Γλέντησαν δεόντως στα social media την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει σε απεργία εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. «Το επόμενο βήμα είναι να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ», έγραψε κάποιος, ενώ ένας άλλος είχε πληροφορίες ότι «ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να είναι δυσαρεστημένος με τον πρωθυπουργό».
Πέρα όμως από τα συμπτώματα παλιμπαιδισμού του ΣΥΡΙΖΑ (θέλει να γίνει αυτό που ήταν, όταν ευχόταν να γίνει αυτό που είναι), η απόφαση του Συνδικαλιστικού του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τη διαβρωτική δύναμη της συνήθειας σε μια χώρα που οι πάσης φύσεως ηγεσίες δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Απεργία να ’ναι κι ότι να ’ναι κι όποιος να την κάνει. Οι συνδικαλιστές θα είναι εκεί για να δείξουν το «αγωνιστικό» –τρομάρα μας!– τους φρόνημα. Οι κινητοποιήσεις δεν γίνονται με σχεδιασμό και δεν αποσκοπούν σε κάτι που μπορεί να εφαρμοστεί. Είναι σαν έθιμο, και όλοι οι συνδικαλιστές οφείλουν να παρουσιαστούν στην εκκλησία της πορείας για να μην κακοχαρακτηριστούν από τους υπόλοιπους. Εξ ου και το γεγονός ότι έχουμε τις περισσότερες γενικές απεργίες απ’ όλη τη νότια Ευρώπη, ενώ η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που εφάρμοσε μνημόνιο και δεν λέει να βγει απ’ αυτό.
Από την αρχή της κρίσης, ο Πολ Κρούγκμαν παρατηρούσε για την Ελλάδα ότι «το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να μειώσει την ανάγκη για μέτρα λιτότητας θα ήταν… η αύξηση των εξαγωγών, που μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν μειωθούν δραστικά το ελληνικό κόστος και οι τιμές σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Εάν η Ελλάδα ήταν μια συνεκτική κοινωνία με σύστημα συλλογικής ρύθμισης των μισθών, ένα είδος Αυστρίας στο Αιγαίο, θα ήταν πιθανό να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, μέσω μιας συλλογικά συμφωνημένης μείωσης των μισθών – μέσω μιας “εσωτερικής υποτίμησης”. Αλλά, όπως δείχνουν τα θλιβερά γεγονότα σήμερα, δεν είναι». Τα έγραφε αυτά στις 5 Μαΐου του 2010, την ίδια μέρα που κάποιοι «επαναστάτες» έκαψαν ζωντανούς στη Marfin τρεις ανθρώπους.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από την κρίση αν και οι κοινωνικές ηγεσίες δεν αντιληφθούν την πραγματικότητα και δεν προσαρμόσουν τους «αγώνες» τους σύμφωνα με αυτήν. Το έθιμο των ετήσιων πανελλαδικών απεργιών ενάντια στην κακή κατάσταση της οικονομίας, που προκηρύσσουν η ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ, δεν βοηθά κανέναν, πλην εκείνων των απολίτικων μπαχαλάκηδων που επιχειρούν με κάθε μέσο να καίνε την Αθήνα. Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουν;