Σε γνωρίζω από την κόψη

2' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με περίπου εφτά εκατομμύρια ψηφοφόρους, ακόμη κι αν δεν κέρδισε καμία από τις περιφέρειες που διεκδικούσε, το Εθνικό Μέτωπο δεν έχει κανέναν λόγο να αισθάνεται ηττημένο. Μένει η κρίσιμη μάζα να γίνει λίγο κρισιμότερη ώστε να επιβεβαιωθεί το παρά του προφήτου Ουελμπέκ ρηθέν, ότι δηλαδή πριν από την επικράτηση του Ισλάμ στη Γαλλία θα μεσολαβήσει η διακυβέρνηση της κυρίας Μαρίν Λεπέν και της εικοσιεξάχρονης ανιψιάς της Μαριόν. Ανοδος του ευρωσκεπτικισμού στη Γαλλία, όπως και στην Ελλάδα. Η διαφορά δεν έγκειται ότι στη μεν χώρα του Λαζόπουλου τον εκφράζει η λεγομένη «ριζοσπαστική αριστερά», ενώ στη χώρα του Βολταίρου η άκρα εθνικιστική δεξιά. Η στάση τους απέναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα διαφέρει στις λεπτομέρειες της ρητορικής, εξ ου και τα συγχαρητήρια της Λεπέν στον κ. Τσίπρα άμα τη εκλογή του.

Η διαφορά δεν είναι ζήτημα μεγέθους των δύο χωρών. Η διαφορά είναι ζήτημα ποιότητας. Σε γνωρίζω από την κόψη. Αν ο ευρωσκεπτικισμός, αριστερός ή δεξιός, κατακτήσει την εξουσία στην Ελλάδα –και γι’ αυτό δεν αρκούν οι δύο εκλογικές νίκες και το καμουφλαρισμένο «Oχι» του δημοψηφίσματος–, τότε η χώρα θα καταρρεύσει και, παρά τις φαντασιώσεις μας, ελάχιστοι κραδασμοί θα προκληθούν στο οικοδόμημα. Ούτως ή άλλως καταφέραμε να μας αντιμετωπίζουν σαν το αυθαίρετο δώμα στην ταράτσα. Αν όμως επικρατήσει στη Γαλλία, εκεί όπου οι λέξεις των πολιτικών διατηρούν ακόμη κάποια από τη σημασία τους, κοινώς εννοούν αυτά που λένε, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα πάψει να υπάρχει.

Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, Ρεπουμπλικανοί και Σοσιαλιστές, άντεξαν στην εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής. Η άκρα αριστερά καταποντίσθηκε και το Εθνικό Μέτωπο ηττήθηκε θριαμβεύοντας. Δεν είναι τυχαίο: ακολουθώντας παράλληλες πολιτικές, τα δύο άκρα ανταγωνίζονται σε πλειοδοσία ευρωσκεπτικισμού. Εχει πρόβλημα η Ευρώπη; Και βέβαια έχει πρόβλημα η Ευρώπη. Και ο πυρήνας του προβλήματος έγκειται στην αδυναμία των πολιτικών της ηγεσιών να αντιληφθούν τη φύση του και να το ορίσουν με ακρίβεια. Η υπαρξιακή κρίση που ξεκίνησε με την καταψήφιση του σχεδίου για το ευρωπαϊκό σύνταγμα, ήδη από το 2005, αντιμετωπίσθηκε ως κρίση τεχνικής. Και οι δημοκρατικές δυνάμεις το διαχειρίσθηκαν με τη λογική του business as usual.

Στην περιφέρεια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, πτωχευμένη, με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους, και κοντά τρία συνταξιούχους, αδυνατώντας να ελέγξει στοιχειωδώς τις μεταναστευτικές ροές, με ένα σαραβαλιασμένο εκπαιδευτικό σύστημα και μια ηττημένη από το κράτος κοινωνία, η Ελλάδα έχει μεγαλύτερο πρόβλημα από την Ευρώπη. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Και με την κυρία Μέρκελ να βλέπει τη δημοτικότητά της να υποχωρεί εξαιτίας της στάσης της στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, με το Εθνικό Μέτωπο να χτίζει αργά αλλά σταθερά τη δική του Γαλλία, η μετατροπή της Ελλάδας σε εξιλαστήριο θύμα δεν είναι διόλου απίθανη προοπτική.

Σε καιρούς που η Ευρώπη πρέπει να ανακαλύψει ξανά ή να θυμηθεί την πολιτισμική και πολιτική της υπόσταση, οι συνθήκες δεν ευνοούν τα απροσάρμοστα παιδιά, όπως η χώρα μας. Η αλαζονεία και η οίηση μπορεί να γοητεύουν τον πρωθυπουργό μας, εκτός συνόρων όμως μοιάζουν με κακότροπες γκριμάτσες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή