«Οι προηγούμενες γερμανικές κυβερνήσεις είχαν δείξει περισσότερη πολιτική ευαισθησία και είχαν επιδείξει περισσότερη μετα-εθνική νοοτροπία». Ετσι κατέληξε ο Γιούργκεν Χάμπερμας, ο οποίος επετέθη στην κυβέρνηση Μέρκελ για την «τιμωρητική» στάση που κράτησε απέναντι στην Ελλάδα. Εχει ενδιαφέρον όμως να σημειώσω πως το δίκαιο της τοποθέτησής του ο Γερμανός φιλόσοφος το αντλεί επειδή επικαλείται τη «μετα-εθνική» νοοτροπία, κοινώς την ευρωπαϊκή συνείδηση που ορίζει την πολιτική ευαισθησία και υπερβαίνει τα όρια της «εθνικής» πολιτικής. Εχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον αν αναρωτηθούμε ποια θα ήταν η τύχη μιας τέτοιας τοποθέτησης αν ερχόταν από κάποιον δικό μας και με την ίδια οξύτητα κατηγορούσε τη δική μας κυβέρνηση για έλλειμμα μετα-εθνικής νοοτροπίας.
Θα μου πείτε εμείς δεν έχουμε Χάμπερμας. Εχουμε όμως «γερμανοτσολιάδες» και συστημικούς «διανοούμενους». Εξάλλου, είμαστε ένα έθνος μικρό, κυνηγημένο, αδικημένο, πτωχευμένο, που έχασε την παρθενία της τιμιότητάς του αλλά δεν έχασε την υπερηφάνεια του. Ψηφίζουμε για να αλλάξουμε την Ευρώπη, αλλά θέλουμε να την αλλάξουμε μόνο στον βαθμό που αυτή η Ευρώπη επηρεάζει τα εθνικά μας συμφέροντα. Και για να είμαστε ειλικρινείς, με τη νοοτροπία που μας διακατέχει, αν η Γερμανία ήταν στη θέση της Ελλάδας και η Ελλάδα στη θέση της σημερινής Γερμανίας, ελάτε τώρα, θα την είχαμε προ πολλού ισοπεδώσει. Ομως ο κόσμος είναι σκληρός και άδικος.
Το πρόβλημα με την ευρωπαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ότι τρομάζει την υπόλοιπη Ευρώπη επειδή είναι «αριστερή» πολιτική σε έναν «δεξιό» κόσμο. Το πρόβλημα είναι ότι επιβεβαίωσε, χωρίς πλέον κανένα πρόσχημα, πως η Ευρώπη ενδιαφέρει την Ελλάδα μόνο στον βαθμό που η Ευρώπη ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Το ιδεολογικό υβρίδιο του εθνικολαϊκισμού είναι η επιτομή του εθνικού μας εγωτισμού. Μας θέλουν γιατί είμαστε ωραίοι, έξυπνοι, μοναδικοί, γιατί έχουμε τον Παρθενώνα και γεννήσαμε τη δημοκρατία; Αλήθεια, τι πρόσφερε η Ελλάδα στην Ευρώπη τόσα χρόνια μετά την ένταξή της; Τη φέτα και τον Βαρουφάκη.
Η μετα-εθνική πολιτική είναι για τους άλλους. Για εμάς είναι τα Κούγκια, οι Ζάλογγοι και η δωρεάν δυστροπία. Και ειδικά αυτήν την τελευταία δεν θα την εκχωρήσουμε σε καμιά ευρωπαϊκή κανονικότητα. Παραγνωρίζουμε, βέβαια, πως μπορεί να είναι και μεταδοτική.