Εν μέσω γιορτών, ασφαλιστικού, εσωκομματικών εκλογών στη Ν.Δ., συζητήσεων περί σχέσεων καραμανλικών και κυβέρνησης, αλλά και υπερβολικής για την εποχή ζέστης, αποτελεί αναπάντητο ερώτημα κατά πόσον πολιτική τάξη και πολίτες αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, για τους ίδιους και την Ευρώπη γενικότερα. Αν δηλαδή καταλαβαίνουν ότι όσα απασχολούν σήμερα τον ελλαδικό μικρόκοσμο μπορεί να μην έχουν ιδιαίτερο νόημα, αν τα δύο συγκεκριμένα και αλληλένδετα προβλήματα πάρουν ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως διαφαίνεται. Ο φόβος είναι ότι οι συνέπειες της γιγαντιαίας μετακίνησης πληθυσμών από τις αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, αυτές δηλαδή που είναι ήδη αισθητές, αλλά και οι αναμενόμενες, θα υπονομεύσουν τη σταθερότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη –και στην Ελλάδα– το 2016.
Oσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς τα πράγματα στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον έχουν την αίσθηση ότι οι πάντες συμβάλλουν στην επιδείνωση της κατάστασης, και αυτό αποδεικνύεται από μεγάλα και μικρότερα γεγονότα. Από τις «προβοκάτσιες» στις οποίες καταφεύγουν χώρες όπως η Τουρκία, με την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου, και η Σαουδική Αραβία, με την εκτέλεση του σιίτη ιερωμένου, ώς την άρνηση Ισραηλινών να συνταξιδέψουν στο ίδιο αεροπλάνο (Αθήνα-Τελ Αβίβ) με Παλαιστίνιους και τις πρόσφατες σεξουαλικές παρενοχλήσεις ή επιθέσεις από Αραβες πρόσφυγες σε βάρος γυναικών σε διάφορες γερμανικές πόλεις. Προς… δόξαν του ISIS, που αποσκοπεί στη δημιουργία διχασμού και χάους, και με την Ευρώπη να υφίσταται τις συνέπειες ανήμπορη να αντιδράσει. Η εικόνα της «μαραμένης» τις τελευταίες ημέρες Αγκελα Μέρκελ είναι χαρακτηριστική. Η καγκελάριος ανησυχεί σφόδρα για τον αντίκτυπο αυτών των επιθέσεων στη γερμανική κοινή γνώμη.
Εχει επισημανθεί αρκετές φορές ότι στον πόλεμο της Συρίας και του Ιράκ έχουν εμπλακεί πολλοί παίκτες, με αποτέλεσμα να κάνουν πολύ δύσκολη υπόθεση την ειρήνευση της περιοχής. Υποτίθεται ότι όλοι στρέφονται κατά του Ισλαμικού Κράτους, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική, καθώς όλοι σχεδόν προσπαθούν να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Αλλωστε, στον πόλεμο με τους τζιχαντιστές έχει προστεθεί η ανοιχτή πια σύγκρουση μεταξύ σουνιτών και σιιτών, που προκαλεί τεράστια αμηχανία στην Ουάσιγκτον, η οποία, από τη μία πλευρά, θέλει την προσέγγιση με το Ιράν και, από την άλλη, δεν θέλει «να τα σπάσει» με τη Σαουδική Αραβία, αν και γνωρίζει ότι προκαλεί αστάθεια στην περιοχή. Ακόμη και η Τουρκία ανησυχεί τώρα περισσότερο, γιατί, εκτός από το κουρδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει –στις ανατολικές περιοχές της γίνονται μάχες μέσα σε πόλεις– φοβάται μήπως κατακλυσθεί από νέα πλήθη προσφύγων εξαιτίας της διαμάχης Ιράν-Σαουδαραβίας.
Στην Ευρώπη, το προσφυγικό πρόβλημα ενισχύει την ανασφάλεια και μαζί της την άνοδο ακροδεξιών εθνικιστικών κομμάτων και κυβερνήσεων. Η διείσδυση ισλαμιστών τρομοκρατών και τα τρομοκρατικά χτυπήματα αναγκάζουν τα ευρωπαϊκά κράτη να παίρνουν μέτρα ασφαλείας που εκ των πραγμάτων περιορίζουν ελευθερίες και παράλληλα απειλούν βασικούς θεσμούς του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, κυρίως την ελεύθερη διακίνηση. Επιβάλλονται περιορισμοί και έλεγχοι στα σύνορα, υψώνονται φράχτες και υπάρχουν ενδείξεις ότι η Πολωνία και η Ουγγαρία, με τις υπερσυντηρητικές, αντιευρωπαϊκές, σχεδόν φασίζουσες κυβερνήσεις, επιχειρούν να δημιουργήσουν μέτωπο. Το ανησυχητικό είναι ότι μαζί τους «παίζει» και ο Κάμερον, που θέλει την Ευρωπαϊκή Ενωση μόνο ζώνη ελεύθερου εμπορίου.
Κανονικά, όλα αυτά τα φαινόμενα θα πρέπει να προβληματίζουν στον υπερθετικό βαθμό την ελληνική πολιτική ηγεσία και τους Ελληνες πολίτες. Τα σύννεφα της Μέσης Ανατολής, που γίνονται όλο και πιο μαύρα, απειλούν να αυξήσουν θεαματικά τη ροή των προσφύγων, η Τουρκία δεν δείχνει καμία διάθεση να ανακόψει το ρεύμα προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, ο Ορμπαν της Ουγγαρίας επιβεβαίωσε την επιθυμία του να δημιουργηθούν αδιαπέραστοι φράχτες στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας (την περασμένη Κυριακή υπήρχε δημοσίευμα στην «Καθημερινή» περί συνεργασίας Σκοπίων με όλες σχεδόν τις χώρες της Μεσευρώπης για τη θωράκιση των συνόρων τους με την Ελλάδα) και μόλις προχθές ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ. Μουζάλας παραδέχθηκε ότι οι μισοί από όσους καταφθάνουν στη χώρα μας είναι πρόσφυγες. Οι άλλοι μισοί είναι οικονομικοί μετανάστες, κυρίως από τη Βόρεια Αφρική, που κανείς δεν είναι πρόθυμος να τους προσφέρει άσυλο. Αρα ο κίνδυνος απομόνωσης της Ελλάδας ως χώρας εγκατάστασης μεταναστών είναι τεράστιος και όλα τα υπόλοιπα που μας απασχολούν δεν θα έχουν καμία σημασία…