Ο ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ’68: (Από επιφυλλίδα υπό τον τίτλο «Η εκρηκτική δύναμις της σύγχρονης νεολαίας».) « […] Η απίστευτη οικονομική ευημερία των περισσοτέρων λαών της Ευρώπης και της Αμερικής, βοήθησε τους παλαιούς να πληρώσουν το χρέος τους [λόγω του πολέμου], το άδικό τους προς τη νεολαία. Κι’ έτσι η νεολαία με την εξεύρεση εύκολης εργασίας, αλλά και τη γενναία τροφοδότηση από τα πατρικά και τα κρατικά βαλάντια, απόκτησε και την οικονομική βάση που δεν είχε, και που φυσικά της έδωσε μεγαλύτερη δύναμη ενέργειας και τεχνικά μέσα δράσης. Τα ποδήλατα, τα σκούτερ, τα τρίκυκλα, τα ιδιόκτητα μικρά αυτοκίνητα, “μια ντόλτσε – βίτα” από τόσο νωρίς αρχινισμένη (πολυμελή και μικτά πάρτυ, ταξίδια, διδασκαλία της σεξουαλικής αγωγής από τα σχολικά χρόνια, κυριαρχία του παιδιού μέσα στο σπίτι), υπέρμετρες φροντίδες των μεγάλων και των Πολιτειών προς το Παιδί – Μέλλον του Κόσμου, αποτελείωσαν την ολοκληρωτική σχεδόν χειραφέτηση της νεολαίας από την αποκαταστημένη παλαιά “κοινωνική ηθική” και την κάμαν μια ανεξάρτητη δύναμη, με τεράστιες εκρηκτικές ιδιότητες, έτοιμη να περάσει από την αυτονομία στην ανταρσία και από την ανταρσία στην συνειδητή επανάσταση. […] Δεν αποκλείεται, αύριο η Μόσχα να εγκαταλειφθεί “μαζικά”, κι όλοι μαζί οι δείκτες της οργανωμένης νεολαίας να στραφούν προς τον Μάο… […] Ας αρχίσουμε λοιπόν να σκεφτόμαστε αυτό το σκοτεινό ζήτημα, αν όχι για τίποτε άλλο, τουλάχιστο για να είμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι […].»
Ο ΝΤΕ ΓΚΩΛΛ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟΣ: Παρίσιοι, Οκτώβριος.- (Από ανταπόκρισιν εις τους New York Times.) Δύο επί πέντε Γάλλων –ακριβώς 65%– είναι «ικανοποιημένοι» με τον πρόεδρον Ντε Γκωλλ, συμφώνως προς την τελευταίαν σφυγμομέτρησιν της γαλλικής κοινής γνώμης, γενομένης υπό αρμοδίου γαλλικού ινστιτούτου. Τούτο υποδηλοί αύξησιν κατά 10% του ποσοστού ψήφων τας οποίας ο στρατηγός έλαβεν εις τας εκλογάς του παρελθόντος Δεκεμβρίου. […] Η ευημερία προχωρεί άνευ εμποδίων. Η γενική παραγωγή της χώρας έχει διπλασιασθή και η συμμετοχή του Γάλλου πολίτου εις αυτήν έχει αυξηθή κατά 50% και πλέον κατά το αυτό διάστημα. […] Ο καθείς έχει την εργασίαν του, ένα αυτοκίνητον, διακοπάς και χρήμα διά να δαπανήση. Διά τον Γάλλον πολίτην όλα αυτά απαρτίζουν την σταθερότητα. […].