Οι εκλογές είναι πάντα ένα μεγάλο στοίχημα και μόνο το αποτέλεσμα της επικείμενης αναμέτρησης θα δείξει εάν ο Αλέξης Τσίπρας έπραξε ορθώς με τη μεγάλη ζαριά ώστε να λάβει «καθαρή εντολή» να κυβερνήσει, όπως ζήτησε από τον λαό χθες, ή εάν απλώς ανέτρεξε σε μια τακτική κίνηση επειδή δεν μπορούσε να διαχειριστεί τις ευθύνες που του αναλογούσαν. Στην πρώτη περίπτωση, θα δούμε εάν ο κ. Τσίπρας το εννοεί ότι θέλει να αλλάξει την Ελλάδα προς το καλύτερο εντός Ευρωζώνης και Ευρώπης· στη δεύτερη θα βρεθούμε απλώς μπροστά στα ίδια σημερινά αδιέξοδα. Με το μεγαλύτερο «προαπαιτούμενο» για τη σωτηρία της χώρας να είναι η οικονομική και πολιτική σταθερότητα, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι η πρόκληση νέας, μεγαλύτερης ρευστότητας θα φέρει την πολυπόθητη ηρεμία. Οι ενδείξεις, όμως, δεν γεννούν αισιοδοξία. Ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Τσίπρας ζήτησε τη βοήθεια του λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, μόνο για να αγνοήσει το αποτέλεσμα εντός ολίγων ημερών, προϊδεάζει ότι και αυτή τη φορά επιλέγει μια δραματική, υπερβολική κίνηση τακτικής για να διαφύγει από ένα αδιέξοδο, μετατρέποντας την αμηχανία του σε εθνική υπόθεση. Νωρίτερα, είχε προκαλέσει τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, αρνούμενος να στηρίξει οποιονδήποτε υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας, μόνο για να βρεθεί τελικώς μπροστά σε οικονομικό αδιέξοδο. Τι μας λέει ότι αυτή η τρίτη αναμέτρηση σε οκτώ μήνες θα οδηγήσει σε μια κυβέρνηση ικανή να καταλάβει τα προβλήματα της χώρας και να τα διαχειριστεί επιτυχώς;
Ο κ. Τσίπρας βρέθηκε σε αλλεπάλληλα αδιέξοδα τον τελευταίο καιρό. Η πολιτική ρήξης με τους δανειστές οδήγησε τη χώρα στο κατώφλι της άτακτης χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ. Πιστεύοντας ότι με το δημοψήφισμα θα μπορούσε να αποφύγει τις συνέπειες του αδιεξόδου στη διαπραγμάτευση, βρέθηκε σε ακόμη μεγαλύτερο αδιέξοδο και διαπίστωσε επιτέλους ότι ήταν δική του ευθύνη να αποτρέψει την καταστροφή της οικονομίας. Αναγκάστηκε να κάνει τη μεγάλη στροφή – η οποία, όμως, τον έφερε σε αδιέξοδο με πολλά στελέχη και μέλη του δικού του κόμματος και στην απώλεια της πλειοψηφίας του κυβερνητικού συνασπισμού στη Βουλή. Οι επιλογές του ήταν να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς κάποιους πρώην συντρόφους αλλά με την ανοχή της αντιπολίτευσης, να επιδιώξει τον σχηματισμό ενός «ευρωπαϊκού μετώπου» με το κόμμα του στην πρωτοκαθεδρία ή να προτείνει κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» για να φέρει εις πέρας τα δύσκολα μέτρα που οι δανειστές απαιτούν. Ηταν θέμα χρόνου να επιλέξει τη διαδικασία των εκλογών ως διέξοδο. Απευθυνόμενος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον οποίο υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του, ο κ. Τσίπρας εξήγησε την επιλογή των εκλογών λέγοντας ότι με την οικονομική σταθερότητα εξασφαλισμένη, πρέπει να επιτευχθεί το ίδιο και στην πολιτική. Οποιος, όμως, πιστεύει ότι θα επέλθει η πολιτική σταθερότητα μόνο από απανωτές ζαριές δεν κατανόησε τίποτα απ’ όσα υπέστη η οικονομία τους τελευταίους μήνες.