Η μετανεωτερικότης εις την εσχατιά της Βαλκανικής, στην πατρίδα του Διός, του Αχιλλέως και της χωριάτικης σαλάτας, βρήκε επιτέλους την ηγερία της. Πριν απ’ αυτήν, πολλοί προσπάθησαν να την εκφράσουν, είτε με τον τρόπο της πεζογραφίας είτε με τον τρόπο της ποίησης είτε συλλαβίζοντας κακομεταφρασμένη ανθρωπολογία η οποία ηχεί σαν εξωτική ασθένεια. Η διαφορά είναι ότι η κ. Σία Αναγνωστοπούλου είναι υπουργός – αναπληρωτής Παιδείας (σ.σ.: σεξιστική παρεκτροπή της ελληνικής). Τις προάλλες αναγκάσθηκε να ανακαλέσει την απόφασή της για αντικατάσταση της διδασκαλίας των Θρησκευτικών από μάθημα Θρησκειολογίας. Αναβάλλεται η συγκριτική μελέτη της Επί του Ορους Ομιλίας με τη σούρα του Κορανίου που ορίζει ότι πρέπει να κόβονται τα χέρια των κλεπτών, ανδρών και γυναικών, γιατί έτσι ορίζει ο Θεός. Αναμείνατε τη δεύτερη ή τρίτη φορά Αριστερά – αυτές οι φορές με μπερδεύουν σαν τις ημερομηνίες του Παλαιού Ημερολογίου στα βιβλία Ιστορίας.
Η κ. Αναγνωστοπούλου όμως δεν υπέστειλε τη σημαία. Προχθές, ευαγγελιζόμενη τη νιοστή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, προέβαλε τις ανθρωπιστικές σπουδές και τις κοινωνικές επιστήμες ως ανάχωμα για τις εγκληματικές συμπεριφορές ορισμένων συμπολιτών μας. Για να καταλάβουμε μάλιστα τι εννοούσε, χρησιμοποίησε παραβολή -όχι βιβλική, προς Θεού- εξηγώντας μας πως αν το σχολείο δίδασκε περισσότερη κοινωνιολογία, μπορεί να είχε αποφευχθεί η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αν ο Ρουπακιάς είχε διδαχθεί Μπαντιού, δεν θα γινόταν δολοφόνος. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Και θα συμφωνήσω για τις ανθρωπιστικές σπουδές. Και βέβαια πρέπει να ενισχυθούν. Προσπαθώ όμως να καταλάβω πώς αυτό συνάδει με τα συμφραζόμενα. Στο αφελές και συντηρητικό μυαλό μου οι ανθρωπιστικές σπουδές είναι συνυφασμένες με τα κλασικά γράμματα. Τι θέλει να πει η ηγερία με το ποιηματάκι των ανθρωπιστικών σπουδών; Α, με συγχωρείτε. Ξέχασα τον παράγοντα «μετανεωτερικότης», για τον οποίο η ιστορία του ανθρώπου αρχίζει και τελειώνει με την τελευταία κοινωνιολογική θεωρία που βγήκε ετοιμοπαράδοτη από τα εργαστήρια των gender studies. Και μιας που το έφερε η κουβέντα, να μην παραλείψω να επισημάνω πως η κ. Αναγνωστοπούλου άδραξε την ευκαιρία για να καταγγείλει τον σεξισμό.
Η επίκληση «κυρα-Τασία» δηλοί απωθημένο σεξισμό, είπε. Ενώ η επίκληση «μπαρμπα-Αλέκος» δηλοί απλώς ότι ο κ. Φλαμπουράρης είναι μπάρμπας. Λογικό, αφού δεν είναι γυναίκα, μπάρμπας είναι. Δεν έχει σημασία αν και ο μεν και η δε κέρδισαν την επίκληση με τον ιδρώτα τους, τις ανόητες δηλώσεις τους και το εν γένει ευτράπελον της συμπεριφοράς τους. Σημασία έχει ο «σεξισμός». Το ανάθεμα του σεξιστή έχει διαδεχθεί στην ιεραρχία των αξιών το κλασικό ανάθεμα του συντηρητικού.
Δεν έχει σημασία αν είσαι βλαξ, αμόρφωτος ή και απατεών, αρκεί να μην είσαι συντηρητικός. Το σάρωθρο του προοδευτισμού παρέσυρε όλες τις αξίες που μας επέτρεπαν να κρίνουμε ο ένας τον άλλον, προκαλώντας, ως γνωστόν, ανήκεστο βλάβη και στην παιδεία μας και στην κοινωνική μας συμπεριφορά. Στο οπλοστάσιό του προστέθηκε τώρα και ο σεξισμός.