Πολιτικές… ισορροπίες

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα παραιτηθεί ο Αλέξης Τσίπρας; Στους πολιτικολογούντες των Αθηνών, η ερώτηση αυτή, όχι υποχρεωτικά υπ’ αυτή τη μορφή, διατυπώνεται με ολοένα μεγαλύτερη συχνότητα. Η απάντηση είναι μάλλον απλή: «Οχι, ο κ. Τσίπρας δεν θα παραιτηθεί». Ο σημερινός πρωθυπουργός εξαρτά τις επόμενες κινήσεις του από τη μοίρα που θα του επιφυλάσσει ο κομματικός του χώρος. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα εξετάσει οιανδήποτε διέξοδο σε ενδεχόμενο οξύ πολιτικό αδιέξοδο, που δεν υπάρχει και δεν διαφαίνεται για τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, σε συνάρτηση με τη δική της θέση. Η στάση αυτή δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν και διαφέρει από όσα συμβαίνουν και στην Εσπερία.

Η δική μου εκδοχή είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν θα παραιτηθεί, ούτε θα προσφέρει την υποστήριξή του σε κυβερνητικό σχήμα χωρίς τη δική του συμμετοχή. Δεν έχει κανένα λόγο να επισπεύσει την ταχύτατη, είναι αλήθεια, φθορά του στην εξουσία. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους πρωθυπουργούς, δεν αντιμετωπίζει καμία εκβιαστική πολιτική ημερομηνία την οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί η αντιπολίτευση, όπως συνέβη με την προεδρική εκλογή που είχαν οι Σαμαράς-Βενιζέλος. Παρόμοιες εκβιαστικές ημερομηνίες υπήρξαν από την πρώτη στιγμή της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Ο Κώστας Καραμανλής προξένησε αρχικώς εκλογική αναμέτρηση με θέμα την οικονομία, το φθινόπωρο 2007, την οποία πάντως δεν εκμεταλλεύτηκε για να λάβει μέτρα διορθωτικά και προστασίας. Διέφυγε με μια δεύτερη πρόωρη αναμέτρηση, εντός διετίας, διά της οποίας το ελληνικό κατεστημένο ήλπιζε ότι η κρίση θα σκάσει στα χέρια του Παπανδρέου, που θα λέρωνε τα χέρια του με τη «σκληρή λιτότητα». Ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε θύμα της παγίδας που ο ίδιος έστησε στην κυβέρνησή του, όταν απείλησε με δημοψήφισμα, ακριβώς όμοιο με αυτό που έκανε ο Τσίπρας πριν από λίγους μήνες.

Ο Λουκάς Παπαδήμος πιέστηκε σε πρόωρη έξοδο από τον Αντώνη Σαμαρά, που στήριξε εκείνη την κυβέρνηση χωρίς όμως να συμμετάσχει, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί η μοναδική ευκαιρία οριστικών διαρθρωτικών αλλαγών σε όλους τους δύσκολους και κρίσιμους τομείς.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι, μεταξύ 2007, όταν ξεκίνησε η παγκόσμια (και ελληνική) κρίση, και 2016, μόλις εννέα χρόνια, έγιναν έντεκα εκλογικές αναμετρήσεις (επτά βουλευτικές, δύο περιφερειακές-δημοτικές εκλογές, ένα δημοψήφισμα και οι ευρωεκλογές). Κυβέρνησαν πέντε πρωθυπουργοί. Αλλάξαμε οκτώ υπουργούς Οικονομικών και ο «μέσος υπουργός» καθόταν στην καρέκλα του κοντά στους 12 μήνες, όπως δείχνει ένας πρόχειρος υπολογισμός.

Και ως πρόεδρος της κυβέρνησης και βεβαίως ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας δεν δίνει «πεντάρα τσακιστή» για τις άμεσες ζημίες που χαρατσώνουν τις πλάτες της κοινωνίας. Περιμένει την αντιπολίτευση να ζητήσει πρόωρες εκλογές. Πιστεύω όμως ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα του κάνει παρόμοιο «δώρο».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή