Προχθές η αποτυχούσα στις εκλογές Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε το σκληρό καθήκον να παραδώσει στον υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικών και, ύστερα, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη σύνθεση της νέας Βουλής – μιας Βουλής στην οποία η ίδια δεν θα είναι ούτε απλό μέλος. Θα πληροφορηθήκατε φαντάζομαι ότι διεκπεραίωσε τις υποχρεώσεις της με ταχύτητα στην οποία έως τώρα δεν μας έχει συνηθίσει. Στην περίπτωση του Προέδρου μάλιστα η ταχύτητα έφθασε τα όρια της γαϊδουριάς: χαιρέτησε ψυχρά, αρνήθηκε να καθίσει, παρέδωσε και έφυγε.
Ομως, όσο η κυρία αυτή είχε θεσμικό ρόλο, τη βασανιστική (για τους άλλους) τυπολατρία της την ονόμαζε «σεβασμό στη Δημοκρατία και τους θεσμούς της», παρότι τη χρησιμοποιούσε για να εξυπηρετεί προσωπικές της πολιτικές σκοπιμότητες. Η ανοίκεια συμπεριφορά της προχθές δεν με εκπλήσσει καθόλου. Μου θυμίζει, απλώς, ότι πολύ συχνά η τυπολατρία δεν είναι παρά η άλλη όψη της γαϊδουριάς.
Το έχει!
Η αναφορά στο περιστατικό παραπάνω μού δίνει, όμως, την αφορμή να εξάρω την προσωπικότητα του υπηρεσιακού υπουργού Αντώνη Μανιτάκη. Για τον Μανιτάκη, ως πρόσωπο και ως νομικό, είχα ακούσει τα καλύτερα. Δυστυχώς, το σύντομο πέρασμά του από την κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δεν θα μου επέτρεπε να πω ότι έχω εξίσου καλή γνώμη και για την ικανότητά του σε πολιτικούς ρόλους. Ε λοιπόν, άλλαξα γνώμη!
Αλλαξα γνώμη μόλις τον άκουσα, στη συνάντησή του με την Κωνσταντοπούλου, να της λέει: «Χάρηκα πολύ που σας είδα». Πράγματι, η φωνή του, όταν της το έλεγε, είχε στο βάθος κάτι σαν τρέμουλο ή λυγμό, ίσως από το παράξενο μείγμα τρόμου και ανακούφισης που τον κατείχε εκείνη την ώρα. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι δεν ακουγόταν απολύτως πειστικός: της έλεγε ότι χάρηκε που την είδε, με φωνή η οποία θα ταίριαζε με τη φράση «ευχαριστώ, καλή κυρία, που δεν με χαστουκίσατε». Παρ’ όλα αυτά, και μόνο ότι κατάφερε να εκστομίσει παρόμοια ψεματούρα, τον καθιστά ικανό για σπουδαία πράγματα στην πολιτική. Το έχεις, Αντώνη Μανιτάκη!
Γνήσιος εξάδελφος
Οι προσευχές του Δ. Λ. Ρ. Ο. Ε. Αβραμόπουλου εισακούσθηκαν: ο εξάδελφός του, ο συγγραφέας (έτσι δηλώνει) Πάνος Αβραμόπουλος, τελικά δεν κατάφερε να εκλεγεί με την Ενωση Κεντρώων του Λεβέντη στην Α΄ Αθηνών. Ευτυχώς, διότι, μετά τα αυγά στην Κω και τα υβριστικά συνθήματα, ένα δεύτερο και εξίσου δεινό πλήγμα ο Δ. Λ. κ.λπ. δεν θα το άντεχε. Πάντως, ας έχουμε υπ’ όψιν τον εξάδελφο, έστω και αν απέτυχε σε αυτές τις εκλογές, διότι δείχνει να έχει ταλέντο. Σε ένα δελτίο Τύπου που έστειλε ο υποψήφιος, συγκεκριμένα, βρήκα την εξής ωραία διατύπωση: «Ο Πάνος Αβραμόπουλος μίλησε με παρρησία και παραστατική ενάργεια για το πολιτικό διακύβευμα των προσεχών εκλογών και αναφέρθηκε διεξοδικά στα εννέα σημεία, τις ρηξικέλευθες παρεμβάσεις, που προτείνει η Ενωση Κεντρώων». Από την έφεση στον στόμφο γίνεται φανερό, νομίζω, ότι ο αποτυχών έχει τουλάχιστον ένα από τα ταλέντα του διαπρεπούς εξαδέλφου του…
Χωρίς υποψήφιο;
Η Ροδόπη έμεινε χωρίς Χριστιανό βουλευτή, αφού δύο από τις έδρες του νομού πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και η τρίτη στο Ποτάμι. Ναι, αλλά από την άλλη πλευρά δεν εξελέγη ο πολύς Ευριπίδης Στυλιανίδης! Δεν ξέρω αν γι’ αυτό ευθύνεται ο εκλογικός νόμος ή το Ποτάμι – μπορεί και τα δύο. Αν, πάντως, είχαμε άλλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διότι ο Π. Παυλόπουλος είναι της Νεοκαραμανλικής σχολής (ως και τον απίθανο Χρ. Ζώη ανέσυρε από τα αζήτητα και τον έκανε υπουργό…), από τώρα ο Σταύρος Θεοδωράκης θα έπρεπε να έχει μπει στη λίστα της προεδρίας για τις επόμενες παρασημοφορήσεις και μάλιστα για το Τάγμα του Σωτήρος. Μπορεί να μην είναι τελείως δικό του το επίτευγμα, αλλά δεν πειράζει, αφού να απονεμηθεί παράσημο στον εκλογικό νόμο δεν γίνεται.
Oμως, η εκλογική αποτυχία του Στυλιανίδη, έπειτα από δεκαπέντε χρόνια παρουσίας στη Βουλή, προξενεί σοβαρό πρόβλημα και στους Νεοκαραμανλικούς, ενόψει εκλογής νέου προέδρου. Διότι στις τάξεις τους δεν διαθέτουν πλέον στέλεχος με ανάλογη αποδοχή στο εσωτερικό του κόμματος ώστε να διεκδικήσει την προεδρία. Ποιον θα κατεβάσουν τώρα, μήπως τον… Γιώργο Βλάχο; Αλλά γιατί όχι ο Βλάχος; Γνωρίσαμε Βουλή με Χαϊκάλη, Ραχήλ Μακρή, Κωνσταντοπούλου, Μιχελογιαννάκη, Πάντζα και πόσους άλλους. Eνας Βλάχος στη Ν.Δ. μάς μάρανε; Γεμάτη είναι…
Παρεμπιπτόντως
Μιας και το έφερε ο λόγος, στα ρεπορτάζ για τις εξελίξεις στη Ν.Δ. διαβάζω ότι τη διαδικασία προετοιμασίας του συνεδρίου έχει αναλάβει κάποια επιτροπή που λέγεται «ΚΕΦΕ». Δεν θα ήταν καλό να της βρουν ένα άλλο όνομα; Διότι η συνήχηση με το «κέφι», που υποσχόταν στις ομιλίες του ο Μεϊμαράκης, ίσως προκαλεί κάπως οδυνηρούς συνειρμούς…
Αλλού ως συνήθως
Αφού είχε κάνει το χρέος του στην κάλπη πίσω από το παραβάν, ο Γιώργος –σωστότερα, ο Γιώργος μας, τώρα που πέρασε στη χορεία των εθνικών κεφαλαίων και, συνεπώς, ανήκει σε όλους μας– ξέχασε να ζητήσει την ταυτότητά του και έπρεπε να τον καλέσουν πίσω για να την πάρει. Χρειαζόταν, όμως; Αφού θα την ξεχάσει πάλι κάπου άλλου – και εκεί οι άνθρωποι μπορεί να είναι κακοί και να μην του θυμίσουν να την πάρει. Καλύτερα να έμενε εκεί η ταυτότητα, στο εκλογικό κέντρο. Θα του την έδιναν την επόμενη φορά…