Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη στο προσφυγικό αν ο Μπαράκ Ομπάμα αποφάσιζε τελικώς την επέμβαση στη Συρία για την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ. Ηταν κάτι που συζητήθηκε εκτενώς πριν από ενάμισι χρόνο και σκόνταψε στην αντίδραση της Ρωσίας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα θα είχαμε και πάλι διαδηλώσεις κατά των «φονιάδων των λαών», οι οποίοι δεν επιτρέπουν στους λαούς να βγάλουν τα μάτια τους ανεμπόδιστοι. Εδώ δεν υπήρξε επέμβαση και όλοι ελεεινολογούν τη Δύση για «τις επεμβάσεις που πνίγει μωρά στο Αιγαίο». Θα γλίτωνε τις κατάρες αν πήγαιναν δυτικά στρατεύματα εκεί;
Το δόγμα ότι η Δύση φταίει για όλα έχει ριζώσει στο ελληνικό θυμικό. Αυτή είναι ένοχη όταν επεμβαίνει –π.χ., στη Γιουγκοσλαβία, όπου επίσης υπήρχαν μυριάδες Κοσοβάροι πρόσφυγες, μετά την εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς–, είναι ένοχη και όταν δεν επεμβαίνει, όπως στη Συρία. Το στιλ της καταγγελίας είναι, φυσικά, το γνωστό κλαψιάρικο και γενικόλογο της Προόδου. Αλλά πιάνει. Ο αντιδυτικισμός δεν περιορίζεται στον χώρο της σταλινογενούς Αριστεράς. Λόγω επικοινωνιακής κυριαρχίας της, έχει διαχυθεί και σε όμορα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη Δεξιά, η οποία πολλάκις εμφανίζεται πιο αντιδυτική από τη (γεμάτη γινάτια για την ήττα της στον Ψυχρό Πόλεμο) σταλινογενή Αριστερά.
Είναι δυσεπίλυτο το μεταναστευτικό πρόβλημα –είτε έχει να κάνει με πρόσφυγες πολέμου, είτε με οικονομικούς μετανάστες– και χρειάζεται η παγκόσμια συνεργασία για να επιλυθεί. Φυσικά δεν λύνεται με κατάρες και ευχές, και σίγουρα θα ήταν πολύ χειρότερο για τη χώρα μας αν βρισκόταν εκτός της Ευρωπαϊκής Οικογένειας. Θα είχε χιλιάδες μετανάστες εγκλωβισμένους, προσπαθώντας (όπως στο Καλαί της Γαλλίας) να περάσουν τείχη και συρματοπλέγματα.
Η βούληση των πολιτικών ηγεσιών στην Ευρώπη δεν αρκεί. Η Αγκελα Μέρκελ έκανε ένα γενναίο άνοιγμα, αλλά ήδη νιώθει ισχυρή την πολιτική πίεση από λαϊκιστές συμμάχους της και έναν πληθυσμό ήδη τρομαγμένο από τις δραματικές αλλαγές που φέρνει κι αυτό το σοκ της παγκοσμιοποίησης. Υπάρχουν, δυστυχώς, κοινωνίες που φοβούνται και στρέφονται προς τη λαϊκιστική ακροδεξιά, με τον ίδιο απλοϊκό τρόπο που η ελληνική κοινωνία μετατοπίστηκε προς την παλαβή Αριστερά· ότι, δηλαδή, για σύνθετα προβλήματα υπάρχει μια μαγική λύση που είναι πολύ απλή και λέγεται πολιτική βούληση, αυτή που οι «προδότες πολιτικοί» δεν έχουν. Το σύνθετο πρόβλημα θα απαλυνθεί με περισσότερη Ευρώπη και όχι με περισσότερες κατάρες για την Ευρώπη και δημιουργία αντιδυτικού κλίματος που ξανά μανά καλλιεργεί η παλαβή Αριστερά σε αγαστή συνεργασία με την απεχθή Ακροδεξιά. Και στο κάτω κάτω της γραφής σε μια χώρα που ένας στους δέκα ψηφίζει τη γελοιωδέστερη και απεχθέστερη εκδοχή της Ακροδεξιάς, σε μια χώρα που κάποτε φούντωσαν οι αριστερές δοξολογίες για τον τειχοκτίστη Βίκτορ Ορμπάν, θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί στα αναθέματα για την καμπούρα των άλλων.
Εξάλλου τι προωθούμε ως λύση εμείς; Να μην περνούν καν οι κατατρεγμένοι από τη χώρα μας. Να ξεδιαλέγονται οι πρόσφυγες από τους οικονομικούς μετανάστες στην Τουρκία, κι όσοι δικαιούνται ασύλου να φεύγουν αεροπορικώς για τις χώρες προορισμού, μεταξύ των οποίων –φυσικά– δεν είναι η Ελλάδα.