Ο στόχος του κ. Αλ. Τσίπρα είναι πλέον εξόφθαλμος όπως επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία του παρουσία στη Βουλή. Ποσώς τον ενδιέφερε να πείσει για τις ασφαλιστικές επιλογές της κυβέρνησης. Ο μόνος λόγος που προκάλεσε την συζήτηση ήταν να αυτοαναγορευθεί ως ο τάχα τελευταίος υπερασπιστής των «φτωχών και ταλαιπωρημένων», από τα μνημόνια, Ελλήνων και –κυρίως- να κολλήσει στον Κυρ. Μητσοτάκη την ταμπέλα του νεοφιλελεύθερου δράκουλα που επιθυμεί να πιει ακόμη περισσότερο αίμα για να το δώσει στους φίλους του επιχειρηματίες στην Κηφισιά και την Εκάλη.
Δεν είναι, όμως, στόχος του παρόντος να επαναλάβω κι εγώ πόσο σουρεαλιστικό είναι να έχεις υποσχεθεί προ έτους 13η σύνταξη και σήμερα να προσπαθείς να πείσεις ότι είναι «αναγκαίο» οι μελλοντικοί συνταξιούχοι να χάσουν και την 12η. Ο λόγος που καταπιάνομαι με τα της Βουλής είναι η νέα αστεία στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς θα έχετε προσέξει ότι μετά την εκλογή του κ. Μητσοτάκη, όλοι οι Συριζαίοι δεν διανοούνται να πουν το όνομά του χωρίς το επίθετο «νεοφιλελεύθερος». Γιατί είναι αστεία; Διότι απλούστατα η κυβερνώσα αριστερά –Θεός να την κάνει και Αριστερά και κυβερνώσα- δεν έχει ιδέα τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός.
Ας κάνουμε λοιπόν ένα μικρό μάθημα το οποίο το βρίσκει κανείς ακόμη και στην wikipedia. Ο φιλελευθερισμός γεννήθηκε το 17ο αιώνα ως αντίδοτο στην απολυταρχία και την φεουδαρχία και εισήγαγε την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Στις ΗΠΑ μάλιστα ταυτίστηκε με το κράτος πρόνοιας (των πολλών), ενώ στην Ευρώπη με την ανάγκη περιορισμού του παρεμβατισμού έναντι της προσωπικής ελευθερίας και της ατομικής ιδιοκτησίας.
Καθώς ωστόσο στην πορεία ο φιλελευθερισμός μετεξελίχθηκε σε αρκετές χώρες σε σύστημα-πρόσχημα συντήρησης των προνομίων των ολίγων που ήλεγχαν και το κράτος μαντέψτε τι γεννήθηκε: Ναι, ο νεοφιλελευθερισμός.
Αυτός πρωτοεμφανίστηκε το 1938 και η επιθυμία των υποστηρικτών του ήταν να μην επαναληφθούν οι πολιτικές που προκάλεσαν την κρίση του 1929. Δηλαδή ο ανεξέλεγκτος καπιταλισμός (!), αλλά και ο απάνθρωπος Εθνικοσοσιαλισμός. Ολα τα λεξικά, μάλιστα, γράφουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός, μαζί με την ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών, την επιχειρηματικότητα, και τον ελεύθερο ανταγωνισμό, προέτασσε την ανάγκη ενός «ισχυρού και άτεγκτου Κράτους Δικαίου» για να καταπολεμώνται στην ρίζα τους οι πρακτικές των ολιγοπωλίων. Δηλαδή ο ανέλεγκτος καπιταλισμός και ο άκρατος κρατικός παρεμβατισμός.
Με λίγα λόγια –αγαπητοί Συριζαίοι για να μιλήσω στη γλώσσα σας- ο νεοφιλελευθερισμός είναι πιο κρατικίστικο σύστημα από τον φιλελευθερισμό και για να το αντιληφθείτε αρκεί τούτο: Στις ΗΠΑ, τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού τις ασπάστηκε ακόμη και η Αμερικανική Αριστερά, ακριβώς γιατί κατάλαβε ότι στόχος του ήταν να εκδημοκρατίσει την ελευθερία της αγοράς και κυρίως να ελέγξει τη ροπή του κεφαλαίου στο κέρδος εισάγοντας επιθετικές κινήσεις υπέρ της κοινωνίας των πολλών (ανεξάρτητες αρχές ελέγχου κλπ).
Αν όλα αυτά σας φαίνονται πρωτόγνωρα, ιδού όσα έγραψε προσφάτως ο γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Ανδ. Ανδριανόπουλος: «Oι βασικές αρχές μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής μπορούν να συνοψισθούν στην δραστική μείωση των φόρων, την κατάργηση των παρεμβάσεων στην λειτουργία της οικονομίας, στον περιορισμό της γραφειοκρατίας, στη μείωση της κρατικής ιδιοκτησίας μέσω ιδιωτικοποιήσεων, και κυρίως στην ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχων των τραστ για την εφαρμογή ενός πραγματικά ελεύθερου ανταγωνισμού στην οικονομία».
Κατόπιν τούτων και με όλο το θάρρος κ. Τσίπρα, είναι μάλλον κωμικοτραγικό να εγκαλείτε τον κ. Μητσοτάκη, όταν χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στους δρόμους ακριβώς επειδή ΔΕΝ εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα ο «απεχθής νεοφιλελευθερισμός». Θα σας το πω ακόμη πιο απλά διότι πρέπει να είστε ο τελευταίος που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που κατέρρευσε επειδή χρεοκόπησε το κράτος της και όχι οι «αγορές» της. Η κρίση μας βρήκε ακριβώς επειδή οι προκάτοχοί σας αντί να εφαρμόσουν τις βασικές αρχές του νεοφιλελευθερισμού αντιμετώπισαν το κράτος ως λάφυρο. Υιοθέτησαν δηλαδή άφρονες κρατικίστικες και αριστερές συνταγές, τις οποίες εμμονικά κι εσείς συνεχίζετε και μάλιστα επί τo χείρον, θέλοντας να μας πείσετε ότι η χώρα θα αναστηθεί με την ενίσχυση του ίδιου φαρμάκου που την πέθανε.