«Εκπαιδευτικός δεν έκανε ούτε μία ώρα μάθημα την εβδομάδα! Κάποιοι άλλοι δεν ξεπερνούσαν τις δύο. Οργια αργομισθίας ανακάλυψαν σε σχολεία της Βούλας, της Βάρης και της Βουλιαγμένης οι ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης. Το πόρισμα, 27 σελίδων, του Σώματος Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (με ημερομηνία 23 Οκτωβρίου 2012) αποτελεί καταπέλτη για τις πρακτικές που υιοθετούνταν σε βάθος χρόνου σε σχολεία των συγκεκριμένων περιοχών» αποκάλυπτε η «Κ» 11 Νοεμβρίου 2012 (http://goo.gl/oFJZ2p).
Μετά τρία χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2015 ο (ακόμη τότε) νέος υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης έστειλε εγκύκλιο στα σχολεία (http://goo.gl/jyrtbW), δίνοντας εντολή οι εκπαιδευτικοί να ολοκληρώνουν το ωράριό τους μόνο κάνοντας μάθημα στην τάξη και όχι εξωδιδακτικές δραστηριότητες. Προχθές στη Βουλή, ο κ. Φίλης ξεσπάθωσε αφού μάλλον κατάλαβε –αργά;– τι «παίζει» σε σχολεία της Αττικής: «13.500 ώρες σε γραμματειακή υποστήριξη στον χώρο της εκπαίδευσης. Πάνω από 2.000 ολιγομελή τμήματα, πολλά και με κάτω από 10 μαθητές. Εκπαιδευτικοί με 10 ώρες, 8 ώρες, 15 ώρες εργασία, πολύ κάτω από το υποχρεωτικό ωράριο», είπε.
Η πρακτική των εκπαιδευτικών συνοψίζεται ως εξής: Οι τάξεις «σπάζουν» σε περισσότερα τμήματα, παρά τον νόμο για τον ελάχιστο αριθμό μαθητών σε κάθε τμήμα, ώστε να βρουν διδακτικές ώρες όσοι δεν συμπληρώνουν το εβδομαδιαίο ωράριο σε ένα σχολείο. Αλλη οδός είναι οι πλεονάζοντες να χρεώνονται ώρες «γραμματειακής υποστήριξης». Τι πετυχαίνουν; Παραμένουν στο ίδιο σχολείο και δεν υποχρεώνονται να μετακινηθούν σε άλλο, το οποίο έχει λειτουργικά κενά.
«Οσους διορισμούς κι αν κάνουμε –που είναι αναγκαίο– η εκπαίδευση θα μοιάζει ότι είναι ένα πιθάρι χωρίς πάτο αν δεν αντιμετωπίσουμε παθογένειες στη λειτουργία των σχολείων», είπε ο υπουργός. Το πελατειακό κράτος έχει βολέψει πολλούς εκπαιδευτικούς διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων (το συντεχνιακής κοπής παιχνίδι ήταν διακομματικό) και επί χρόνια. Η αμυντική στάση της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ στο θέμα, με απαντήσεις του τύπου «ίσως, αλλά υπάρχουν εκπαιδευτικοί που υπερβάλλουν εαυτόν», αποτυπώνει μία κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη που προσβάλλει τις προσπάθειες όσων εκπαιδευτικών υπηρετούν με αγάπη το λειτούργημά τους, κοπιάζουν συνειδητά και δεν αρνούνται να αξιολογηθούν. Ας δούμε, ενδεικτικά, πώς χειρίζεται η ΟΛΜΕ το θέμα της Αξιολόγησης στο 5.846 λέξεων υπόμνημά της προς τη Βουλή: Το σχετικό κεφάλαιο εκτείνεται σε 352 λέξεις, ενώ όλο το υπόμνημα δεν περιέχει λέξη αυτοκριτικής για τον κλάδο. Την ίδια στιγμή, η ελληνική εκπαίδευση πατώνει στους διεθνείς διαγωνισμούς όπως ο PISA του ΟΟΣΑ.
Ορθώς ο κ. Φίλης είπε όσα είπε. Ωστόσο, οι deja vu αποκαλύψεις του ΣΥΡΙΖΑ, που έρχεται στα λόγια των προηγούμενων, υποδεικνύουν ότι μόνο χρόνος χάθηκε για να αντιμετωπισθούν σοβαρές παθογένειες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Από την άλλη πάντως, δεν βοηθά και η προσπάθεια των εκπαιδευτικών να πετάξουν τις όποιες ευθύνες από τη δική τους καμπούρα.