Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνοψίζεται στο τρίπτυχο που είχε διατυπώσει κάποτε ο Ρόναλντ Ρέιγκαν: «Αν κινείται, φορολόγησέ το. Αν συνεχίζει να κινείται, ρύθμισέ το. Αν σταματήσει να κινείται, επιδότησέ το». Ετσι και οι φωστήρες του οικονομικού επιτελείου στύβουν το μυαλό τους από πού θα απομυζήσουν φόρους ώστε να επιδοτούν αντιπαραγωγικές λειτουργίες του Δημοσίου και ζημιογόνες επιχειρήσεις σαν τη Βιομηχανία Ζάχαρης.
Τελευταία «μεγαλοφυής ιδέα», όπως διαβάζουμε, είναι να μπει φόρος ένα τοις χιλίοις στις τραπεζικές συναλλαγές άνω των 1.000 ευρώ για να χρηματοδοτηθεί το ασφαλιστικό, ήτοι ένα ευρώ ανά χιλιάρικο συναλλαγής. Με δεδομένο ότι στην παγωμένη αγορά συναλλαγές άνω των 1.000 ευρώ κάνουν κατά κανόνα οι επιχειρήσεις, η κυβέρνηση προσανατολίζεται να χαρατσώσει και πάλι τον παραγωγικό ιστό της χώρας, έτσι ώστε υπουργοί σαν τον κ. Χρήστο Σπίρτζη να προσλαμβάνουν έξι πελάτες τους σε τρεις θέσεις, όπως ήταν η σχετική του πρόταση για την πλήρωση των διοικητικών θέσεων στις αστικές συγκοινωνίες. Η κυβέρνηση εμφανίζεται και πάλι όμηρος των συνθημάτων της. Οπως κατά το πρώτο καταστροφικό επτάμηνο δεν κατανοούσε τη διεθνή πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να σπρώξει τη χώρα στο χείλος του Grexit, έτσι και τώρα αδυνατεί να κατανοήσει ότι η αγορά δεν απαρτίζεται από αιμοδιψείς καπιταλιστές με ημίψηλο καπέλο, αλλά από μικρές επιχειρήσεις που στενάζουν από την υψηλή φορολογία και οι οποίες μετά βίας τα βγάζουν πέρα. Θέλει να φορολογήσει την ενεργή οικονομία για να χρηματοδοτήσει ένα σύστημα, το οποίο (και αυτή) επιβάρυνε βγάζοντας σωρηδόν πενηντάρηδες στη σύνταξη. Αντιγράφουμε από την τελευταία Μηνιαία Εκθεση Ενιαίου Συστήματος Ελέγχου και Πληρωμών Συντάξεων «ΗΛΙΟΣ» (idika.gr, Νοέμβριος 2015): «παρατηρείται πως για τον μήνα Ιούλιο ο μεγαλύτερος αριθμός νέων κύριων συντάξεων σε ποσοστό που αγγίζει το 52% αφορά συνταξιούχους ηλικίας 56-61 ετών και 62-67 ετών». Με άλλα λόγια, και αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει να χαρατσώνει τους παραγωγούς για να βγάζει νωρίς στη σύνταξη ανθρώπους, οι οποίοι με τη σειρά τους θα επιδοτούν τα άνεργα μέλη της οικογένειάς τους. Πολλοί από τους τελευταίους θα είχαν δουλειά αν δεν χαρατσώνονταν πολλαπλώς και βαρέως οι δυνάμει εργοδότες τους.
Και μέσα σ’ αυτόν τον χαμό, ο κ. Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει τις βαλίτσες του για το Νταβός, για να προσελκύσει επενδυτές. Τι θα τους πει; Ελάτε να επενδύσετε στην Ελλάδα αλλά 1) δεν ξέρουμε τι ασφαλιστικές εισφορές θα πληρώνετε, 2) μπορεί να βάλουμε τέλος τραπεζικών συναλλαγών, θα δούμε πόσο, 3) αν καπνίσει σε κάποιον κ. Βαρουφάκη μπορεί να γυρίσει σπίτι του και να πει «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες» και 4) αν δεν σας φτάνουν όλα αυτά υπάρχει και ο «κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ» να υπονομεύει κάθε επένδυση ή διάφορα άλλα «κινήματα» να καίνε τα μηχανήματά σας, όπως κακή ώρα στις Σκουριές;
Είναι αδύνατον να δει προκοπή ο τόπος με αυτή την κυβέρνηση, επειδή δεν κατανοεί ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι ούτε η κατανάλωση ούτε (άμεσα) το χρέος, αλλά η παραγωγή που χαρατσώνει με κάθε ευκαιρία. Το μόνο που πρέπει να περιμένουμε είναι επικοινωνιακά κόλπα με «κόκκινες γραμμές», οι οποίες -όπως την περίοδο της διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω- θα χαντακώσουν έτι περαιτέρω τη χώρα.