«Αντικειμενικά» και δογματικά

«Αντικειμενικά» και δογματικά

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν είναι λίγες οι λέξεις της ελληνικής με όμορφη την ειδική ιστορία τους μέσα στη μεγάλη ιστορία του τόπου. Κορυφαία ανάμεσά τους η λέξη «ελευθερία», και σαν «λευτεριά» ή «ελευθεριά». Μνημονευτέο πάντως ότι τη σολωμική «ελευθεριά» του Υμνου, ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος την έψεξε σαν λέξη «καθημαξευμένη», τετριμμένη δηλαδή, φθαρμένη, για να μείνουμε στις ήπιες σημασίες της· γιατί έχει και πολύ πιο μειωτικές.

Αλλες λέξεις όμως, άμοιρες ευθυνών οι ίδιες, απέκτησαν λόγω της χρήσης τους αλγεινή ιστορία. Σχεδόν ατιμάστηκαν, επειδή οι οξύτατες πολιτικές διαμάχες τούς φόρτωσαν ένα νόημα που δεν το είχαν εκ γενετής. Στέκομαι εδώ στο επίρρημα «αντικειμενικά», με την αίσθηση ότι έχει την πιο βεβαρημένη ιστορία ανάμεσα στους πλέον κοινόχρηστους όρους του κομματικοπολιτικού μας λεξιλογίου, που ώρες ώρες μοιάζει με αργκό. Κι αυτό παρότι η ιστορία του δεν ξεκινάει από την αρχαιότητα, αφού οι Κλέωνες του καιρού εκείνου δεν είχαν ακόμα στη διάθεσή τους το επίθετο «αντικειμενικός» ούτε το συναφές επίρρημα ή την «αντικειμενικότητα»: Οπως βλέπω στη «Συναγωγή νέων λέξεων» του Στέφανου Κουμανούδη, όλα αυτά πλάστηκαν μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, σαν μεταφραστικά δάνεια από τα αγγλικά («objective»).

Για να διαβάλλουν οι μεν τους δε (το ένα κόμμα το άλλο κόμμα ή η μία φράξια ενός κόμματος μιαν άλλη φράξια), τους καταγγέλλουν ότι «αντικειμενικά συμπλέουν με τους Κακούς», «αντικειμενικά εξυπηρετούν τα σχέδια των Κάκιστων». Δεν κατηγορούν δηλαδή ευθέως τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Και κυρίως δεν παίρνουν την πολιτική ευθύνη των καταγγελιών τους και δεν σέβονται την υποχρέωσή τους να τις αποδείξουν. Τα φορτώνουν όλα στο «αντικειμενικά», παραγνωρίζοντας την υποκειμενική βούληση των καταγγελλομένων. «Εσείς μπορεί να λέτε και να θέλετε άλλα πράγματα, μπορεί να είστε άγιοι άνθρωποι, αντικειμενικά όμως καταλήγετε στη συμπόρευση με τον διάβολο» – όποιος κι αν είναι αυτός κάθε φορά. Κουτοπονηριά. Ινα μη τι χείρον είπω.

Το παιχνίδι –αν είναι παιχνίδι η κακοπιστία– τo είδαμε αρκετές φορές στη Βουλή. Η τυχαία σύμπτωση της ψήφου της μαύρης Χ.Α. με την ψήφο του ενός ή του άλλου κόμματος, ανάλογα με το εκάστοτε θέμα, έδωσε τη λαβή για να πουν όλοι για όλους το αναμενόμενο: «Αντικειμενικά συμπλέετε με τους χρυσαυγίτες». Χειρότερα είναι τα πράγματα στο εσωτερικό τού διχασμένου ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε το «αντικειμενικά» έχει θλιβερή προϊστορία στην Αριστερά: πολλοί άνθρωποί της, λαϊκοί και διανοούμενοι, σπιλώθηκαν και εξοντώθηκαν ηθικά από τις κατά καιρούς αμείλικτες ηγεσίες, με μόνο (ψευδο)μάρτυρα κατηγορίας το «αντικειμενικά». Αυτή την κάκιστη παράδοση ανανεώνουν τώρα τόσο οι προεδρικοί, κατηγορώντας την Αριστερή Πλατφόρμα ότι «αντικειμενικά ταυτίζεται με τον Σόιμπλε», όσο και οι της Πλατφόρμας, κατηγορώντας τους προεδρικούς ότι «αντικειμενικά συνοδοιπορούν με τη Μέρκελ». Τίποτε χειρότερο από τον εμφύλιο. Πάντοτε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή