Εχουν ακόμη λίγες ημέρες οι ηγέτες του κόσμου που συναθροίστηκαν στο Παρίσι, στη σύνοδο για το κλίμα, ώσπου να καταλήξουν εάν θα λάβουν αποφάσεις που θα εμπεριέχουν το μέλλον ή θα βολευτούν με τη διαχείριση του παρόντος, συνώνυμη της άπληστης κατάχρησής του. Οι ίδιοι οι μεγάλοι, βέβαια, δεν βρίσκονται πια στη βαριά πληγωμένη από τους τζιχαντιστές γαλλική πρωτεύουσα. Πήγαν, είδαν, είπαν κι έφυγαν. Πάντα με τις κάμερες να γράφουν τις οικολογικές κορόνες τους. Στο πόδι τους άφησαν τους τεχνοκράτες υφισταμένους τους. Ψυχροί αυτοί, θα ξεπούν όσα πανηγυριώτικα είπαν οι πολιτικοί εντολοδόχοι τους, πολεμώντας ποσοστό το ποσοστό, καμινάδα την καμινάδα, ρήτρα τη ρήτρα. Μέχρι να βρουν καμιά νέα έξυπνη ιδέα, σαν την επί πληρωμή εξαγωγή ρύπων σε φτωχές χώρες.
Στην «Κ» της Τρίτης, 2.12, ένα ρεπορτάζ του Ρόιτερς έδειχνε σε τι συμφωνούν στο Παρίσι και σε τι όχι. Εντός παρενθέσεως είναι τα σημεία της έριδας: « (Κάθε συμβαλλόμενο μέρος) (Ολα τα συμβαλλόμενα μέρη) (αναγνωρίζοντας την αρχή των κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών και δυνατοτήτων) (θα) (θα μπορούσε να) (άλλη διατύπωση) (διαμορφώνει), (ετοιμάζει), (ενημερώνει), (υποβάλλει), (διατηρεί), (επικαιροποιεί) σε τακτά χρονικά διαστήματα και (θα) (θα μπορούσε να) (εφαρμόζει) (τηρεί) τις (προτιθέμενες εθνικά καθοριζόμενες) (δεσμεύσεις) (συνεισφορές) (ενέργειες)». Ενα άρθρο, ένας συμπλεκτικός σύνδεσμος και τα «τακτά χρονικά διαστήματα»: μόνο σ’ αυτά συμφωνούν…
Δεν υπάρχει, ωστόσο, αμφιβολία για την τελική συμφωνία τους. Κάθε φορά συμφωνούν. Και κάθε φορά καλλιεργούν μεγάλες προσδοκίες («δεν πάει άλλο», «εδώ και τώρα» κ.τ.τ.). Εφόσον όμως από σύνοδο σε σύνοδο τα πράγματα χειροτερεύουν, τεκμαίρεται ότι συμπρωταγωνιστούν σ’ έναν χονδροειδή οικουμενικό εμπαιγμό. Γιατί μετρούν τα πάντα με κριτήριο τον πολιτικό χρόνο, τον δικό τους δηλαδή, όχι τον χρόνο των απλών ανθρώπων ή της Γης. Αν για τον πλανήτη έχουν νόημα τα αστρονομικά μεγέθη (τα δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια) και για τον απλό άνθρωπο το πιεστικό καθημερινιλίκι (βάσει του οποίου οι 20-25 βαθμοί δεκεμβριάτικα θεωρούνται καλοκαιρία, ενώ είναι σημάδι κακού, εξαρθρωμένου καιρού), για τους πολιτικούς μονάδα χρόνου είναι η τετραετία ή η πενταετία. Ανάλογα με το πότε γίνονται εκλογές. Και οι παγετώνες δεν ψηφίζουν.