικασίες για Grexit» κ.λπ. Εκείνοι που σιτίζονται από το κόμμα ή το κράτος αποκαλούν «παπαγαλάκια» τους δημοσιογράφους που εργάζονται σε ιδιωτικές εταιρείες! Δεν είναι Γκεμπελικό;
Αντιστροφή προπαγάνδας
Αυτή η αντιστροφή της προπαγάνδας (μαζί με τα θεμιτά προηγούμενα παράπονα των πολιτών για τα ΜΜΕ) δημιούργησαν εκρηκτικό κλίμα εναντίον των ΜΜΕ, τα οποία ίσως πρώτη φορά στην ιστορία τους έλεγαν τόσο ωμά την αλήθεια.
Τις παραμονές των εκλογών του 2012, σε ένα κείμενο με τον σαρκαστικό τίτλο «Λέω να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ» έγραφα ότι «εν τω μεταξύ, μέχρι να γίνουν οι ζυμώσεις μεταξύ των διάφορων συνιστωσών για τη Νέα Οικονομική Πολιτική, να εκτοξευθούν οι καταγγελίες για δεξιές αποκλίσεις, τα κατηγορώ για νεοφιλελεύθερο εισοδισμό στην κυβέρνηση, οι διασπάσεις με το επιχείρημα “δεν μας ψήφισε ο λαός γι’ αυτό”· μέχρι να γίνουν οι διαδηλώσεις κατά των αγορών που δεν μας δανείζουν και κατά του Σόιμπλε που δεν επεμβαίνει στα εσωτερικά μας με μερικά δισ., η οικονομία θα έχει καταστραφεί… Το βασικότερο επιχείρημα υπέρ μιας διακυβέρνησης της αριστεράς προέρχεται από την ιστορία. Χρειάστηκε μια εθνική καταστροφή για να τελειώσει η κυριαρχία της μετεμφυλιακής δεξιάς. Ισως να χρειάζεται άλλη μία εθνική καταστροφή για να τελειώσει και η κυριαρχία της μεταδικτατορικής αριστεράς και των αντιλήψεών της που κανονάρχησαν τη μεταπολίτευση» (5.5.2012).
Φανταζόμουν τότε ότι η καταστροφή θα ήταν μόνο οικονομική και όχι των δημοκρατικών θεσμών· ίσως επειδή δεν μπορούσα να φανταστώ ότι οι επίγονοι της Αριστεράς των δημοκρατικών αγώνων θα μπορούσαν να απειλήσουν την ουσία της Δημοκρατίας, την ελευθερία του λόγου, την ουδετερότητα του κράτους, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης κ.λπ. Εκανα λάθος. Χρειάστηκε μια καταστροφή για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία και η καταστροφή της τυπικής χρεοκοπίας θα μπορούσε να την καταλύσει…