Ας αφήσουν τα περί πραξικοπήματος

Ας αφήσουν τα περί πραξικοπήματος

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ζούμε τον ξεσηκωμό των δανειοληπτών; Αυτό δείχνουν να πιστεύουν όσοι ξεσηκώνουν τον κόσμο στο όνομα της εντολής του λαού. Ξεσηκωμό τον οποίο οι δανειστές απειλούν με… πραξικόπημα.

Κάποτε ήταν οι «Αμερικανοί και νατοϊκοί ιμπεριαλιστές». Σήμερα είναι οι Ευρωπαίοι. Κάπως έτσι χτίζουμε τις απαραίτητες άμυνες απέναντι στην τρέλα που κυριαρχεί στη χώρα μας.

Στην επαναστατημένη φαντασία στελεχών της αριστερο-δεξιάς, που συνασπισμένη καμώνεται πως κυβερνάει τη χώρα, ο πιο απλός τρόπος για να αποσείσει κανείς τις ευθύνες του είναι να ρίξει το φταίξιμο στους άλλους. Κι επειδή οι εγχώριοι πολιτευτές δεν μετρούν ιδιαίτερα στα μάτια των ψηφοφόρων, οι προτιμήσεις των πανικόβλητων στελεχών και συνοδοιπόρων του ΣΥΡΙΖΑ στράφηκαν στους… ξένους.

Η αλήθεια είναι ότι στο κοινό τραπέζι της Ευρώπης δεν χωρούν πραξικοπήματα. Απλώς μια σκληρή διαπραγμάτευση είναι ακόμη σκληρότερη όταν είσαι μόνος εναντίον όλων των άλλων. Προσέξτε τη λεπτομέρεια: στο Συμβούλιο Κορυφής σε κάθε χώρα αναλογεί ένας εκπρόσωπος, ο πρωθυπουργός ή πρόεδρος. Δεν κάθεται δίπλα του κανείς άλλος. Ούτε υπουργός ούτε σύμβουλος. Αν χρειαστεί βοήθεια, την αναζητεί έξω από την αίθουσα. Το τραπέζι στην Κορυφή της Ευρώπης είναι ένα πολύ μοναχικό μέρος.

Το σίγουρο είναι όμως ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στον άλλο κάποιο πραξικόπημα. Ο κάθε ηγέτης αποφασίζει, μόνος αυτός, για όσα πρέπει να κάνει, πού πρέπει να συμφωνήσει, πότε θα υποχωρήσει και με ποιον τρόπο θα διαφωνήσει.

Τα πραξικοπήματα είναι πάντοτε εσωτερικά. Κι επειδή ο στρατός κάθεται στα γραφεία του (άλλωστε ούτε τα πετρέλαια δεν έχει για να κινηθεί…), μόνον οι πολιτικοί κινούνται «πραξικοπηματικά».

Ηδη μάλιστα τα τρία «αστικά» κόμματα (Ν.Δ., Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ) υιοθέτησαν αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και περιόρισαν τα εσωτερικά πραξικοπήματα.

Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πράγματι κίνδυνος πραξικοπήματος. Προέρχεται από τις επιλογές που έχει κάνει στην οργάνωσή του. Τα συνασπισμένα μέλη του κόμματος εξουσίας χωρίζονται σε συνιστώσες, τάσεις και φράξιες, έτοιμες να κινηθούν η μία εναντίον της άλλης, με κάθε μέσο, σε κάθε αφορμή.

Η εξουσία προσφέρει μια σπουδαία ευκαιρία εσωκομματικής διαπάλης. Στα «αριστερά» κόμματα παραμένει ζωντανή αντίληψη σύμφωνα με την οποία, σε κάποια στιγμή, η εισπήδηση στην εξουσία, εφόσον γίνεται στο όνομα και για το καλό του… λαού, δικαιολογείται ακόμη κι αν μοιάζει πολύ με πραξικόπημα. Σε παρόμοια τρομακτική αποστροφή της Ιστορίας, η διεθνής θέση της χώρας μετατρέπεται σε σπουδαία Ασπίδα της Δημοκρατίας. Ας μάθουν λοιπόν και οι «μάρτυρες της Αριστεράς» να χορεύουν στον ρυθμό της ζώσας πραγματικότητας κι ας αφήσουν τα περί πραξικοπήματος στα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή