Δίνοντας η κυβέρνηση το προσχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό, κατάφερε ένα «θαύμα»: με μία μόνο κίνηση να ενώσει όλους τους κοινωνικούς φορείς εναντίον της. Αυτό έγινε για δύο λόγους: πρώτον, γιατί δεν έκανε διάλογο με κανέναν πριν το δώσει στη δημοσιότητα και, δεύτερον, γιατί έδωσε ένα πολύ πρόχειρο κείμενο, το οποίο περιγράφει τη διάλυση όλου του παραγωγικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να κάνεις κάτι πολύ ακραίο για να αναγκάσεις να κάνουν μαζικές πορείες στο κέντρο της Αθήνας χιλιάδες μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, κ.ά. Και όλα αυτά γιατί με την κυβερνητική πρόταση, στο τέλος της ημέρας, το άθροισμα φόρου, προκαταβολής φόρου και εισφορών για έναν μηχανικό θα ανέρχεται τουλάχιστον στο 70,5% του εισοδήματός του. Με το υπόλοιπο που του απομένει θα πληρώσει πάλι φόρους (φόρο επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, κ.λπ.) και βεβαίως θα… ζήσει.
Συμμετέχοντας σε πολλές συναντήσεις με εκπροσώπους της κυβέρνησης (από τους αρμόδιους γενικούς γραμματείς και υπουργούς μέχρι και τον ίδιο τον πρωθυπουργό), αλλά και με τους κοινωνικούς φορείς που κινδυνεύουν με καταστροφή αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο, όπως είδε το φως της δημοσιότητας, έχω να κάνω τις εξής διαπιστώσεις:
Η κυβέρνηση θέλει να τελειώσει το συντομότερο δυνατόν το ασφαλιστικό, για να προχωρήσει η αξιολόγηση.
Δεν έχει γίνει ο υπολογισμός του συνόλου των εισφορών που θα εισπράττονται με τον νόμο που προτείνεται. Αυτό το λέω με βεβαιότητα, γιατί σε τρεις διαφορετικές τεχνικές συναντήσεις που συμμετείχα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες μηχανικοί εμφανιστήκαμε αρχικά 40.000, στη συνέχεια 23.000 και στο τέλος 26.000, ενώ είμαστε περίπου 70.000! Προφανώς, αν δεν ξέρουν πόσοι είναι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν, δεν γνωρίζουν και το τελικό ποσό που θα εισπράξουν.
Αν δεν δοθούν στους θεσμούς συγκεκριμένα ποσοτικά στοιχεία, δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι θέλει να ενισχύσει τους ασθενέστερους και να μην κόψει συντάξεις στους παλιούς συνταξιούχους, για να αποτρέψει την κοινωνική έκρηξη. Τα λόγια είναι ωραία, αλλά τίποτε από όλα αυτά δεν αποδεικνύεται από το προσχέδιο νόμου. Για άλλη μία φορά, δυστυχώς, έχουμε πολλή επικοινωνία με ελάχιστη ουσία.
Χρειάζεται να συνεισφέρουμε όλοι οι φορείς στην επίλυση του προβλήματος, και θα το κάνουμε. Θα πρέπει όμως η κυβέρνηση να ξεκινήσει από την αρχή τον διάλογο σε ρεαλιστική βάση, που βασική του αρχή θα είναι να μπορούν να ζήσουν οι πολίτες της χώρας.
Η αλήθεια είναι ότι το ασφαλιστικό είναι ίσως το πλέον πολυσύνθετο πρόβλημα στη χώρα. Γιατί είμαστε πολύ λιγότεροι οι εργαζόμενοι από τους συνταξιούχους. Το μόνο που μπορεί να γίνει αυτήν τη στιγμή είναι μία προσωρινή ρύθμιση για να υπάρχουν συντάξεις το προσεχές διάστημα. Πραγματικά θα ήθελα να κάνω πολλές προτάσεις, αλλά η μόνη βιώσιμη λύση περνάει μέσα από την υγιή και πραγματική ανάπτυξη.
Αν δεν υπάρξει ανάπτυξη, το ασφαλιστικό θα μας απασχολεί κάθε χρόνο. Το τελευταίο διάστημα με απασχολεί πολύ αν θα πρέπει να αναφέρω ξανά αυτήν τη λέξη, γιατί έχει κακοποιηθεί από πάρα πολλούς κυβερνητικούς παράγοντες, που την αναφέρουν συνεχώς, και ταυτόχρονα οι ίδιοι κάνουν καθημερινά ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην έρθει ποτέ.
Τι σημαίνει όμως ανάπτυξη στην πράξη;
Ανάπτυξη σημαίνει γρήγορες και διαφανείς διαδικασίες (δύο ηλεκτρονικά συστήματα, η ηλεκτρονική έκδοση οικοδομικών αδειών και η ηλεκτρονική ταυτότητα κτιρίων, που προβλέπονται σε νόμους, αραχνιάζουν στο ΤΕΕ, εδώ και δέκα μήνες, επειδή οι αρμόδιοι υπουργοί δεν υπογράφουν μία υπουργική απόφαση και ένα Π.Δ. που είναι έτοιμα. Η λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος δημοπρασιών των έργων και των διαγωνισμών μελετών πήρε παράταση για το 2017). Μήπως ο πρωθυπουργός θα πρέπει να ρωτήσει τους υπουργούς του γιατί δεν υπογράφουν; Ανάπτυξη σημαίνει σταθερό φορολογικό πλαίσιο.
Ανάπτυξη σημαίνει κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις.
Ανάπτυξη σημαίνει ταχύτητα στις ιδιωτικοποιήσεις του ΤΑΙΠΕΔ και όχι πόνο και δάκρυα από τους υπουργούς της κυβέρνησης που υπογράφουν.
Ανάπτυξη σήμερα στην Ελλάδα σημαίνει ταχύτητα και δουλειά, και όχι φιλοσοφικές συζητήσεις και καθυστερήσεις. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς ανάπτυξη για να διασωθεί.
Χρειάζεται σοκ ανάπτυξης. Αυτό όμως δεν γίνεται με τα κομματικά στελέχη που πήγαιναν στα κινήματα, ούτε με τα ξαδέρφια, τους κουνιάδους και τους μπατζανάκηδες. Γίνεται μόνο αν αξιοποιηθούν άνθρωποι πετυχημένοι στον τομέα τους, καταξιωμένοι στην κοινωνία. Χρειάζονται οι ικανότεροι που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Αυτό πρέπει, επιτέλους, να το καταλάβουν στην κυβέρνηση, στην αξιωματική αντιπολίτευση και σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Πρέπει να το καταλάβουν, όμως, και όλοι οι πολίτες της πατρίδας μας, αλλιώς το αύριο… μόνο μαύρο μπορεί να είναι.
* Ο κ. Γιώργος Στασινός είναι πρόεδρος του ΤΕΕ.