Το πρωί της 13ης Ιουλίου, η υπογραφή της συμφωνίας – πακέτου μέτρων – Γ΄ Μνημονίου έφερε ανακούφιση, εξασφαλίζοντας τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη. Ηταν σαν να αναρρώναμε όλοι από βαριά ασθένεια που εκδηλώθηκε αρχές καλοκαιριού ή σαν να αποφύγαμε, η Ελλάδα κι εμείς, θανατηφόρα πρόσκρουση. Λίγες ημέρες αργότερα, υιοθετήθηκε από τη Βουλή το νομοσχέδιο με το δεύτερο πακέτο των προαπαιτούμενων μέτρων με 230 θετικές ψήφους. Η πολύ σύντομη αναδρομή στο τραγικό καλοκαίρι που ζήσαμε βοηθάει όχι μόνο τη μνήμη, αλλά και την κρίση μας. Από τη Βουλή της, αναγκαστικής έστω, συνύπαρξης, στη Βουλή της άρνησης και μη συνεννόησης. Τη δεύτερη τη γνωρίζουμε καλά. Συμπορευθήκαμε για χρόνια μαζί της. Από τη Βουλή που «απαιτούσε από τον πρωθυπουργό να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μείνει η χώρα στον φυσικό της χώρο, το ευρώ», στον «σκληρό πυρήνα της Ευρώπης», φτάσαμε σε λίγους μήνες στη Βουλή το «ψηφίστε μόνοι σας τα μέτρα γιατί είναι αντικοινωνικά» (Ν.Δ.), του «όχι σε όλα» (ΠΑΣΟΚ) γιατί ο «πρωθυπουργός αναζητάει είτε πρόθυμους είτε αφελείς συνενόχους σε μία αποτυχία την οποία μόνος του δρομολόγησε». Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι όπως τα λένε.
Η άγνοια και ο καιροσκοπισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έσπρωξαν (δεν έφεραν) τη χώρα στη διάλυση των capital controls και στην κατάρρευση. Πώς, όμως, θα συναρθρωθεί το επόμενο βήμα, ώστε να μην είναι μετέωρο, αν η αντιπολίτευση σύσσωμη οχυρωθεί στη βολική καταγγελία και μόνο; Οχι, δεν πέρασαν τα δύσκολα, όπως διατεινόταν ο πρωθυπουργός στην Αμερική, μιλώντας για «σταθερότητα και ανάπτυξη». Ομως το πολιτικό σύστημα, συνολικά, συμπεριφέρεται ωσάν να βαδίζουμε στην οδό της κανονικότητας. Ετσι λοιπόν ο καθένας μπορεί να επιστρέψει στον δοκιμασμένο ρόλο του: προτεραιότητα στην κομματική επιβίωση. Εσωκομματικές διαδικασίες και εκλογική πελατεία και πάλι στο προσκήνιο. Προφανώς και πρέπει να προχωρήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Προφανώς και ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για τη φοροκαταιγίδα. Στη θέση, όμως, του «όχι σε όλα» θα μπορούσαν να υπάρξουν αντιπροτάσεις μέτρων και ισοδυνάμων. Αν η εντολή «φέρτε άλλα μέτρα με θετικό πρόσημο» δεν γίνει «να φέρουμε», θα ακολουθήσουν πολλές αποφράδες μέρες.