Η αναπάντεχη επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δρα σαν καταλύτης για το σύνολο του πολιτικού σκηνικού.
Ηταν μια λογική εξέλιξη κι ένας βασικός λόγος γιατί πολλοί ψηφοφόροι στράφηκαν στο «αουτσάιντερ» και όχι στον εν δυνάμει «νικητή» (Βαγγέλης Μεϊμαράκη): ακριβώς για να πυροδοτήσουν εξελίξεις σε ένα στατικό πολιτικό περιβάλλον με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Τσίπρα (για καλό και για κακό) και κομπάρσους όλους τους υπολοίπους. Ο Μητσοτάκης «έπαιξε» πολύ με αυτήν την «υπόσχεση» και δεν αποκλείεται να είχαμε παρόμοιο αποτέλεσμα-έκπληξη και στην περίπτωση που αντίπαλος του Βαγγέλη Μεϊμαράκη ήταν κάποιος από τους δύο άλλους συνυποψηφίους του.
Λίγες ημέρες πριν από την πρώτη επέτειο των νικηφόρων για τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, παρατηρείται μια πρωτοφανής κόπωση του εκλογικού σώματος. Είναι, ασφαλώς, η ένταση των γεγονότων του 2015, είναι η διάψευση των προσδοκιών για μια «εναλλακτική λύση» στον «μονόδρομο των μνημονίων», είναι και ο συσσωρευμένος εκνευρισμός που φέρνει ο έκτος, κατά σειρά, χειμώνας με ύφεση, φόρους και κλειστούς ορίζοντες.
Σε αυτήν την καταθλιπτική συγκυρία συνέβη το «ατύχημα Μητσοτάκη», με την έννοια ότι ήταν μια απρόβλεπτη παράμετρος στην ανιαρή εξίσωση του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Και είναι απολύτως φυσικό να προκαλέσει όσα προκαλεί. Κατ’ αρχάς, την πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα για αλλαγή του εκλογικού νόμου έτσι ώστε να κάνει δύσκολη τη ζωή του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και να συσπειρώσει τα μικρότερα κόμματα που ζητούν την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Δεύτερον, την κινητικότητα στον χώρο της Κεντροαριστεράς με την Φώφη Γεννηματά να δείχνει ιδιαίτερο ζήλο στην ανάληψη πρωτοβουλιών που θα δρομολογήσουν διαδικασίες για την «επανίδρυση» του ιδεολογικού χώρου που κάποτε κάλυπτε το κραταιό ΠΑΣΟΚ.
Πρόκειται για κινήσεις που σαφώς προδίδουν ανησυχία. Καλά κάνουν και ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, καθώς μετέχουν στο πολιτικό παιχνίδι κι έχουν υποχρέωση να προστατεύσουν τους κομματικούς τους χώρους. Και οι δύο, όμως, φαίνεται ότι αγνοούν την πραγματικότητα. Ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί μέρος του πολιτικού του κεφαλαίου αλλά η φθορά του είναι ραγδαία. Η Φώφη Γεννηματά προσπαθεί να πείσει ψηφοφόρους και στελέχη ότι τη χωρίζει «άβυσσος» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επιχείρημα που «στέκεται» σοβαρά μόνο σε μπαλκόνια και κομματικές συνεστιάσεις.
Το momentum ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στη Νέα Δημοκρατία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο νέος επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να επαναλάβει το λάθος των προηγουμένων: να επιδιώξει, δηλαδή, εκλογές το συντομότερο δυνατό προκειμένου να καταλάβει την εξουσία. Αντιθέτως, έχει την πολυτέλεια να ενισχύσει το πρωθυπουργικό του προφίλ και, κυρίως, να θέσει τις βάσεις για την αναγέννηση του αποδιοργανωμένου κόμματός του.