Οσα συνέβησαν προ ημερών στη Ρόδο, με την «πανηγυρική» καταδίωξη και τελική εκδίωξη εφοριακών, είναι ένα δραματάκι που παίζεται κάθε χρόνο και επί δεκαετίες. Θα μπορούσαμε να του δώσουμε τον γενικό τίτλο «Ιδού η Ρόδος, ιδού και ο φόρος», ή «Φορορόδος» χάριν συντομίας, με την προϋπόθεση ότι ο τίτλος θα καλύπτει και τις πολλές εξειδικεύσεις και προσαρμογές του δράματος, ανάλογα με τον τόπο όπου κάθε φορά παίζεται και τον χρόνο της παράστασής του. Μπορεί, λ.χ., η Υδρα να μην ανήκει στα Δωδεκάνησα, κι εκεί όμως, Αύγουστο του 2012, υπήρξε ένα κάποιο αντιφοροδοτικό αντάρτικο.
Αν πάλι είναι τέλη Δεκέμβρη – αρχές Γενάρη, Ρόδος μπορεί να είναι μια χαρά και η Αράχωβα ή όποια άλλη διάσημη περιοχή χιονοπαιγνίων διεκδικεί τον τίτλο της «Μυκόνου του χειμώνα». Οσο για την κανονική Μύκονο, αυτή, σαν αυτοκέφαλη πολιτεία που είναι, διεκδικεί την εξαίρεσή της από τους νόμους του «δεσποτικού» κέντρου για όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Και συνήθως την επιβάλλει, χάρη και στην αιγίδα που της προσφέρουν οι υψηλοί επισκέπτες της, ξένοι και αλλοδαποί.
Αλλά το εκλεκτό δίδυμο της Φοροαποφυγής και της Φοροκλοπής δεν συχνάζει αποκλειστικά σε «in» περιοχές. Δεν έχουν τέτοια κολλήματα οι δύο δέσποινες. Θαυμαστές τους άλλωστε κυκλοφορούν παντού. Υπάρχει, βέβαια, κάποια διαφορά στα οικονομικά μεγέθη. Αλλο να μην κόβουν αποδείξεις τα ξενυχτοδιασκεδασάδικα, του χειμώνα και του καλοκαιριού, της στεριάς και της θάλασσας, κι άλλο να μη σου κόβει απόδειξη ο μπογιατζής που χρειάστηκες για ένα μερεμέτι ή ο ψιλικατζής. Η λογική όμως σε όλες τις περιπτώσεις είναι η ίδια. Και το Πιστεύω της έχει ένα και μόνο άρθρο, το εξής: «Σιγά μην τους τα δώσω».
Φοροδιαφυγή και φοροκλοπή υποστηρίζονται από κοτζάμ ιδεολογικό σύστημα ανταρσίας και απειθαρχίας, θεμελιωμένο σε δυο-τρία ρητορικά (ή κουτοπόνηρα στην καθομιλουμένη) ερωτήματα: Το κράτος είναι εχθρός σου, γιατί να του δώσεις τον ιδρώτα σου; Εσύ θα πιαστείς οικειοθελώς κορόιδο, όταν όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, και μάλιστα κυρίως αυτοί που έχουν τα πολλά λεφτά και τα μεγάλα μέσα; Είδες ποτέ σου να γίνονται έργα με τους φόρους σου; Οπότε;
Η τελευταία σοδειά παρανομιών που ήρθαν στο φως ήταν άκρως απογοητευτική. Λέω απογοητευτική, όχι επειδή ήταν φτωχή αλλά για το ακριβώς αντίθετο: επειδή ήταν πάρα πολύ πλούσια, γεγονός που ώς έναν μικρό έστω βαθμό δεν είναι άμοιρο ευθύνης για την οικονομική μας κατάντια. Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρύφωνας Αλεξιάδης, δήλωσε ότι θα συνεχιστούν οι σαρωτικοί έλεγχοι στην αγορά, αλλά πόσο σαρωτικά μπορούν να δράσουν υποστελεχωμένες υπηρεσίες; Είπε επίσης ότι στο παρελθόν πολιτικά πρόσωπα διέκοπταν ή εμπόδιζαν φορολογικούς ελέγχους. Δεν θα ’ταν κακό να μαθαίναμε ονόματα, εάν φυσικά έχει εξακριβωθεί η εμπλοκή τους. Διαφορετικά, μένουμε στην ανακύκλωση φημών, που απλώς ταΐζουν τη γενικευμένη καχυποψία.