«Μόνο έτσι θα βγούμε από την κρίση, και έχουν συμφέρον και χρέος να συμβάλλουν σε αυτό όλες οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, μεσαία τάξη, άνεργοι, όσοι υποφέρουν από την ανίκανη ιδεοληπτική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα», είπε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας χθες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του. Σε άλλες δηλώσεις του, μετά την εκλογική νίκη του την περασμένη Κυριακή, μίλησε για τους «πολίτες της κοινής λογικής» που αντιμάχονται τον λαϊκισμό. Απευθύνθηκε «στην Ελλάδα που ξυπνάει νωρίς».
Σαν να αναδύθηκε και πάλι αυτή η μεσαία τάξη της κοινής λογικής, των εργαζόμενων, των ποικιλοτρόπως απασχολούμενων σε περιόδους ανεργίας, των ανθρώπων που συντηρούν την επαφή τους με την πραγματικότητα και, ως εκ τούτου, με την κοινή λογική.
Πόσο, άραγε, επλήγη αυτή η μεσαία τάξη, η οποία θρηνήθηκε τόσο από την αρχή της κρίσης, και πόσο πρόκειται να πληγεί τώρα, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο; Μήπως, εν τέλει, βιαστήκαμε (και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση) να προαναγγείλουμε τον θάνατο της μεσαίας τάξης, και η χαριστική βολή έρχεται τώρα με τις ασφαλιστικές εισφορές;
Στη χθεσινή διαδήλωσή τους, δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, κ.ά., επαγγελματικές ομάδες, δηλαδή, που κατά κανόνα συγκροτούν τη «μεσαία τάξη», δήλωσαν ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με το απόλυτο αδιέξοδο. Στην πιο καλοντυμένη διαμαρτυρία των τελευταίων χρόνων, ορισμένοι την αποκάλεσαν «διαδήλωση της γραβάτας», χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες πορεύτηκαν μέχρι το υπουργείο Εργασίας για να ζητήσουν την απόσυρση του νέου νόμου, ο οποίος, όπως υποστηρίζουν, οδηγεί τους κλάδους τους σε αφανισμό.
Χθες σε αυτό το συλλαλητήριο, με πολίτες που δύσκολα συναντά κανείς από κοινού στον δρόμο να φωνάζουν συνθήματα, σαν να ανασυγκροτήθηκε η ελληνική μεσαία τάξη. Δεν ήταν οι συνήθεις συνδικαλιστές, μέλη παρατάξεων ή κομμάτων. Ηταν άνθρωποι που άφησαν για λίγες ώρες τα δικαστήρια, τα γραφεία τους, τις δουλειές τους, για να ενώσουν τις φωνές τους μπροστά το επερχόμενο… τέλος. «Θα αναγκαστώ να κλείσω το γραφείο μου», ήταν η φράση που κυριαρχούσε μεταξύ των συνοδοιπόρων. «Δεν είναι μόνον οι ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και η προκαταβολή φόρου 100%. Υπολόγισα ότι σε 10.000 ετήσιο εισόδημα απομένουν περίπου 3.000», λέει φίλη δικηγόρος, γελώντας νευρικά ή από απελπισία.
Οι αυτόπτες μάρτυρες λένε ότι ο κόσμος που διαδήλωσε χθες ήταν πολύς. Είναι άνθρωποι που είχαν απώλειες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, στην πενταετία της κρίσης, αλλά άντεξαν. Αναπροσάρμοσαν τα δεδομένα της ζωής τους, για να εξοικονομήσουν χρήματα, να μπορούν να ανταποκρίνονται έστω και πλημμελώς στις υποχρεώσεις τους, προς τον εαυτό τους ή την οικογένειά τους και προς το Δημόσιο. Τώρα, όμως, αντιλαμβάνονται ότι καλούνται να πληρώσουν το τίμημα της επιβίωσής τους. Καλούνται να καταβάλουν «φόρο» γιατί άντεξαν.
Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης εναπέθετε τις ελπίδες του πάνω στη μεσαία τάξη, αυτή προσπαθούσε να περισώσει ένα αξιοπρεπές μέλλον. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς πώς αλλάζει η γωνία θέασης της πραγματικότητας. Στην αρχή της κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ –και όχι μόνο– πενθούσε την καταστροφή της ραχοκοκαλιάς της ελληνικής κοινωνίας. Η ραχοκοκαλιά αυτή όμως αποδείχθηκε πιο ανθεκτική και τώρα στρέφεται εναντίον του ψαλμωδού-θρηνωδού της.
Η μεσαία τάξη, πάνω απ’ όλα όμως, είναι μια λαχταριστή δεξαμενή ψήφων για όλο το πολιτικό σύστημα. Συγκεντρώνει «πολίτες της κοινής λογικής», αναποφάσιστους, νοικοκυραίους, νέους επιστήμονες, δημιουργικές δυνάμεις. Eνα κρίσιμο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο έχει και «χρέος και συμφέρον» να βοηθήσει στην έξοδο από την κρίση. Αρκεί να το αφήσουν ζωντανό αυτοί που πρώτοι το είχαν πενθήσει.