Μέχρι πρόσφατα, τα όσα έλεγε η κ. Κωνσταντοπούλου απηχούσαν το βαθύ πιστεύω του κόμματος στο οποίο συστεγάζεται με όλες τις πολιτικές παραφυάδες που, σιγά σιγά, ανακαλύπτει ο λαός, με έκπληξη μεγάλη, στο πολιτικό χωράφι του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς, πλην ολίγων ειδικών, δεν γνώριζε πόσο εκτεταμένη μπορεί να είναι αυτή η πολυγλωσσία των στελεχών της Κουμουνδούρου.
Κανείς δεν αμφέβαλλε για τον εντονότατο λαϊκισμό. Κανείς, όμως, δεν περίμενε ότι θα έφταναν τα πράγματα στα άκρα που τα εξωθεί η, ακόμη σήμερα, πρόεδρος του βουλευτηρίου.
Ανθολογώ από τη χθεσινή παρέμβασή της στο Κοινοβούλιο όσα, κατά τη γνώμη μου πάντοτε, αποτελούν ενδείξεις της σύγχυσης που κλείνει στο κεφάλι της το συγκεκριμένο στέλεχος του κ. Τσίπρα. Να μην ξεχνάτε ότι οι λαοί, τα έθνη και η ανθρωπότητα είχαν πάντοτε επαρκέσταστες προειδοποιήσεις πριν βρεθούν κάτω από την μπότα ιδεολόγων του ολοκληρωτισμού.
Η κυρία Ζωή Κ. κατηγορεί τους Ευρωπαίους και όσους συναλλάσσονται μαζί τους για σειρά βαρύτατων αμαρτημάτων. Από τα πρώτα λόγια της προέδρου, μπορεί κανείς να ανησυχήσει: η τοποθέτησή της είναι «θεσμική», ενώ των άλλων βουλευτών είναι η γνώμη τους, υποθέτω.
Από το ύψος του μεγαλείου της, χαρακτηρίζει «αυτό που συντελείται στην Ελλάδα και την Ευρώπη» με τις ακόλουθες έννοιες. Πραξικόπημα. Εκβιασμό. Πειθαναγκασμό. Αξίωση υποταγής. Προσπάθεια να απελπίσουν τους λαούς. Να τους απομακρύνουν από τη δημοκρατική διαδικασία.
Τι είναι αυτό που έκανε ο πρωθυπουργός; Συνθηκολόγηση! Βεβαίως, τόσο απλά. Με τι συνθηκολόγησε ο πρωθυπουργός; Η ατιμωτική κατηγορία της εθνικής κατηγόρου είναι έτοιμη: με την εκτροπή!
Τα είπε όλα τούτα στη Βουλή και παραμένει σήμερα σύντροφος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος του Κοινοβουλίου.
Αλλά και για ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο, οι κατηγορίες της κυρίας Ζωής Κ., εφόσον δεν οδηγηθούν σε ανοικτή και ολοκληρωτική σύγκρουση μέχρι τελικού ξεκαθαρίσματος, θα αποτελούν εμπόδιο σε αγαθές σχέσεις μας με τα άλλα κράτη. Παράδειγμα η ακόλουθη κατηγορία, όπως τη διατύπωσε η ίδια: «Το να ακυρώνεται η νομοθετική λειτουργία ενός δημοκρατικού κράτους από κυβερνήσεις άλλων κρατών και εκπροσώπους διεθνών οργανισμών αποτελεί μη ανεκτό γεγονός στο διεθνές δίκαιο».
Αυτοί, οι θεσμοί, που έχουν «αντιθεσμική, εξωθεσμική και παραθεσμική συμπεριφορά». Γιατί οι δανειστές έχουν «αμετάπειστη πρόθεση να μας εγκλωβίσουν, να μας παγιδέψουν, να μας ακυρώσουν, να μας εξευτελίσουν, να μας διασπάσουν, να μας καθυποτάξουν, να μας αλώσουν και να μας αλλοτριώσουν».
Ηταν τέσσερις τα ξημερώματα, η πρόεδρος είχε μιλήσει περισσότερο χρόνο από τον πρωθυπουργό, για να φτάσει η ιδιώτης πρόεδρος στο φυσικό, τόσο ανθρώπινο, συμπέρασμα: «δεν τους έχω εμπιστοσύνη»!