Κι όσοι διαφωνούμε ριζικώς με τις θέσεις του ΚΚΕ καταλογίζοντάς του απολυτότητα, εμμονική περιχαράκωση στο παρελθόν, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι εκπέμπει τον πιο σαφή λόγο. Τα επιχειρήματα στελεχών του (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα) δεν σερβίρονται ως ιδεολογικό κοκτέιλ, δεν επενδύουν σε αγόμενη και φερόμενη κοπτορραπτική εντός του αστικού κοινοβουλευτισμού· το διαβατήριο εισόδου του ΚΚΕ σε αυτόν, έφερε άλλωστε την υπογραφή του εκ Παρισίων, ευτυχώς επαναπατρισθέντος, Κωνσταντίνου Καραμανλή.
«Αυτοί είμαστε, αυτό πρεσβεύουμε» λένε οι Κουκουέδες, διατηρώντας τον δείκτη της εκλογικής δεξαμενής περί το 5%-7%, αποδίδοντας τη μη διεύρυνσή της, με την κληρονομική μεμψιμοιρία παρά πόδα, σε εκβιαστικά διλήμματα της εκάστοτε καθεστηκυίας τάξης. Το πολιτικό «κιβώτιο» του ΚΚΕ φέρει -για φίλους και εχθρούς- βαριά κεφάλαια ιστορίας που συνδιαμόρφωσαν σελίδες ηρωικές, τιμημένες, και σελίδες οδύνης, τραγικών λαθών. Απλοϊκό επιχείρημα, ωστόσο το καταθέτω για τους αναγνώστες που αγανακτούν από τη ρύπανση του δημόσιου διαλόγου (με χορηγία επαγγελματιών της αναζωπύρωσης), τον υφέρποντα κουτσαβακισμό, τις ανέξοδες φραστικές παράτες και τις τυφλές επιθέσεις σε αντιπάλους – τακτική της τσιχλόφουσκας δηλαδή. Ακούγοντας στελέχη του ΚΚΕ στο ξομπλιαστό τηλεοπτικό αντιπάλεμα -κι εδώ οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα- διακρίνεις ευπρέπεια, υπομονή, τη μη διολίσθηση σε προσβολές συνομιλητών· ούτε ουρλιαχτά. Εν προκειμένω, το αστικό «comme il faut» υπηρετείται από τους ορκισμένους εχθρούς του, ενώ ευτελίζεται κατά συρροήν από τους εντεταλμένους πρεσβευτές του.
«Σύντροφοι, συντρόφισσες». Η προσφώνηση – επενδύτης κοινών αξιών και ηθικών προταγμάτων, αγκιστρωμένη στην παραδοσιακή αριστερά, υιοθετήθηκε και διαμοιράστηκε στο πανελλήνιο από τον Ανδρέα Παπανδρέου με θαυμαστά για το κόμμα του κέρδη. Σήμερα, με πλούσιο παρελθόν στη διαχείριση εξουσίας, μακρόσυρτων μαχαιρωμάτων (συντροφικών) και φυλλορροήματος, το σαν επιφώνημα «σύντροφοι», διακινείται ακόμα από συνήθεια μεταξύ στελεχών ΠΑΣΟΚ, αλλά ακούγεται ως φάρσα. Στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την εκκωφαντική προσγείωση στις μη φαντασιακές συνθήκες άσκησης εξουσίας, στο κομματικό ακροατήριο το «συντρόφισσες και σύντροφοι» διατηρεί ακόμα πειθώ και ικμάδα μεταπρατικής παραμυθίας. Για πόσο ακόμα; Τα υποψιασμένα στελέχη του αντιλαμβάνονται ότι το χάσμα μεταξύ, προ Ιανουαρίου, υπεσχημένων και περαιτέρω φτωχοποίησης δεν κλείνει με τίποτα, ούτε η απομύζηση μισθοδέσμιων έχει ορατή ημερομηνία λήξης. Αλλά υπομονή. Το προέχον είναι η δίψα για μάθηση. Πολύ νερό κύλησε ήδη στο αυλάκι. Παρίσι, Μάιος 2012, σοφή παραίνεση κ. Τσίπρα, εν αναμονή πρωθυπουργού, προς νεοεκλεγέντα Πρόεδρο: να προσέξει μη γίνει Ολαντρέου, αθετώντας δεσμεύσεις. Αύριο η Αθήνα υποδέχεται τον φίλο, συμπαραστάτη, Φρανσουά. Τον -μεταξύ μας…- σύντροφο Φρανσουά. Σοσιαλιστής δεν είναι;