Δύο μεγάλοι κίνδυνοι περιμένουν τη χώρα στη… γωνία: ο «ανθελληνισμός» που έχει ριζώσει βαθιά στο μυαλό ισχυρών παραγόντων της Ευρωζώνης και ο αντιευρωπαϊσμός μιας μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας. Ο κ. Σόιμπλε και οι σύμμαχοί του θέλουν να αποδείξουν πως δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε. Εχουμε μπροστά μας ένα πολύ δύσκολο μνημόνιο, το οποίο είναι πολιτικά «τοξικό» και επιχειρησιακά περίπλοκο. Η υλοποίησή του αποκλείεται, και στο καλύτερο σενάριο δεν θα είναι άψογη. Θα μας περιμένουν, λοιπόν, τότε τα «γεράκια» για να πουν στο τραπέζι του Εurogroup: «Το βλέπετε, δεν μπορούν να τα καταφέρουν». Παράλληλα το φθινόπωρο η χώρα θα έχει μπει σε ύφεση, φως δεν θα φαίνεται πουθενά και ακόμη και οι υπέρμαχοι του ΝΑΙ θα απελπίζονται από τους φόρους που πληρώνουν. Ενα νέο αντιευρωπαϊκό μπλοκ θα έχει σχηματισθεί έως τότε, βάζοντας απέναντι και τον κ. Τσίπρα. Η διακυβέρνηση της χώρας θα είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Ποια είναι, λοιπόν, η λύση; Ολα εξαρτώνται από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Δεν ξέρουμε αν αποχαιρέτισε τον «καταληψία Αλέξη» το βράδυ της Κυριακής και κατά πόσον βλέπει τον εαυτό του σε ένα ρόλο Λούλα. Αν το έκανε αυτό έχει τώρα μια μεγάλη ευκαιρία. Απαιτεί, όμως, από τον ίδιο ωμή ειλικρίνεια. Με μισόλογα, με κουβέντες περί εκβιασμών κλπ. δεν θα πείσει κανέναν, ούτε και τον εαυτό του. Θα έχει τη μοίρα όλων των πρωθυπουργών της κρίσης που στο τέλος βούλιαξαν γιατί πάταγαν σε δύο βάρκες.
Μετακινούμενος προς το κέντρο και αξιοποιώντας πολλούς σοβαρούς ανθρώπους με αριστερές ευαισθησίες έχει μια ευκαιρία, που δεν θα κρατήσει όμως πολύ. Είναι, άλλωστε, ο μόνος πολιτικός ηγέτης που μπορεί να πείσει ένα τμήμα των ψηφοφόρων του ΟΧΙ να στηρίξει την προσπάθεια για την παραμονή στο ευρώ.
Το ιδεατό σενάριο θα ήταν προφανώς μια κυβέρνηση διετίας, που θα απαρτιζόταν από πολιτικούς και τεχνοκράτες. Χωρίς σαφή χρονικό ορίζοντα και τεχνοκρατική επάρκεια δύσκολα θα ξαναμπεί το νερό στο αυλάκι. Η πραγματική οικονομία θα χρειασθεί ένα-ενάμιση χρόνο για να επανέλθει σε ρυθμό ανάπτυξης. Οι πολίτες θα νιώσουν δικαιολογημένη κόπωση σε λίγους μήνες και οι διάφορες συντεχνίες θα ξεσηκωθούν εναντίον των διαρθρωτικών αλλαγών.
Θα βρει το πολιτικό προσωπικό το τσαγανό και την υπευθυνότητα να το πάει μέχρι τέλους; Σε λίγες ώρες ή μέρες θα ξέρουμε προς τα πού κινείται ο κ. Τσίπρας. Το μπιγκ μπανγκ του πολιτικού μας συστήματος έχει πάντως ήδη ξεκινήσει.