Η 13η μπορεί να είναι για τους προληπτικούς επικίνδυνη ημερομηνία, όχι όμως για τους περισσότερους Ελληνες που περίμεναν εκείνη τη μέρα την καταστροφή. Μένει να αποδειχθεί αν θα γίνει και επέτειος μόνιμης απαλλαγής από το χειρότερο υπουργικό συνονθύλευμα που γνώρισε τούτη η χώρα.
Αν η λέξη άθυρμα σημαίνει παιχνίδι, ο Γιάνης, η Ζωή και ο Παναγιώτης υπήρξαν ελάχιστα διασκεδαστικά αθύρματα. Ο πρώτος με το απύλωτο στόμα του, που, προκειμένου να βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τα ΜΜΕ, αναιρούσε διαρκώς τις δικές του διαβεβαιώσεις. Το 2011 είχε χαρακτηρίσει ως ολέθρια την έξοδο από το ευρώ, ενώ πρόσφατα ομολόγησε στο βρετανικό New Statesman ότι επεξεργάστηκε με επιτροπή ειδικών τρίπτυχο κινήσεων που θα καθιστούσαν αδύνατη την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Η Ζωή δεν έκρυψε ποτέ τα χαρτιά της και τις αρχηγικές της φιλοδοξίες. Επιχείρησε να καθυστερήσει την ψηφοφορία του επείγοντος νομοσχεδίου και οδηγήθηκε από τους συναδέλφους της στην έξοδο. Εκείνο το «άιντε» που τη συνόδεψε εξέφρασε πάνδημη ανακούφιση.
Ο κ. Παναγιώτης, με τα θρυλούμενα σχέδια εισβολής στο νομισματοκοπείο, επιβολής της δραχμής και κατάργησης του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Στουρνάρα, ξεπέρασε κάθε φαντασία και θα μείνει γραμμένος εις τας δέλτους του μύθου.
Η εβδομάδα που πέρασε ανέδειξε το θέατρο της Βουλής ως Επίδαυρο του 21ου αιώνα. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μετανοημένοι και αμετανόητοι, έδωσαν μνημειώδεις παραστάσεις. Ομως οι μετανοημένοι ξεπέρασαν κατά πολύ όλους τους άλλους σε υποκριτικό ταλέντο. Εκείνο το ψιθυριστό «ναι» που εκστόμιζαν με αιδημοσύνη τα παλικάρια του αντιμνημονιακού αγώνα, συνοδευόμενα από τον κοινό γέλωτα, πώς θα γραφτεί στα πρακτικά της Βουλής; Ουδείς θα ήθελε να είναι στη θέση του κ. Καμμένου όταν επανέλαβε ψιθυριστά το «ναι» που του αναλογούσε, οπότε και ακούστηκε από τα έδρανα το τσιριχτό «στα τέσσερα εσύ».
Και ενώ είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι εκείνα τα ακριβά μαθήματα που έλαβε ο πρωθυπουργός ολόκληρο το περασμένο πεντάμηνο από τους πιστωτές μας έπιασαν τόπο, ιδού ο τελευταίος κυβερνητικός ανασχηματισμός για να μας απογοητεύσει. Πάντως, σε αντίθεση με τον παλιό του προκάτοχο στο υπουργείο, ο κ. Χαϊκάλης δεν βαρύνεται με τη ρετσινιά της αριστείας.
Ποιες επιλογές έχει ο παγιδευμένος πρωθυπουργός; 1. Να βολοδέρνει με τη στήριξη της αντιπολίτευσης ώς το φθινόπωρο ή τον χειμώνα. 2. Να αποδεχθεί κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» με την αντιπολίτευση. 3. Να επανεντάξει τους αποστάτες του με γενική αμνηστία, ώστε να προχωρήσει χωρίς δεκανίκια στο νομοθετικό έργο το οποίο απαιτείται από το τρίτο μνημόνιο. 4. Να πραγματοποιήσει πρωτοφανείς μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη, το ασφαλιστικό και τον ανταγωνισμό.
Το πιθανότερο είναι ότι θα πρυτανεύσει η πρώτη.
Τελευταία ελπίδα της χώρας είναι να ενώσουν τις δυνάμεις τους τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, ώστε να επανεύρει τας φρένας του το εκλογικό σώμα και να αποκτήσει, επιτέλους, προοπτική στις μελλοντικές εκλογές.
Προς το παρόν, οι ευτράπελοι στην εξουσία προσφέρουν περισσότερες υποσχέσεις για άρτο και θεάματα απ’ ό,τι οι σοβαροί της αντιπολίτευσης. Ο κ. Καμμένος και ολόκληρο το Κούγκι του, όπως και το μουσείο αριστερής ιστορίας που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, θα δυσκολευτούν να επιχειρηματολογήσουν ενώπιον ενωμένων νέων ονομάτων στην πολιτική, με επικεφαλής κάποιον επαγγελματία με περγαμηνές. Αν αργήσουν να συμβούν τα παραπάνω, ο κ. Τσίπρας θα ενδώσει στις λαϊκές διαμαρτυρίες για τις ταλαιπωρίες οι οποίες θα συνοδεύουν το νέο μνημόνιο, και η έξοδος στην έρημο της δραχμής δεν θα βραδύνει. Εκεί, οι ακρίδες και το άγριο μέλι δεν θα είναι η αποκλειστικότητα των ασκητών. Αν μας συμβεί τελικά το δυστύχημα, η παραμονή στην έρημο θα κρατήσει πολλά χρόνια. Τόσα όσα θα χρειαστούν για να φύγουν όλοι οι υπεύθυνοι από τον πολιτικό μας βίο και να ξεπλυθεί, επιτέλους, το άλας της γης.
* Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ.