Θα συμφωνήσω πως το 28% των συμπολιτών μας, που ψήφισε στις τελευταίες εκλογές τη Ν.Δ., απεχθάνεται, πολιτικώς, τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς αποδέχεται ενθέρμως και τον στόχο, που θέτουν σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι της σημερινής εκλογής νέου προέδρου, για την άμεση ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και τον αποκλεισμό κάθε ενδεχόμενου συνεργασίας με το «επάρατο» καθεστώς του «πρώτη φορά Αριστερά». Ομως προτού η Ν.Δ. υποστεί τις αλλεπάλληλες εκλογικές της ήττες, εκπροσωπούσε ποσοστό που υπερέβαινε το 40%. (Εκλογές 2004, 45,4%, και 2009, 41,8%.) Η συρρίκνωσή της άρχισε αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Αλ. Τσίπρας. Ακολούθησε καθοδική πορεία, έως τις εκλογές του 2012, που διατήρησε για τελευταία φορά τη θέση του πρώτου κόμματος (29,66%), σχηματίζοντας κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Εκτοτε είναι δεύτερο κόμμα και αξιωματική αντιπολίτευση. Συνεπώς ποιο είναι το ζητούμενο; Με ποιον τρόπο θα επιτευχθεί ο στόχος των σημερινών μονομάχων για την ηγεσία της Ν.Δ. περί άμεσης ανατροπής του κ. Τσίπρα και αποκλεισμού του ΣΥΡΙΖΑ ως ενδεχόμενου κυβερνητικού εταίρου; Αυτονόητο είναι πως οι δύο αυτοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται με μια νέα συσπείρωση και επιβεβαίωση του υφιστάμενου 28%, στο θυμικό του οποίου απευθύνονται οι συνυποψήφιοι της σημερινής εκλογής. Προϋπόθεση επίτευξης των στόχων αυτών είναι η ανάκτηση της (περί το 40%) εκλογικής βάσης της Ν.Δ.
Την προϋπόθεση αυτή όφειλαν να έχουν ως γνώμονα οι διεκδικητές της αρχηγίας της και όχι τη διεκδίκηση του ρόλου του αποτελεσματικότερου αντι-Τσίπρα. Διότι τα δύο αυτά όχι μόνον δεν συνδυάζονται, αλλά σαφέστατα αντιβαίνουν. Μεταξύ του σημερινού 28% της Ν.Δ. και του διεκδικούμενου 40% υπάρχουν δώδεκα ποσοστιαίες μονάδες. Δηλαδή, περίπου 1.500.000 ψηφοφόροι. Τόσους έχασε η Ν.Δ. μεταξύ των εκλογών του 2007 και της τελευταίας αναμέτρησης τον περασμένο Σεπτέμβριο. Προσωπικά λυπάμαι, κ. Μεϊμαράκη, Μητσοτάκη, Τζιτζικώστα και Γεωργιάδη. Αλλά αυτό το ενάμισι εκατομμύριο των πρώην ψηφοφόρων της Ν.Δ. είναι φανερό ότι δεν συμμερίζεται την αγωνία και σπουδή σας να εξοβελίσετε τον κ. Τσίπρα στο πυρ το εξώτερον. Συμφωνώ πως είναι σχετικά μικρό το ποσοστό των πρώην νεοδημοκρατών που έχει μεταπηδήσει στον ΣΥΡΙΖΑ και ότι η αλματώδης άνοδός του οφείλεται κυρίως στη δραματική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο και εσείς, κ. υποψήφιοι αρχηγοί, πρέπει να αποδεχθείτε κάτι άλλο. Οτι μια σημαντικότατη μερίδα των απομακρυθέντων ψηφοφόρων του κόμματός σας εξακολουθεί να έχει περίπου το ίδιο έλλειμμα εμπιστοσύνης και προς τη Ν.Δ. και προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, καλώς ή κακώς, συμβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, ενώ η Ν.Δ. παραμένει σταθερά μετεξεταστέα στην αντιπολίτευση. Ο κ. Τσίπρας βασίζεται σε μια, έστω ραγδαίως φθίνουσα, ανοχή, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί να αναζητεί την ανάκτηση της λαϊκής εμπιστοσύνης.
Τα δύο παραπάνω δεδομένα συνθέτουν τη σημερινή φάση της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Η διάρκεια ανοχής προς τον κ. Τσίπρα είναι ευθέως ανάλογη με τον χρόνο που θα χρειασθεί ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. για να πείσει την πλειοψηφία ότι το κόμμα του μπορεί να κυβερνήσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα. Κοντολογίς. Στις σημερινές συνθήκες δεινής κρίσης της χώρας δεν υπάρχουν εκπορθητές της εξουσίας. Αλλά ούτε πολιορκούμενοι νικητές…