Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πάθει overdose με κάποια από τα πρόσωπα της επικαιρότητας των τελευταίων εβδομάδων. Για να πω την αλήθεια, βαρέθηκα να βλέπω ξανά και ξανά τον παραιτηθέντα αλλά διαρκώς διαθέσιμο Γιάνη Βαρουφάκη, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη σε διάφορα μέτωπα (είτε των πυρκαγιών του Υμηττού είτε των πυρκαγιών του ΣΥΡΙΖΑ), τη Νάντια Βαλαβάνη, τον Στάθη Λεουτσάκο και όλα τα αναδομημένα και αναδομηθέντα πρόσωπα των ημερών.
Κι επειδή στη δημοσιογραφία μαθαίνει κανείς (συνηθίζει κιόλας, ύστερα από κάποιο διάστημα) να έχει μια πλάγια ματιά στα πράγματα, στα πρόσωπα και στα γεγονότα, αναρωτήθηκα τι ακριβώς κάνουν όλοι οι υπόλοιποι υπουργοί (αυτοί που δεν είναι στην πρώτη γραμμή, αυτοί που δεν εμφανίζονται καν στα δεκάδες πάνελ των ημερών, αυτοί των οποίων τα υπουργεία και λόγω της τραπεζικής αργίας και λόγω της μετέωρης κατάστασης της χώρας δεν έχουν, εδώ που τα λέμε, και πολλά να κάνουν…).
Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι υπουργοί που νομίζω ότι τους έχω δει μόνο σε κάτι πανοραμικές συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου (προ capital controls). Και από τότε αγνοείται η τύχη τους και η δραστηριότητα των υπουργείων τους. Π.χ. ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος έχει έναν τεράστιο τομέα ευθύνης, αλλά περιορισμένες δυνατότητες δράσης αυτήν την περίοδο υποθέτω…
Και όμως υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαν να υλοποιηθούν, χωρίς έξοδα, χωρίς καν κοινοβουλευτικό έργο, σε διάφορα υπουργεία. Το συγκεκριμένο έχει την ευθύνη, μεταξύ πολλών άλλων, και για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που γνωρίζουν μέρες δόξης αυτόν τον καιρό (φαντάζομαι και τις μέρες που έρχονται). Υπάρχουν λοιπόν κάποιες αστικές λεωφορειακές γραμμές, που έχουν κατεύθυνση τις παραλίες της Αττικής. Και ειδικά αυτόν τον καιρό δέχονται όλο το βάρος των κατοίκων της Αθήνας, που αναζητούν κάποια διαφυγή δροσιάς και ξεκούρασης.
Μία από αυτές τις γραμμές που έχω υπόψη μου, είναι η γραμμή 140, που συνδέει το Πολύγωνο με τη Γλυφάδα, διασχίζοντας μια πολύ μεγάλη περιοχή της Αττικής. Τα λεωφορεία αυτής της γραμμής, που δεν μπορούν να είναι διπλά γιατί περνούν από διάφορους στενούς δρόμους δήμων της Αθήνας, στενάζουν, ξεχειλίζουν από κόσμο.
Πόσο δύσκολο άραγε είναι μόνο για την περίοδο του καλοκαιριού να γίνει μια διαφορετική ρύθμιση των δρομολογίων; Μια αριστερή κυβέρνηση δεν είναι αυτονόητο ότι θα όφειλε να ανακουφίσει τους πολίτες, στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν, δημιουργώντας συνθήκες πιο αξιοπρεπούς και πιο χαλαρής πρόσβασης στις ακρογιαλιές της Αττικής;
Τα «μπάνια του λαού» είναι σήμερα, αναμφιβόλως, περισσότερο ιερά απ’ ό,τι θεωρήθηκαν τη δεκαετία του ’80. Ακριβώς γιατί καλούμαστε όλοι να προσαρμοστούμε σε νέες πραγματικότητες.