Ανιαρή, ανιαρότατη η προεκλογική περίοδος, με τον χρόνο να κυλά πολύ αργά μέχρι να έλθει η ευλογημένη 20ή Σεπτεμβρίου, μήπως και αποτελέσει αφετηρία για ανασύνταξη της χώρας, μήπως και σιγά σιγά βγει από τον βάλτο στον οποίον έχει πέσει. Μήπως λέμε… Από την άλλη πλευρά, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να είναι διαφορετική η συγκεκριμένη περίοδος. Ο κόσμος, τσουρουφλισμένος, μαγκωμένος, μουδιασμένος, δεν είχε και δεν έχει καμία όρεξη για εκλογές. Εζησε την ένταση στην κορύφωσή της με το βλακώδες δημοψήφισμα, εκτονώθηκε με το αποτέλεσμα της λεγόμενης «σκληρής διαπραγμάτευσης», αντιλαμβάνεται ότι όσα και να λένε πλέον οι διάφοροι αρχηγοί των κομμάτων που παλεύουν για την εξουσία και των άλλων που παλεύουν για την επιβίωση, το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί μετά τις εκλογές είναι ένα και ονομάζεται «μνημόνιο», χαλάρωσε και από τη ζέστη και τα μπάνια, οπότε δεν δείχνει προθυμία ούτε να ακούσει, ούτε να ζητωκραυγάσει, ούτε να φανατιστεί, ούτε να τσακωθεί. Αλλωστε δεν διακρίνεται κάποιο ηγετικό ή μη στέλεχος της πολιτικής τάξης με δυνατότητα να συναρπάσει τα πλήθη αυτή την εποχή.
Σε αναμονή της Κυριακής των εκλογών λοιπόν, μπορούν να γίνουν κάποιες παρατηρήσεις για πρόσωπα και κόμματα, ξεκινώντας όμως από το προχθεσινό τηλεοπτικό ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. Οπως αναμενόταν, επρόκειτο για θέαμα και ακρόαμα με γεύση χλιαρής χορτόσουπας δίχως αλάτι και πιπέρι. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, αφού 7 πολιτικοί απαντούσαν στις ερωτήσεις 6 δημοσιογράφων μέσα σε ένα ανελαστικό πλαίσιο που είχαν αποφασίσει τα επιτελεία των κομμάτων, που όλη τους η προσπάθεια ήταν να το αφυδατώσουν, ώστε να μη χάσει ο δικός τους και να μην επωφεληθεί ο αντίπαλος. Ετσι για άλλη μία φορά έγινε ένας «μονοδιάλογος» στο όνομα της Δημοκρατίας, που όμως δεν πρόσφερε τίποτε σε αυτήν. Συνηθισμένα πράγματα στην Ελλάδα μας…
Αν θέλουμε πάλι να επισημάνουμε μερικά highlights της προεκλογικής μάχης, και αυτά δεν είναι πολλά έως τώρα. Βλέπουμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να συνεχίζει να χρησιμοποιεί το κανάλι της Βουλής για την προβολή της, πότε με το πρόσχημα της Βουλής των Εφήβων, πότε για να απαντήσει στον Π. Καμμένο. Παρακολουθούμε τον τελευταίο να διακρίνεται στα αγωνίσματα της λασποβολίας και της ψεκασμένης συνωμοσιολογίας, όπου και στο παρελθόν είχε εξαιρετικές επιδόσεις, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι «ντοπάρεται» με σκευάσματα που τυγχάνουν της έγκρισης του Αλ. Τσίπρα. Δεν είναι τυχαίο ότι Τσίπρας και Καμμένος ελπίζουν ότι θα έχουν ευκαιρία να ξανασυνεργαστούν! Διαπιστώνουμε ακόμη ότι ο τέως πρωθυπουργός κατάρτισε το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ για δείξει τον σεβασμό του στα «τιμημένα γηρατειά», αλλά και για να αποδείξει ότι στον διαχωρισμό νέου – παλιού ο ίδιος είναι αναφανδόν υπέρ του παλιού. Δεν νιώθουμε έκπληξη γιατί ο Ν. Μιχαλολιάκος βγάζει τον ρατσισμό και το μίσος που έχει μέσα του με νέα επίθεση κατά του Γιάννη Αντετοκούμπο.
Από την άλλη πλευρά, στα highlights περιλαμβάνονται επίσης η πολύ θετική συνεισφορά του Ποταμιού στην προσέλκυση αξιόλογων ανθρώπων στην πολιτική, η παρατεταμένη σοβαρότητα με την οποία εκδηλώνεται ο Ευ. Μεϊμαράκης παρά το «πολλά βαρύ» ύφος του, που κι αυτό κάνει προσπάθεια να το διατηρήσει σε επιτρεπτά όρια, η ανακάλυψη ότι ο Δ. Κουτσούμπας διαθέτει χιούμορ, έστω ταξικό, και ότι η Φώφη Γεννηματά κάνει εμφάνιση καλύτερη του αναμενόμενου, σε αντίθεση με τον Π. Λαφαζάνη, ο οποίος κινείται σε εξαιρετικά μέτρια επίπεδα αόριστων «εναλλακτικών λύσεων» και απροσδιόριστης «παραγωγικής ανασυγκρότησης».
Αγνωστο πόσο και αν επηρεάζουν όλα αυτά τον σοφό λαό, αλλά τουλάχιστον σε κάποιους δεν περνούν απαρατήρητα. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε όταν ανοίξουν οι κάλπες.
