Ο Μπιλ Κλίντον προχώρησε σε ελαφρύ ασπασμό προς την κυρία Αγγελοπούλου, που είχε αναλάβει να πει δυο λόγια για το καλωσόρισμα. Του Ελληνα πρωθυπουργού, βεβαίως, ο οποίος, συνεσταλμένος, αρκέστηκε σε ένα «thank you», στην αγγλική, of course, πλήρως εμβαπτισμένος στον ρόλο του.
Από εκεί και μετά, όμως, τα πράγματα πήραν μια περίεργη τροπή. Αντιλαμβάνομαι ότι στην πολιτική μπορείς να πεις τα πάντα και τίποτε. Οτι μπορείς να προσποιηθείς πως τίποτε το δυσάρεστο δεν θα λερώσει το καινούργιο κοστουμάκι που θέλεις να προσέξει ο κοσμάκης, ώστε να ξεχάσει, μια ώρα αρχύτερα, όσα του έλεγες μέχρι πριν από λίγες μέρες.
Αλλωστε, τα μέσα ενημέρωσης πίσω στην πατρίδα κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν τον πρωθυπουργό. Επί μέρες τον παρουσιάζουν ως τον ηγέτη που όλοι θέλουν να συναντήσουν, να τον ακούσουν με θαυμασμό, να του σφίξουν το χέρι, να μάθουν πώς «Αυτός» τα κατάφερε απέναντι στη σκληρή λιτότητα, τον σιδερένιο Σόιμπλε, την αγέλαστη Μέρκελ!
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μας αρέσει να το παίζουμε «ιθαγενείς» προκειμένου να πιστεύσουμε κι εμείς τα πολυπαιγμένα επιχειρήματα που μας κάνουν να νιώθουμε σπουδαίοι. Υπάρχουν, όμως όρια, τα οποία, ο Αλέξης Τσίπρας ξεπερνά με χαρακτηριστική ελαφρότητα.
Μίλησε λοιπόν στο Clinton Foundation για τη νέα αγάπη του στις επενδύσεις, ως να υπήρξε παλαιός θαυμαστής του διεθνούς κεφαλαίου. Προσωπικά μου άρεσε να παρακολουθώ τον «αριστερό» πρωθυπουργό και μέχρι πρόσφατα απηνή εχθρό ακόμη και της ιδέας της ελεύθερης επιχειρηματικότητας, να απευθύνει μέσω του αποσβολωμένου Κλίντον, ένα ζεστό welcome στο διεθνές κεφάλαιο.
Ο κ. Τσίπρας, με συγκινητική κομμουνιστική στοχοπροσήλωση, ίδρωνε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που είχε ανά χείρας: «προτιθέμεθα να προσπαθήσουμε, να αλλάξουμε, να μεταρρυθμίσουμε τη δημόσια διοίκηση για να κάνουμε ένα περισσότερο φιλικό περιβάλλον για τους επενδυτές» είπε και επανέλαβε.
Δεν δίστασε να διαβεβαιώσει πως όσοι επενδυτές εκμεταλλευτούν την περίοπτη θέση της Ελλάδας «μεταξύ τριών ηπείρων», κατανοήσουν ότι η Ελλάδα είναι μια νήσος σταθερότητας σε μια ασταθή περιοχή, «θα δουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα» για τα χρήματά τους. Για να υπογραμμίσει ότι αυτή είναι «η γνώμη μου, η απόφασή μου, η θέλησή μου και θα εργαστώ σκληρά για να την εφαρμόσω».
Με δυο λόγια, ο πρωθυπουργός Τσίπρας θα επιστρέψει από την αμερικανική ήπειρο άλλος άνθρωπος. Φίλος της επιχειρηματικότητας, φρουρός του κεφαλαίου που θα επενδύσουν οι διεθνείς καπιταλιστές, μέγας πολεμιστής της διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση, εμπνευσμένος πολιτικός που θέλει να επιτύχει την κοινωνική συνοχή μέσω της οικονομικής ανάκαμψης.
Αν δεν πρόκειται για κάποιο μέγα ψέμα, ειλικρινώς δεν ξέρω πλέον τι να πιστεύσω!