Παράθυρο στον κόσμο

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι συζητήσεις με ξένους επισκέπτες περί δημοκρατίας μάς επιτρέπουν να διαπιστώσουμε πόσο βαθιά έχουμε πέσει στην τρύπα της κρίσης και να αναζητήσουμε τρόπους διαφυγής. Ενώ μας διακρίνει η εσωστρέφεια, όταν βρισκόμαστε σε επαφή με άλλους δείχνουμε μεγάλη κατανόηση και ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι καιρός να δούμε τι μπορούμε να μάθουμε από άλλους. Η φετινή συνάντηση του Athens Democracy Forum, τη Δευτέρα και την Τρίτη, ασχολήθηκε με μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, όπως η ολοένα μεγαλύτερη ανισότητα, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός, η ισορροπία (ή μη) μεταξύ ατομικών δικαιωμάτων και της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο. Η ετήσια συνάντηση διοργανώνεται από τους International New York Times σε συνεργασία με το Ταμείο Δημοκρατίας του ΟΗΕ, τον Δήμο Αθηναίων και την «Καθημερινή», με επίκεντρο τις συζητήσεις για την εξέλιξη της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο αλλά και στη γενέτειρά της. Μετά έξι χρόνια κρίσης, ετοιμαζόμαστε για τις δεύτερες εθνικές εκλογές σε οκτώ μήνες, ύστερα από ένα δημοψήφισμα πριν από δύο μήνες. Χρησιμοποιούμε, δηλαδή, τα ισχυρότερα «εργαλεία» της δημοκρατίας χωρίς να εστιάζουμε στο πώς θα βγούμε από την κρίση και πώς θα ισχυροποιήσουμε τη χώρα μας σε μια τόσο επικίνδυνη περιοχή. Ουδείς περιμένει κυβέρνηση αυτοδύναμη την Κυριακή και οι περισσότεροι ελπίζουμε σε ένα συνασπισμό, που θα εξασφαλίσει τη σταθερότητα και την ανάπτυξη – όσα δεν πετύχαμε τα τελευταία χρόνια. Πάντα κάτι μας εμποδίζει: η αντίσταση προς την αλλαγή, η καχυποψία με την οποία βλέπουμε ο ένας τον άλλον, αλλά και τους εταίρους μας στην Ε.Ε., μια αίσθηση ότι είμαστε πάντα θύματα. Δύο αιχμηρά σχόλια ενός ομιλητή από την άλλη άκρη του κόσμου ήταν εξαιρετικά χρήσιμα.

Ο Κισόρ Μαμπουμπάνι (Kishore Mahbubani), κοσμήτορας και καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης, προειδοποίησε τους συνομιλητές του και τους ακροατές ότι η «δυτική αφήγηση», όπου το 12% του πληθυσμού του κόσμου θέτει το πλαίσιο μέσα από το οποίο βλέπουμε όλους τους λαούς, τελειώνει. (Το υπονοούμενο: εμείς στη Δύση να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από ευρύτερη ματιά και όχι μόνο όπως τον θέλουμε.) Η άλλη παρατήρησή του ήταν ότι οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας πέτυχαν μεγάλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη επειδή αποφάσισαν να μην εμμείνουν στα δεινά που υπέστησαν τα χρόνια της δυτικής αποικιοκρατίας (όπως συνέβη στη Μ. Ανατολή), αλλά να αφήσουν πίσω το παρελθόν και να χτίσουν το μέλλον με αυτοπεποίθηση. Η νοτιοανατολική Ασία απέχει πολύ από την Ελλάδα – γεωγραφικά και πολιτιστικά. Και μας αρέσει να θεωρούμε τους εαυτούς μας ιδιαίτερη περίπτωση, για καλό και για κακό. Εχουμε ανάγκη, όμως, από ιδέες. Εάν μπορέσουμε να δούμε τους εαυτούς μας ως τμήμα ενός κόσμου μεγαλύτερου από την Ελλάδα και από την Ευρώπη, εάν απαλλαγούμε από παλιά παράπονα αλλά και από παραληρήματα μεγαλείου, εάν επιλέξουμε τους καλύτερους ανάμεσά μας για να εφαρμόσουμε επιτυχημένες πρακτικές άλλων χωρών, τότε θα έχουμε κάνει όχι μόνο μια καλή αρχή, αλλά θα φθάσουμε και στον στόχο της εθνικής ανάταξης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή